Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Μια μέρα και κάτι...



... Για να ξαναβρεθώ στην Αθήνα. Ακούω διάφορα, για το πως θα την δω πλέον μετά την εξαθλίωση και τους βανδαλισμούς, για τους άδειους δρόμους κλπ. Άσε που είχα την ευκαιρεία να διαλέξω μεταξύ Θεσσαλονίκης κι'Αθήνας και διάλεξα Αθήνα γι'αυτό το 3ημερο. Και όχι, δεν είχε να κάνει με την ποσότητα ή την ποιότητα των γνωριμιών που θα συναντούσα, αν και πάλι παίζεται αν τελικά θα συναντήσω ή όχι. Απλά νοιώθω πως η Αθήνα είναι σαν και μένα. Χαμογελαστή, ευχάριστη, καλόψυχη με απόκρυφα ανομολόγητα, με πληθώρα διαθέσεων και συμπεριφορών, αλλά όλα ένα, το ίδιο. Παντός καιρού και είδους. Μόνος ή όχι. Οι μάγοι κι'οι μάγισσες δεν επιδιώκουν να μαγεύουν, δεν χρειάζονται ν'αποδείξουν τι είναι, ποιοι είναι, γιατί είναι. Απλά υπάρχουν. Μόνοι ή όχι. Και ναι, ίσως τελικά να μην είναι για να είσαι πάντα μαζί τους, πάντα κοντά τους. Λες και παύεις να βλέπεις τη μαγεία. Ή λες και τότε ανακαλύπτεις πως η μαγεία ήταν ψευδαίσθηση, ήταν οπτασία, ήταν δικό σου απόκρυφο που ικανοποίησες. Εκτός αν είσαι αιώνια ανικανοποίητος, αχόρταγος, άπληστος ίσως ή απλά ανήσυχος. Απλά μάγος...

1 σχόλιο:

Levina είπε...

Oι πόλεις φαίνονται στα μάτια σου όπως εσύ θέλεις να τις δεις, ανάλογα με την δική σου διάθεση!!
Όσο για την μαγεία... ποτέ δεν την βλέπεις, την νοιώθεις, την αισθάνεσαι να σε κυριεύει, να σε γεμίζει , να υπάρχει , φτάνει να είσαι έτοιμος να την δεχτείς ...