Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Sinners Prayer...




Όσο θέλω να γράψω άλλο τόσο δεν θέλω όταν κάθομαι για να γράψω. Φαίνεται είμαι απ'εκείνα τα παιδιά που ποτέ δε μεγάλωσαν και ποτέ δεν δέχτηκαν τον κόσμο όπως είναι ή απλά που δοκίμασαν τον κόσμο όπως είναι και ανακάλυψαν πως δεν είναι γι'αυτούς, ή τουλάχιστο όχι τόσο όσο θά'θελαν. Που έμειναν παιδιά στην καρδιά και στα όνειρα. Που δεν θέλουν να μεγαλώσουν γιατί βλέπουν τους μεγάλους, οι πλείστοι συνομήλικοι τους πλέον, και τους λυπούνται. Τους λυπούνται για τις ανάγκες που έχουν, τις εμμονές που έχουν, τα κόμπλεξ που έχουν, την αχρησία μυαλού και ψυχής τους που τα καταδίκασαν οι ίδιοι όταν αποφάσισαν να μεγαλώσουν και να πετύχουν. Και πέτυχαν να γίνουν οι καλύτεροι, νομίζουν τουλάχιστο, μέτριοι σ'ένα κόσμο μετριότητας, προσπαθώντας να κάνουν καλύτερα ότι κακό κι'άχρηστο έκαναν οι άλλοι, δίνοντας την πικρή αυτή γεύση και σ'ότι καλό πέτυχαν στην ζωή τους, αφήνοντάς το στη σκιά της συνολικής μετριότητας. Απογοητευμένος? Ίσως. Αλλά μάλλον λυπημένος για την κατάντια του ανθρώπινου είδους, κοινωνικά και φυσιολογικά. Αν και, ακόμα κι'αν έχω κτίσει ένα σύννεφο και κατοικώ μόνος μου σ'αυτό, νοιώθω μια γαλήνη αφού πιστεύω πως βλέπω καθαρά και ξέρω περίπου τι συμβαίνει. Κι'αν μη τι άλλο, μπορώ να λειτουργήσω άψογα σ'αυτό το μέτριο κόσμο χαρίζοντας σ'αυτόν μια ικανοποίηση και σε μένα εμπειρίες. Τουλάχιστο το βαλιτσάκι μου όταν θα έρθει η ώρα να μετακομίσω θά'ναι γεμάτο. Εμπειρίες, ηδονές και χαμόγελα κι'ευχάριστες αναμνήσεις απ'τις εξαιρέσεις αυτού του κόσμου. Απ'τους όμοιούς τους. Κι'είμαστε πολλοί ρε γαμώτο...

2 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ευτυχώς στον κόσμο της παιδικότητας δεν είμαστε μόνοι...

καλημέρα σου!

Alks--Anna είπε...

Νιώθω ότι τα χτιστά αυτά σύννεφα όλο και μαυρίζουν..κι αν πλησιάζει μπόρα?
τι γίνεται εκεί??
με ένα βαλιτσάκι στο χέρι και το κλειδάκι στην τσέπη να προσπαθείς
και να περιμένεις τον ήλιο..
τι να πω..?

Καλό βράδυ!