Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

Ονειρέψου και πάλι...

Τα παιδικά μας χρόνια καθορίζουν τη ζωή μας. Και τη ζωή των παιδιών μας αφού απ'τα δικά μας εξαρτούνται τα δικά τους παιδικά χρόνια. Κι'όταν σκεφτόμαστε όλα αυτά που μας πλήγωσαν και μας πίκραναν τότε, ποτέ δεν σκεφτόμαστε πως τότε κρατούσαν μια στιγμή και μετά δεν υπήρχαν. Μέχρι την επόμενη φορά, σίγουρα, αλλά όλες τις άλλες στιγμές εξαφανίζονταν διά μαγείας. Όλα όμως. Και σημασία κι'αξία είχαν μόνο τα παιχνίδια μας, οι φίλοι μας και τα όνειρά μας... Τι μας κάνει τώρα να διαφέρουμε από τότε? Όχι το ότι μεγαλώσαμε. Απλά έχουμε πάψει να ονειρευόμαστε, να μη μας νοιάζει το αύριο και το χθες αλλά μόνο το τώρα. Και φοβόμαστε να ξαναγίνουμε τα παιδιά που ήμασταν τότε... Είναι καιρός να διώξουμε το φόβο και τα σκοτάδια. Να ξαναχαμογελάσουμε και να ξαναονειρευτούμε. Όπως τότε...

1 σχόλιο:

Levina είπε...

Οι άνθρωποι κάνουν όνειρα μέχρι το τέλος της ζωής τους... αλοίμονο σε αυτούς που έχουν ξεχάσει να ονειρεύονται, έχουν ξεχάσει και να ζουν , βρίσκουν μικρές πλασματικές απολαύσεις που τις ξεχνάνε την επόμενη στιγμή ... αυτοί έχουν πεθάνει αλλά ακόμα δεν το ξέρουν!

Καλή εβδομάδα my Emperor !!