Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Το είναι του...



Τους ανθρώπους δεν τους διαλέγουμε με το πόσο ταιριάζουμε. Ούτε με το πόσο μας αρέσουν. Ούτε με το πόσο ικανοποιούν τις ανάγκες μας. Ούτε με το πόσο συνεννοούμαστε. Όλα, μα όλα τα πιο πάνω εύκολα τ' αλλάζουμε στο μυαλό μας. Τους διαλέγουμε με το πόσο ωραία νοιώθουμε κι'οι δυο. Με το πόσο άνετα, το πόσο χαλαρά. Τους διαλέγουμε αν δε μας δημιουργούν νέες ανάγκες, αν δε μας ξυπνούν αρνητικά συναισθήματα, όπως πόνο, θυμό, αδιαφορία, τους διαλέγουμε αν συνεχίζουμε ενώ είμαστε δυο να είμαστε και ένας, να νοιώθουμε ελεύθεροι, χαρούμενοι, να θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, να μας κάνουν να νοιώθουμε ότι αξίζουμε εμείς και αξίζουμε γι'αυτούς, να τους θέλουμε και να μας θέλουν κι'όχι να τους ανεχόμαστε και να μας ανέχονται. Οτιδήποτε άλλο δε μας χρειάζεται. Ούτε χρόνο έχουμε να σπαταλάμε για ν'αρέσουμε, ούτε ενέργεια για να λυπούμαστε ή να θυμώνουμε, ούτε δύναμη για να προσπαθούμε κάθε λίγο να απεξαρτικοποιηθούμε από κάτι, κάποιον που μας χαλά. Στο κάτω κάτω δεν αρέσουμε σ'όλους, δεν ταιριάζουμε μ'όλους. Κι'αν νοιώθεις μόνος, μην ανησυχείς. Γιατί ακόμα κι'αν σε λατρέψουν, κι'αν σε δοξάσουν, κι'αν σ'αγαπήσουν, κι'αν σε ποθήσουν, κι'αν σε μισήσουν, στο τέλος μόνος είσαι. Μη ξεχνάς πως ο μόνος άνθρωπος που είσαι μαζί του συνέχεια, ολόκληρο 24ωρο, όλα τα χρόνια της ζωής σου, είσαι εσύ. Κι'αν επιτρέπεις σ'άλλους να σε πονάνε, να σε θυμώνουν, να σε κάνουν να πλήττεις, ν'αδιαφορείς, ν'ανέχεσαι, να εξαρτάσαι, τότε το μόνο που κάνεις είναι ν'αφήνεις εσένα για τους άλλους. Αν λοιπόν εσύ αφήνεις εσένα, γιατί οι άλλοι ν'ασχοληθούν με σένα? Μη ξεχνάς πως πολλοί σε θέλουν για να καλύψουν ανάγκες τους. Και συ τις κάνεις δικές σου. Εύκολα τα λόγια, πολλοί τα είπαν, θα πεις. Και όμως. Το πρώτο βήμα είναι να τα κάνεις δικά σου. Το δεύτερο είναι να 'πονέσεις' αφήνοντας κάποιους απ'έξω. Το τρίτο? Είναι η ζωή, η αγάπη, το πάθος, εσύ. Οι άλλοι? Μην ανησυχείς. Αν δεν αξίζουν για σένα, δεν αξίζουν για κανένα. Φτάνει εσύ ν'αξίζεις για σένα. Και όλοι αναγνωρίζουν κάποιον που αξίζει. Ακόμα και μισώντας τον. Και αν αξίζεις πραγματικά, είσαι έτοιμος για όλα. Και κυρίως για τη μοναξιά σου. Και πίστεψέ με είναι η καλύτερος σύντροφος για κάποιον που αξίζει. Γιατί είναι η μόνη που τον αφήνει να μιλά μ'αυτόν που ζει και αλληλοφροντίζονται μια ζωή. Το είναι του...

2 σχόλια:

ναυτιλος είπε...

ολοσωστο το σημειο της αμφιδρομης ελευθεριας προς ενα ανωτερο σκαλοπατι επικοινωνιας.
2ο ολοσωστο το σημειο που επιλεγει κανεις να ειναι μονος ,παρα μ ενα αναξιο για τα μετρα του ατομο..

Emperor είπε...

Υποθέτω με τα υπόλοιπα διαφωνείς... Καλημέρα...