Σ'αξίζει...

Η μέρα ξεκίνησε. Εδώ ο ήλιος λάμπει. Αλλού βρέχει. Αλλού ακόμα είναι νύχτα, αλλού νυχτώνει. Σήμερα με κάποιους θ'αγαπηθείς, με κάποιους θα τσακωθείς, θα θυμώσεις, θα γελάσεις, θα σεξάρεις, θα γλεντήσεις, θα λυπηθείς. Κάποια άτομα θα επιστρέψουν, κάποια θα φύγουν. Εσύ σπάνια επιστρέφεις άρα δεν σε πολυαπασχολεί το θέμα. Ετοιμάζεσαι, βλέπεις το δρόμο, βλέπεις το δρόμο σου και ξεκινάς. Κι'αν έκανες στάσεις που σου βγήκαν σε καλό ή σε κακό, κι'αν έκανες στάσεις σε σταθμούς που φάνταζαν παλάτια και μέσα ήταν τρώγλες, κι'αν έκανες στάσεις σε παλάτια κι'έζησες για λίγο τ'όνειρο, κι'αν έκανες στάσεις σε τρώγλες κι'έγινες για λίγο άνθρωπος, ο δρόμος είναι εκεί. Κι'εσύ τον βλέπεις και τον ακούεις. Σε καλεί. Η στασιμότητα είναι θάνατος για σένα. Προχωράς. Γιατί άλλο ο σταθμός κι'άλλο ο προορισμός. Κι'έχεις πολύ δρόμο ακόμα. Πολύ κόπο και μόχθο για να αναλώνεσαι σε θλίψεις γι'άτομα που δεν σου άξιζαν. Στο κάτω κάτω, δεν θα σώσεις και τον κόσμο όλο. Ούτε εσένα μπορεί να σε σώσει ο κόσμος. Αλλά εσύ δεν χρειάζεσαι σωτηρία. Έχεις το δρόμο που σε περιμένει. Κι'άμα σε στήνουν, άμα σε γράφουν, άμα σε θυμώνουν και σε αναγκάζουν να τους διαγράψεις απ'τη ζωή σου και τα δευτέρια σου, είναι απλά για να σε θυμίζουν πως η καρδιά σου είναι στο στήθος σου κι'εκεί πρέπει να μείνει. Αλλοιώς ο δρόμος θα συνεχίσει να σε καλεί κι'εσύ θα συνεχίσεις να τον βλέπεις ανίκανος να προχωρήσεις. Χαμογέλασε. Ξεκίνησες ξανά την πορεία σου. Έχεις ήδη ξεπληρώσει τη μέρα που άρχισε. Η ζωή σου κλείνει το μάτι. Είναι η καλύτερη γκόμενα που είχες ποτέ. Απόλαυσέ την και χάρισέ της τους οργασμούς που χάρισες σ'άλλες. Είναι η μόνη που θά'ναι για πάντα κοντά σου, για πάντα δική σου, για πάντα για σένα και μόνο. Και της αξίζει. Γιατί σ'αξίζει...