Μάνα (συνέχεια)...

-Λέγεται...
-Καλημέρα...
-Γιε μου... Τό'ξερα και σε περίμενα...

Μέσα σ'ένα λεπτό όλα όσα μας ενώνουν και μας χωρίζουν... Όλα αυτά που έπρεπε ή δεν έπρεπε να συμβούν... Όλα αυτά που με γεμίζουν αγάπη, θαυμασμό, λύπη, πίκρα, απογοήτευση, θυμό, ευγνωμοσύνη...

Πολλά ίσως θά'πρεπε να ήταν διαφορετικά. Αλλά τότε δεν θά'ταν αυτά που είναι τώρα. Άρα θά'ταν κάτι άλλο. Θά'μουν κάποιος άλλος...

Ευχαριστώ... Ακόμα και γι'αυτά που με χαλούν... Εσύ ήδη πλήρωσες για τα λάθη σου... Και ο πατέρας μου... Στο κάτω κάτω αυτός φταίει κυρίως για σένα, άρα και για μένα... Όπως όλες οι μανάδες για τα παιδιά τους κι'όλοι οι πατεράδες για τις συζύγους τους και τα παιδιά τους... Μένει να πληρώσω εγώ... Έστω κι'αν τελικά δεν θά'θελα νά'μουν τίποτ'άλλο, κανείς άλλος απ'ότι κι'όποιος είμαι... Και τώρα που ξέρω τι και ποιος είμαι, έμεινε να βρω το γιατί, τον σκοπό. Ποιος ξέρει, ίσως προλάβω...