Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ορίζοντες...



Λατρεύω αυτό το κομμάτι... Ίσως και ο τίτλος να του δίνει μια άλλη γοητεία... Υπάρχει ποτέ κάτι που είναι τελευταίο? Υπάρχει τελευταία φορά? Υπάρχει τελευταία ελπίδα? Υπάρχει τελευταία προσπάθεια?

Προχθές συζητούσα με φίλους για στόχους. Για τις πραγματικές ανάγκες, τις πραγματικές λύσεις των αναγκών, τη σωστή διαδρομή και διαδικασία για να φτάσεις στις λύσεις, για ενδιάμεσους σταθμούς που σε αποπροσανατολίζουν απ'το στόχο, τη λύση...

Πολύ ανάλυση... Κάποιος είπε 'άφησε και κάποια να περνάνε έτσι'. Δίκηο έχει. Ποια?

Για να κάνεις κάτι χρειάζεσαι κίνητρο. Για να το τελειώσεις χρειάζεσαι δυνατό κίνητρο. Πάνω απ'όλα όμως το σωστό κίνητρο...

Αν δεν σου κάνουν κάτι τότε δε μπορείς να ξέρεις τι ακριβώς κάνεις στους άλλους. Γιατί σημασία έχει και πώς νοιώθουν αυτοί όταν εσύ το κάνεις. Καθόλου τυχαίο το 'μην κάνεις στους άλλους ότι δεν θες να σου κάνουν'. Και πολύ σημαντικό όταν σου κάνουν κάτι που κάνεις να το χειρίζεσαι σωστά...

Κάποτε σκέφτομαι πόσο μοιάζουμε ή όχι εμείς οι άνθρωποι. Ειδικά οι άνθρωποι που είμαστε πιο κοντά. Συχνά αντιλαμβάνομαι πως δεν έχουμε τίποτα κοινό παρά μόνο ανάγκες. Είμαστε μαζί για να καλύπτει ο ένας τις ανάγκες του άλλου, συνήθως με τρόπο που αρέσει και στους δυο, κάποτε πάλι όχι. Σημασία όμως έχει πως μας δένουν οι ανάγκες μας. Και οι απολαύσεις μας. Αλυσίδες βαριές...

Οι επαναστάσεις ξεκίνησαν από ένα άτομο... Πρώτα όμως ξεκίνησαν από μέσα μας, ψυχή και μυαλό. Για να επαναστατήσεις δεν αρκεί να έχεις φτάσει στα όρια. Πρέπει να τα έχεις ήδη ξεπεράσει. Πώς? Όταν πλέον δεν σ'επηρεάζουν συναισθηματικά όλα αυτά που θες ν'αλλάξεις...

Οτιδήποτε σε πονά, σε χαλά, σε αφήνει στάσιμο πρέπει να το αποβάλεις. Για ν'αρχίσεις να νοιάζεσαι για τους άλλους πρέπει πρώτα να νοιαστείς για σένα. Και τότε θα δεις πως όσο λιγότερο νοιάζεσαι για τους άλλους τόσο καλύτερο είναι γι'αυτούς. Γιατί όταν νοιάζεσαι συνέχεια για τους άλλους σημαίνει πως νοιάζεσαι μόνο για σένα. Απλώς αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου...

Το τι είσαι φαίνεται απ'το τι κάνεις, πώς το κάνεις και κυρίως με ποιους το κάνεις. Άρα απ'τις ανάγκες σου, τους στόχους σου και τις διαδικασίες που ακολουθείς για να φτάσεις στις λύσεις...

Μπαίνει ο Μάης. Ανοίξτε πόρτες, παράθυρα, μπαλκονόπορτες. Να μπει ο ήλιος, ο αγέρας, οι μυρωδιές...

Η γοητεία του ορίζοντα είναι πως όσο κι'αν τον πλησιάζεις πάντα απομακρύνεται φροντίζοντας να είναι πάντα ότι σε μάγεψε... Ο ορίζοντάς σου...

Τελικά το πόσο αξίζουμε εξαρτάται απ'τους ορίζοντές μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: