Εσύ...

Από μικρός λάτρευα την ιστορία. Και τους πολέμους. Και τους αυτοκράτορες. Και τις ιστορίες στα βιβλία, παραμύθια και μη. Και τη μουσική, ορχηστρική ή τραγούδια. Όμως μεγάλωνα σε μια κοινωνία που πάνω απ'όλα έβαζε το status. Μετρούσε τους ανθρώπους με το τί ήταν και πόσα έπαιρναν. Μου φαινόταν πως ότι διάβαζα ήταν άχρηστο, ότι μάθαινα άξιζε μόνο αν το μετέτρεπα σε τιμή. Μ'έμαθε πολλά αυτή η κοινωνία. Να είμαι αγαπητός στους ανωτέρους μου, να μετρώ την αξία μου με τις καταθέσεις μου, να μετρώ την επιτυχία μου με βάση τον κύκλο στον οποίο ανήκα και με βάση το πόσοι με ζήλευαν για το τι έχω και τι είμαι. Και ξεκίνησα τη ζωή μου έτσι. Ευτυχώς ή δυστυχώς δε μ'άφησε να την συνεχίσω έτσι.


Από μικρός έλεγα πως σκοπός της ζωής μας είναι να μας γράψει η ιστορία. Πολλούς, έλεγα, δεν θα τους γράψει καν, απλά θα χρειαστούν για να γράψει αυτούς τους λίγους. Άλλους θα τους γράψει με μαύρα γράμματα. Κι'άλλους με χρυσά. Σκοπός λοιπόν κάποιου ανθρώπου είναι να τον γράψει η ιστορία με χρυσά γράμματα. Να γίνει κάποιος, όχι κάτι. Και οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι αυτή που δεν τους γράφει η ιστορία, αλλά γράφουν την ιστορία.


Εδώ και καιρό έχω σταματήσει στο σταυροδρόμι. Στο σταυροδρόμι που σου δείχνει ξεκάθαρα τον ανηφορικό δρόμο, γεμάτο στροφές, βάτους, γκρεμούς, και τον ελαφρά κατηφορικό φωτεινό ολόισιο δρόμο, γεμάτο ηδονή και χαρά. Κάποτε ξεκινώ την ανηφόρα. Στην πρώτη στροφή γκρεμοτσακίζομαι και επιστρέφω στην αρχή. Μετά παίρνω τον άλλο δρόμο. Πολύ όμορφα νοιώθω. Αλλά η επιστροφή είναι ακόμα πιο δύσκολη. Και έτσι εδώ και καιρό είμαι στο σταυροδρόμι. Βλέπω την κορυφή κι'ένα θρόνο να με περιμένει. Κοιτάω τον άλλο δρόμο και δεν βλέπω που φτάνει. Και βλέπω τις ταμπέλλες. Αυτή που δείχνει την ευμάρεια είναι φωτεινή, με χρυσά γράμματα και γράφει 'Καλωσόρισες στον επίγειο παράδεισο'. Και στην είσοδο, που την πέρασα αρκετές φορές, υπάρχουν λεφτά, δροσιστικά ποτά και γκόμενες να σε κερνάνε. Και η ταμπέλα του άλλου δρόμου, τ'ανηφορικού, μια παλιά ξύλινη, γράφει μια λέξη. 'Εσύ'.


Δεν άλλαξα τις απόψεις μου για την ιστορία. Αντίθετα, έχουν ισχυροποιηθεί. Αν θες να γίνεις κάτι γίνε. Εύκολο είναι. Απλά ακολουθείς τις οδηγίες του να γίνεις κάτι. Αλλά τότε δεν θα σε γράψει η ιστορία. Κι'αν σε γράψει δεν θά'ναι με χρυσά γράμματα. Αν θες να γίνεις κάποιος, είναι δύσκολο. Δεν γίνονται πολλοί. Δεν γράφονται πολλοί με χρυσά γράμματα στην ιστορία, κι'ακόμη λιγότεροι την γράφουν. Αλλά προϋποθέτει κόπο, βάσανα, κακουχίες αλλά πάνω απ'όλα δυο συγκεκριμένα πράγματα. Να γίνεις ένα τίποτα. Για να γίνεις εσύ. Το μόνο εφόδιο για ν'ανέβεις την ανηφόρα. Ένα τίποτα. Εσύ...