Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Ο Δρόμος...



Φαντάσου τη ζωή ένα δρόμο. Και συ μ'ένα γρήγορο, πολύ γρήγορο αυτοκίνητο να οδηγείς με τεράστια ταχύτητα προσπαθώντας να καλύψεις όσα περισσότερα χιλιόμετρα μπορείς. Έχοντας το νου σου στο δρόμο, στους άλλους οδηγούς, στις λακκούβες, στα κυρτώματα, στα φώτα, στη βροχή, στον ήλιο, στις αναποδιές, στο αυτοκίνητο που οδηγείς αν συμπεριφέρεται σωστά, αν θέλει αλλαγή λαδιού, αν ζεστάθηκε πολύ η μηχανή, να πρέπει να σταματάς κάπου κάπου για λίγη ξεκούραση, λίγο φρεσκάρισμα, κάλυψη κάποιων βασικών αναγκών, κάποιων ηδονών και μετά συνεχίζοντας το δρόμο σου, προσπαθώντας μέσα σ'όλα να προσέξεις στην άκρη του δρόμου και κάθε ευκαιρεία που μπορεί να παρουσιαστεί για να μπορέσεις να σταματήσεις εγκαίρως και να την πάρεις, μιας και δε μπορείς να βάλεις όπισθεν αν την περάσεις. Και σε κάθε στάση σου να παίρνεις μαζί σου και ανθρώπους που πιστεύεις πως αξίζει να κάνετε μαζί τη διαδρομή, κατεβάζοντας άλλους που δεν θέλουν να συνεχίσουν μαζί σου ή δεν θες να συνεχίσουν μαζί σου. Το μεγαλύτερό σου λάθος είναι όταν νοιώθεις τόσο κουρασμένος που βάζεις άλλους να οδηγήσουν το αυτοκίνητο της δικής σου ζωής και συ κοιμάσαι στο διπλανό κάθισμα ή ακόμα χειρότερα παρακολουθείς σαν συνοδηγός, την ίδια σου τη ζωή, ανήμπορος να αντιδράσεις... Ο καθ'ένας έχει τις δικές του οδηγικές ικανότητες και το αυτοκίνητο που του ταιριάζει. Μην αρκείσαι σε κατώτερου επιπέδου αυτοκίνητο. Μην αφήνεσαι στα χέρια άλλου οδηγού. Και μην σταματάς τη διαδρομή για ανάγκες και ηδονές περισσότερο απ'όσο χρειάζεται. Ο δρόμος είναι μακρύς για να μην τον απολαύσεις μέχρι το τέρμα. Μπορεί να αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας όσο προχωράς, μπορεί να πληθαίνουν τα εμπόδια, αλλά αυξάνεται κι'η ευχαρίστηση σε κάθε σταθμό και κάθε νέας ευκαιρείας. Πάνω απ'όλα όμως να θυμάσαι. Εσύ πρέπει να οδηγείς. Γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα το αυτοκίνητό σου. Και εκείνο εσένα. Όποιος κι'αν μπει μέσα, συνοδηγός είναι. Κι'αυτό επειδή δεν έχει δικό του αυτοκίνητο. Αλλοιώς θα τον έβλεπες να οδηγεί ανταγωνιστικά σε σένα, ή και στους παράλληλους δρόμους. Μην πέφτεις λοιπόν στην παγίδα. Ούτε καν αν αυτή λέγεται αγάπη, έρωτας, σεξ, πάθος. Ο δρόμος είναι ο δικός σου. Και το τέρμα εσένα περιμένει...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μ' αρέσεις. :-)

Emperor είπε...

Μη βιάζεσαι. Ακόμα στα λόγια είμαι και μάλιστα τα ωραία, αυτά π'αρέσουν. Περίμενε. :-)

Ανώνυμος είπε...

γι' αυτό το λέω τώρα, που το πιστεύω ακόμα. ;-)

Emperor είπε...

Εδώ έχεις δίκηο. Στη βράση κολλάει το σίδερο. Ευκαιρεία λοιπόν να σε ... εκμεταλλευτώ όσο μπορώ τώρα που σ'αρέσω... ;-)

Ανώνυμος είπε...

...ο δρομος..οι στασεις...η ατομικοτητα του οχηματος...το τερμα που περιμενει τον οδηγο...η αγαπη..το παθος..ο ερωτας...η παγιδα που δεν πρεπει να πεσει κανεις...
...μα για να ζησεις οτι θα σε κανει να "ταξειδεψεις"...θα πρεπει να ρισκαρεις...ολα τ αλλα ακουγονται εγωιστικα και μιζερα....κι αν θελει κανεις να μεινει αλλοβητος απο την οποια φθορα μπορει να υποστει..δεν εχει παρα να κρατηθει μακρια απ ολα.......γιατι ταξειδι πανω απ ολα..σημαινει ονειρο που κι αν ακομη νιωσεις οτι δεν ηταν αυτο που ηθελες...θα το εχεις γευτει....

Emperor είπε...

Το ότι ρισκάρεις δε σημαίνει πως πρέπει να είσαι κι'απρόσεχτος. Μια δυο τρεις στο τέλος καταστρέφεις τ'αυτοκίνητο και το ταξείδι τελειώνει. Άλλο όμως οι κακοτοπιές κι'άλλο οι συνοδηγοί. Και είμαι σίγουρος εσύ εκεί θά'θελες ν'αναφερθείς. Αλλά το λέει ξεκάθαρα η λέξη. Συνοδηγοί, όχι οδηγοί...