Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Έρχονται Χριστούγεννα...



-'Μπορείς να με φανταστείς να λέω σε γυναίκα πως μ'αρέσει πολύ και θά'θελα να κάνω έρωτα μαζί της αλλά είμαι ερωτευμένος μ'άλλη και δεν απατώ όταν αγαπώ?'...
'Όχι, δε μπορώ. Είσαι τόσο ωμός, τόσο χυδαίος κάποτε, τόσο ... αρσενικό που δε μπορώ'...
'Και όμως, συνέβη, το έκανα. Έτσι ήμουνα παλιά'...

-'Επιμένεις να σου πω τι έκανα στην Αθήνα που ήμουνα? Είσαι σίγουρη πως θ'αντέξεις?
''Ναι, αντέχω, αν και μ'αυτά που σ'ακούω να λές στο τηλέφωνο όταν μιλάς με τις άλλες υποψιάζομαι'
'Λοιπόν, το Σάββατο έγινε αυτό, στο Γκάζι στην καφετέρια αυτό, τη Δευτέρα αυτό... Τι έγινε, έχασες το χρώμα σου...'
'Τι να σου πω... Συγκλονίστηκα...'
'Γιατί νόμισες λέω πως δυστυχώς πέρασα τέλεια?'
'Μη με βλέπεις έτσι. Με ...'
Χαμογελάω...

-'Μην ακούς λόγια. Αν κάποιος άντρας απατά τη σύζυγό του αυτό σημαίνει πως είτε ο γάμος του είναι χάλια είτε, συνήθως, ο ίδιος. Ακόμα κι'αν ο γάμος του δεν είναι χάλια, ήταν παλιά και έχασε τον σεβασμό κι'όλα αυτά που θα τον κράταγαν πίσω. Αν μια γυναίκα απατά τον σύντροφό της, συνήθως φταίει εκείνος.'
'Και συ τι σκέφτεσαι να κάνεις τώρα?'
'Οι λύσεις 3 είναι. Ή συνεχίζεις να ξενοπηδάς για πάντα, ή σταματάς για πάντα κι'αφιερώνεσαι στο γάμο σου, ή διαλύεις το γάμο και ξαναφτιάχνεις τη ζωή σου. Τώρα δεν έχω καιρό για να αποφασίσω τι να κάνω. Έχω άλλες πρωτεραιότητες, πολύ πιο σημαντικές'.

-'Τις γυναίκες μην τις ακούς. Απλά να τις νοιώθεις. Και να τις κάνεις να νοιώθουν. Και να μη συνδέεσαι. Όσες γάμησα έφυγαν. Όσες δεν γάμησα πάλι έφυγαν. Όσες αγάπησα έφυγαν. Κι'όσες μ'αγάπησαν πάλι έφυγαν. Ίσως να τις έδιωξα. Κάποιες έπρεπε να φύγουν, για το δικό τους καλό. Κάποιες μπορούσαν να μείνουν σα φίλες. Σημασία έχει πως καμιά δεν είναι εδώ. Και κάθε γυναίκα που γνωρίζω με κάνει να είμαι ακόμα πιο μακρυά απ'τη γυναίκα ενώ τις φέρνω ακόμα πιο εύκολα κοντά. Γι'αυτό η φιλία είναι ιερή. Κι'είναι αντρίκια υπόθεση.'
'Απ'τον καιρό που μιλάμε και πάλι παρατηρώ αυτά που μου λες και έχεις απόλυτο δίκηο'
'Καιρός λοιπόν να αφήσουμε τον κόσμο εκεί που ανήκει. Έξω από εμάς, έξω απ'την επιδερμίδα μας. Μέσο στενότερης επαφής το σώμα μας. Έτσι κι'αλλοιώς φαίνεται πως εμείς ενδιαφερόμαστε πολύ περισσότερο απ'όσο πρέπει, και για τα καλά, και για τα κακά, και για τα λάθη, και για τον πόνο και την αδικία, και για τις αρρώστειες που συμβαίνουν γύρω μας, στους φίλους μας, στους δικούς μας ανθρώπους. Και κανείς δε μπορεί να φανταστεί πως υπάρχει περίπτωση πραγματικά να ανησυχεί γι'αυτόν κάποιος άγνωστος, κάποιος ξένος, κάποιος φίλος.'

Αγαπάς μια ψυχή. Μια ψυχή που νοιώθεις πως είναι η ίδια με τη δικιά σου. Πως πέρασε τα ίδια προβλήματα, τον ίδιο πόνο, την ίδια απόρριψη, έχει τις ίδιες ουλές, την ίδια περίπου συμπεριφορά. Την αγαπάς γι'αυτό που είναι. Και θες να τη βοηθήσεις να γίνει αυτό που μπορεί, να επουλώσει τις πληγές της, να γίνει ευτυχισμένη κι'όχι απλά χαρούμενη μέσα από κάποιες επιτυχίες και κάποιες ηδονές. Και κάνοντας καλό σ'αυτήν επουλώνεις και τις δικές σου πληγές, προχωράς και συ μπροστά. Ναι, αρκετές φορές βιάζεσαι μέσα απ'την ανάγκη σου να αγαπήσεις και μετά ανακαλύπτεις πως δεν ταιριάζουν οι ψυχές σας. Και λοιπόν? Ένοιωσες ωραία για λίγο, αυτό είναι αρκετό για σένα. Εκείνη? Ποιος ξέρει... Ίσως έχει ακόμα μια ουλή αλλά δεν φταις εσύ γι'αυτό...

Τα Χριστούγεννα είναι πανέμορφα για τα ευτυχισμένα παιδιά, τα δυστυχισμένα παιδιά που τους θυμούνται οι ψεύτικες κυρίες, για τους ευτυχισμένους ερωτευμένους που είναι με τον έρωτά τους και γι'αυτούς που δεν πονάνε ακόμα από χωρισμούς, δεν τους έφτυσε η καλή τους, δεν είναι στα νοσοκομεία, δεν αργοπεθαίνουν, δεν έδωσαν πολύ μεγάλη σημασία στις αναποδιές που τους έτυχαν και μέσα τους ακόμα είναι παιδιά...

Ο κόσμος αρέσκεται σε λόγια... Μεγάλα λόγια, ωραία λόγια, λόγια π'αγγίζουν. Αρέσκεται στο να μιλά για καλά και κακά, να παινεύει, να κατηγορεί, να βρίσκει προφάσεις, δικαιολογίες, ελαφρυντικά... Η αγάπη δεν είναι λόγια. Ούτε ο έρωτας. Ούτε η ζωή. Είναι πράξη, είναι έργο, είναι αποτέλεσμα. Τέλος της αναζήτησης. Μετά το γιατί, έρχεται η ανατροπή. Μόνο αν τη γνώση την κάνεις πράξη είναι χρήσιμη. Γι'αυτό και δεν τα πάω καλά με την ποίηση...

Έρχονται Χριστούγεννα...

5 σχόλια:

Γαμάει και Δέρνει είπε...

"Τις γυναίκες μην τις ακούς"

Να τις ακούς. Και αν μάθεις να ακούς και τις σιωπές τους θα σε λατρέψουν!

Καλημέρα...

Emperor είπε...

Μα αυτό εννοώ με το 'να τις νοιώθεις'. Κι'όταν λέω 'να μην τις ακούς' εννοώ να μην ακούς τα λόγια αλλά να ακούς πίσω απ'αυτά που σου λένε. Εσένα ειδικά περίμενα να καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ. Μάλλον έχασα τη δύναμη να γίνομαι κατανοητός. Καλημέρα...

nefelokokkugia είπε...

Καλημέρα. Εσύ και η Γ&Δ έχετε βάλει σκοπό να μου τσακίσετε τα νεύρα?
Κάθε παράγραφος νιώθω πως είναι γραμμένη από μένα ή για μένα. Και..."Έρχονται Χριστούγεννα".
Μετά τα Χριστούγεννα θα έρθει η Άνοιξη...ευτυχώς. Χαμογελάω πάλι.

Emperor είπε...

Μα είναι φυσικό. Η Γ&Δ είναι γυναίκα άρα ότι γράφει για εκείνη είναι σα να το γράφεις εσύ και γω είμαι άντρας άρα ότι γράφω για τις γυναίκες είναι σα να το γράφω για σένα. Από κει και πέρα, καθόλου τυχαίο που διαβάζεις εμάς. Μοιάζουμε...

Υ.Γ. Χαμογέλα... Έρχονται Χριστούγεννα! :-)

Ανώνυμος είπε...

δωράκι για σένα γλυκιέ Αυτοκράτορα:
http://www.youtube.com/watch?v=hi-CiHUfoxI&feature=related