Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Γλυκειά κόλαση...



Όλη η ζωή μια ανάμνηση. Στιγμές δράσης, στιγμές συναισθήματος και άπειρες στιγμές αναμνήσεων. Αναμνήσεις στιγμών π' αγαπήσαμε, μισήσαμε, γελάσαμε, αγαπηθήκαμε, κλάψαμε, ζήσαμε, νοιώσαμε, το σωστό, το λάθος, την αναγνώριση του λάθους. Ένα κλεφτό φιλί, ένα κορμί να τρέμει απ'την ηδονή, ένας αναστεναγμός, ένα βογγητό, μια ματιά κι'ύστερα το κενό, το τίποτα, το χθες. Και σύ να σκέφτεσαι όλες αυτές τις στιγμές που τις μοιράστηκες, που τις δημιούργησες, που υπήρξαν ταυτόχρονα για σένα και για μια ψυχή, ένα σώμα, ένα μυαλό... Να θυμάσαι και κάποτε ν'ανησυχείς γι'αυτές που έφυγαν. Και κάθε ανάμνηση του χθες, κάθε απαίτηση του σήμερα που ξέρεις πως θα γίνει και πάλι ανάμνηση του χθες αύριο, να σε σπρώχνει πιο μακρυά, να βλέπεις πιο ωμά, βαθειά σα μαχαιριά δυνατή και σύντομη, κατευθεία στην καρδιά... Οι αναμνήσεις στέρεψαν από αίμα... Και ο πόνος έγινε παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που κερδίζεις αναμνήσεις. Χωρίς σκέψεις, χωρίς ανησυχίες, χωρίς ενδιαφέρον. Μόνο απόλαυση. Τελικά η κόλαση πρέπει να είναι πολύ γλυκειά... Επέστρεψα... Νομίζω...

4 σχόλια:

Γαμάει και Δέρνει είπε...

Στην κόλαση είναι θαυμάσια. Και...είναι καλό που επέστρεψες...;

Καλημέρα

Anael είπε...

"νομίζεις.."
και η αβεβαιότητα είναι ακόμα πιο γλυκειά από την κόλαση..
καλημέρα!

Emperor είπε...

Γ&Δ δεν ξέρω αν με ευχαριστεί περισσότερο που στην κόλαση θά'χω παρέα εσένα (ή και σένα, έστω) ή που χάρηκες που επέστρεψα. Αλλά χαμογελάω. Καλησπέρα! ;-)

Emperor είπε...

Anael ίσως η αβεβαιότητα να μας κρατά ζωντανούς και να μας δίνει εκτός απ'το φόβο και τη δύναμη της μάχης, λόγω της ελπίδας. Και η ελπίδα να είναι γλυκειά η κόλαση είναι ακόμα πιο γλυκειά. Όπως και η αβεβαιότητα. Καλησπέρα! ;-)