Ζωντανοί νεκροί...

Παλέψανε για το οκτάωρο. Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ύπνο, οκτώ αναψυχή. Οκτώ ώρες ύπνο για νά'χεις τη δύναμη και την αντοχή και την υγεία να δουλεύεις για οκτώ ώρες και έτσι νά'χεις τα εφόδια να ζήσεις οκτώ ώρες. Να πεθαίνεις για οκτώ ώρες και ν'αναστήνεσαι για να πολεμάς οκτώ ώρες και να απολαμβάνεις τους καρπούς της νίκης σου τις υπόλοιπες οκτώ, τις ώρες της ζωής. Τι πετύχαμε? Κοιμούμαστε για λιγότερο από οκτώ ώρες, χωρίς να προλαβαίνουμε να πάρουμε τις απαραίτητες δυνάμεις για να αναστηθούμε, πολεμάμε σα νεκροί, περιμένοντας τον εχθρό να μας κατατροπώσει, αρκετές φορές προδίδοντας τα πάντα για να πάρουμε τα εφόδια να ζήσουμε τις οκτώ μας ώρες, τις οποίες όμως αυξήσαμε και τις οποίες συνεχίζουμε να ζούμε σα νεκροί, σα ζόμπι. Άσε που αρκετοί από μας τη μάχη της ημέρας την δίνουμε απ'τα χαρακώματα χωρίς να ρίξουμε βόλι, αφήνοντας τους άλλους να πεθάνουν. Όσοι δηλαδή πάμε στη μάχη. Γιατί υπάρχουν κι'αυτοί από μας που τα πάντα τα έχουμε κάνει θέμα αναψυχής...

Η αναψυχή είναι το δώρο της μάχης που κερδίσαμε με τις δυνάμεις που αποκτήσαμε με το μικρό θάνατό μας και την ανάστασή μας. Κι'εμείς φροντίσαμε να 'διαγράψουμε' την ουσία των μαχών και του θανάτου για να 'ζήσουμε' περισσότερο. Αποτέλεσμα? Το δώρο της ζωής έγινε κατάρα. Καιρός να εξαγνιστούμε. Κι'αν τροποποιηθούν κάπως, όχι πολύ, οι ώρες που διαρκεί κάθε φάση, δεν πρέπει να τροποποιήσουμε την ουσία και τη σημασία της.

Η πρώτη του Μάη είναι κοντά. Καιρός για αλλαγή. Ανεξαρτήτως του υποτιθέμενου κόστους. Ότι αξίζει πονάει κι'είναι δύσκολο. Αλλά πληρώνει καλά...