Καταιγίδα...

Βρεγμένη μέχρι το κόκκαλο, με τα μακρυά μαλλιά της λυμένα, τα ρούχα κολλημένα στο κορμί της, αφήνοντας τις καμπύλες της και τις ερεθισμένες ρώγες της να διαγράφονται έντονα προς τέρψιν του γυάλινου βλέμματος των περαστικών που ο πόθος και το πάθος ήταν πλέον λέξεις σε σκονισμένο λεξικό ψηλά στο ράφι μιας βιβλιοθήκης, ένοιωθε εκείνον στο κορμί της, στο μυαλό της, στη ψυχή της. Η καταιγίδα, το σούρουπο, η πανσέληνος. Όλα εκείνος.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!