Ο δικός μου Θεός...

Ο δικός μου Θεός είναι... Αλήθεια, πώς μπορείς να Τον περιγράψεις? Ποιο μυαλό έχει τη δύναμη και την ικανότητα να Τον χωρέσει? Λένε πως απ’το μυαλό μας χρησιμοποιούμε μόνο το 1/10 των ικανοτήτων του και των λειτουργειών του. Πώς λοιπόν μπορείς να συλλάβεις την έννοια του 10/10, 100/100 αφού εσύ δεν έχεις αυτή την ικανότητα? Πως μπορείς να καταλάβεις πως ένας Άνθρωπος, εν γνώσει του, θυσιάζεται για να νικήσει το κακό και να σώσει όχι μόνο εσένα αλλά και όλους πριν από σένα? Πώς μπορείς να κατανοήσεις πώς ένας Άνθρωπος χρησιμοποιεί τη δύναμη που έχει, δύναμη που μπορεί να κάνει το σύμπαν ένα βόλο, μόνο για καλό? Πώς μπορείς να διανοηθείς πως ότι έκανε που εσύ θεωρείς κακό, το έκανε γιατί απλά τίποτα δεν σωζόταν με το καλό, για να σωθούν όλοι οι άλλοι? Πώς μπορείς να φανταστείς πως ένας Άνθρωπος μπορεί να είναι αναμάρτητος, χωρίς πάθη, πόθους, με κορμί χωρίς τις ατέλειες του ξεπεσμού ενός σώματος αλλά να υποφέρει και να πονά, χωρίς ποτέ να έχει φταίξει, μόνο για μας? Πώς μπορείς να αναλύσεις κάποιον που δεν γεννήθηκε ποτέ και γέννησε χωρίς ποτέ να μπει σ’όλες αυτές τις διαδικασίες που όλοι ξέρουμε και κατανοούμε και να είναι ένα και το αυτό αλλά και τρία διαφορετικά πρόσωπα? Πώς μπορείς να δεκτείς κάποιον που σ’αγαπά χωρίς να Τον ξέρεις γι’αυτό που είσαι, και θέλει να Του μοιάσεις ενώ είσαι ένα τίποτα, και σε φροντίζει δίνοντάς σου δύναμη να αντέξεις τα πάντα, και θέληση και γνώση και ελευθερία να διαλέξεις τι θα γίνεις και πώς θα ζήσεις και ποιος θα είσαι, και κλαίει γιατί εσύ τον προδίδεις κάθε μέρα προδίδοντας εσένα και καταστρέφοντας το είναι σου, κορμί, ψυχή, πνεύμα, κάθε μέρα?

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!