Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν – Χαμένοι από χέρι



Όταν αποφάσισα να γράψω το πρώτο ‘Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν (Η αρχή του τέλους) το’ κανα ελπίζοντας να δημοσιευτεί σε κάποια εφημερίδα, μόνο και μόνο για να κάνω κάποιο κόσμο να σκεφτεί κάπως διαφορετικά. Τελικά μόνο στο blog μου διαβάστηκε απ’ ότι κατάλαβα, και φυσικά απ’ τα άτομα των εφημερίδων που το έστειλα και είναι υπεύθυνοι για την αλληλογραφία αναγνωστών. Γι’ αυτό αποφάσισα να συνεχίσω να γράφω και να στέλνω στις εφημερίδες και να δημοσιεύω και στο blog μου, μιας και για άλλη μια φορά κατάλαβα πως ο κόσμος δεν αλλάζει αλλά δε σημαίνει πως δεν πρέπει να προσπαθείς όσο μπορείς να τον κάνεις έστω και λίγο καλύτερο. Έστω κι’ αν φαίνεται πως οι σπουδές που κάνω στη δημοσιογραφία και οι λίγες γνώσεις που πήρα μέχρι τώρα (έχω δρόμο ακόμα μέχρι το πτυχίο) πάνε στράφι (αν και ομολογώ πως δεν τις χρησιμοποιώ σ’ αυτά που γράφω στο blog μου).

Εν πάση περιπτώσει, συνεχίζω μ’ αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα, γραπτώς και προφορικώς. Να εκφράζομαι. Και νοιώθω πως άσχετα με τα θέματα που είχα στο μυαλό για να γράψω, σήμερα επείγει να γράψω για το κούρεμα των καταθέσεων που κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια εμάς των Κυπρίων (κι’ όχι μόνο).

Προσωπικά είμαι εναντίον του φόρου εισοδήματος και της Α.Τ.Α., παρ’ όλο που πληρώνω περίπου 10000 ευρώ ετήσια φόρο εισοδήματος και αυξανόταν κι’ ο μισθός μου μέχρι πριν 2 χρόνια λόγω Α.Τ.Α. (κι’ όχι μόνο). Για την Α.Τ.Α. θα μιλήσουμε άλλη φορά. Και για το φόρο εισοδήματος. Απλώς τώρα τον αναφέρω για να πω πως εναντιώνομαι επειδή είμαι εναντίον του να εκμεταλλεύεσαι τον κόπο του άλλου για ίδιο όφελος. Και το εισόδημα είναι, ή θα’ πρεπε να’ ναι, το αντίτιμο που καταβάλλεται στον καθ’ ένα για τον κόπο του. Τον κόπο του να αποκτήσεις γνώσεις, να σπουδάσει αν σπούδασε, αλλά κι’ αν δεν σπούδασε δεν έχει σημασία, και να εφαρμόσει όλα αυτά στη δουλειά του, χρησιμοποιώντας αρκετό χρόνο άρα μέρος της ζωής του για να αποκτήσει την οικονομική δυνατότητα να ζήσει το υπόλοιπο του χρόνου του, να προστατέψει και να μεγαλώσει τα παιδιά του, να στηρίξει την οικογένειά του. Και αν είναι σωστός, να καταφέρει να φυλάξει στην άκρη και κάτι για μια δύσκολη στιγμή και για τα ‘τέλη’ της ζωής του. Αυτό κρατήστε το στο μυαλό για επόμενο ποστ. Και τώρα στο κούρεμα.

Απ’ ότι φαίνεται πιο πάνω είμαι εναντίον του κουρέματος. Όπως ήμουνα εναντίον του σχεδίου ΑΝΑΝ. Όμως εκεί ψήφισα ‘ΝΑΙ’. Για άλλους λόγους. Όπως κι’ εδώ, ψηφίζω ‘ΝΑΙ’ στο συγκεκριμένο κούρεμα, όπως δημοσιοποιήθηκε σήμερα. Ειδικά επειδή πραγματικά κανείς δε ζημιώνει. Ναι, ίσως για άλλη μια φορά μόνο εγώ σκέφτομαι έτσι, και μάλλον, για άλλη μια φορά κανείς δεν πρόκειται να καταλάβει τον συλλογισμό μου, αλλά τουλάχιστο ας κάνει τον κόπο να τον διαβάσει. Ίσως τελικά καταλάβει πως κι’ εκείνος το ίδιο σκέφτεται απλά το συναίσθημα δεν τον αφήνει να σκεφτεί.

Τα ποσοστά λοιπόν του κουρέματος είναι 6,7 τοις εκατό για πιστωτικά υπόλοιπα μέχρι 100.000,00 ευρώ και 9,9 τοις εκατό για πιστωτικά υπόλοιπα πέραν των 100.000,00. Και μάλιστα με αντίτιμο μετοχές τραπεζών, οι οποίες θα ανακοινωθούν συντόμως, κάτι που μπορεί να τους αφήσει και κάποιο κέρδος στο μακρύ μέλλον. Λογικό αφού το συνολικό ποσό που θα μαζευτεί απ’ αυτήν την πράξη αγγίζει τα 6 δις, ποσό που χρειάζονται οι Τράπεζές μας για ανακεφαλαιοποίηση (άλλο μεγάλο κεφάλαιο που θ’ ασχοληθώ άλλη φορά). Προσωπικά πιστεύω πως θα’ πρεπε για πιστωτικά υπόλοιπα μέχρι 10.000,00 ευρώ, ή στην εσχάτη μέχρι 1.000,00, να μην γινόταν κούρεμα, μιας και τώρα, ακόμα και λογαριασμοί συνταξιούχων θα κουρευτούν, κι’ έστω αν είναι 50 ή 100 ευρώ, γι’ αυτούς είναι σημαντικό ποσό αφού οι πλείστες συντάξεις είναι γύρω στα 500 ευρώ μηνιαίως.

Όπως και να’ έχει το πράγμα, όσο κι’αν φωνάζουν οι καταθέτες πως τους ληστεύουν, ειδικά αυτοί που έκαναν καυγάδες για 0,5 τοις εκατό επιτόκιο στις καταθέσεις τους, κανείς δε ζημιώνει. Γιατί κανείς δεν έκανε όσα λεφτά έχει απ’ τον κόπο του μέσα σε μια νύχτα. Και με ένα πρόχειρο υπολογισμό, το συνολικό ποσό που θα αποκοπεί δεν θα ξεπερνά τους καθαρούς τόκους 2 ή 3 χρόνων που ήδη έχουν πάρει, χωρίς κόπο και μόχθο. Άρα όλοι, εκτός πιθανόν από ελάχιστες περιπτώσεις, ‘χάνουν’ απ’ τα κέρδη που είχαν χωρίς να κουραστούν. Αν λοιπόν είναι για το καλό του τόπου, γιατί όχι? Και γιατί πειράζει αν απ’ το 15 τοις εκατό που αποκόπτεται τώρα απ’ τους τόκους αποκοπεί 25 τοις εκατό, αφού κανείς δεν κοπιάζει γι’ αυτό? Ειδικά αν σκεφτούμε πως πάρα πολύ, Ελλαδίτες και Κύπριοι καταθέτες, επώνυμοι κι’ ανώνυμοι, έχουν μεταφέρει τεράστια ποσά σε τράπεζες του εξωτερικού με επιτόκιο 1 τοις εκατό μόνο. Όσο για τον εταιρικό φόρο που αυξάνεται από το 10 στο 12,5 τοις εκατό, γιατί κανείς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα οφέλη που έχει μια εταιρεία, όπως επιστροφή Φ.Π.Α., αγορές αυτοκινήτων των διευθυντών κλπ με αποτέλεσμα να μειώνονται τα κέρδη άρα και το φορολογούμενο ποσό?

Σίγουρα ένας οικονομολόγος μπορεί να αναπτύξει πολύ καλύτερα τα πιο πάνω. Το θέμα είναι να το νοιώσουν οι άσχετοι από οικονομικά. Γιατί όλοι ξέρουμε πως ο λαός δεν σκέφτεται. Νοιώθει κι’ ενεργεί ανάλογα. Και πρέπει να νοιώσει πως κανείς δεν τον κλέβει. Και πρέπει να νοιώσει την οργή των πλούσιων ευρωπαίων εδώ και χρόνια για τις χώρες του νότου που συνέχεια τις επιχορηγούν απ’ τους φόρους των δικών τους πολιτών. Και πρέπει να νοιώσει πως για ότι γίνεται τώρα δεν φταίει μόνο η προηγούμενη κυβέρνηση, σ’ Ελλάδα και Κύπρο. Απλά αυτή επιτάχυνε την καταστροφή. Φταίνε όλες οι κυβερνήσεις γιατί όλες ακολούθησαν το ίδιο δρόμο που χάραξε η κάθε προηγούμενη, καμιά δεν άλλαξε πορεία. Κι’ αφού οι κυβερνώντες είναι προϊόντα της δικής μας κοινωνίας, είναι σαν εμάς, είναι καθρέφτες μας, άρα εμείς φταίμε. Κι’ αν δεν αλλάξουμε σήμερα, την έχουμε βαμμένη. Επειδή δεν έχει σημασία τι θα ψηφίσει η βουλή τη Δευτέρα, αν και ελπίζω ν’ αφήσουν τους εγωισμούς και τις φιλοδοξίες και να ψηφίσουν το νόμο για το κούρεμα ή να βρουν μια λύση που θα μπορεί να εφαρμοστεί Δευτέρα νύχτα, κι’ όχι να πουν ‘Ψηφίζουμε όχι και κόψτε το λαιμό σας’ (αν συμβεί αυτό θα σημαίνει πως όλοι οι βουλευτές και πολύ πλούσιοι είναι και καταθέσεις στο εξωτερικό έχουν αλλά το κυριότερο θα σημαίνει πως δεν τους ενδιαφέρει είτε για το λαό είτε για τον τόπο). Είναι δεδομένο πως είμαστε πειραματόζωο, όχι μόνο για την Ευρωπαϊκή ένωση αλλά για όλες τις οικονομίες του κόσμου. Είναι δεδομένο πως θέλουν όχι μόνο τους υδρογονάνθρακές μας αλλά και ότι το θέμα πάει πολύ πιο βαθειά. Το θέμα αγγίζει κοινωνίες, έθιμα, ήθη, θρησκεία. Και είναι δεδομένο πως το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι πως είμαστε μικροί αλλά πως είμαστε δειλοί και γλείφτες και βολεμένοι. Και είναι δεδομένο πως είναι καιρός να ξυπνήσουμε, να πούμε ‘ήμαρτον’ και να επιστρέψουμε εκεί που ο άνθρωπος έχει αξία κι’ όχι τιμή. Γιατί τώρα δεν αξίζουμε, απλά κοστολογούμαστε. Και η τιμή που μας δίνουν είναι αυτή που καταφέραμε να έχουμε. Τιμή κατοικίδιο. Τα μεσογειακά κατοικίδια των πλούσιων ευρωπαίων. Χαμένοι από χέρι…

1 σχόλιο:

Stefanos Max είπε...

γεια σου!
αν θες γινε μελος στο μπλογκ μου.
thanx!