Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Λυπάμαι...



Πάντα η καρδιά σου σκιρτά. Πάντα κάτι σε λυπεί. Πάντα κάποιος σε λυπεί. Κάποιος δικός, κάποιος ξένος, κάποιος κοντά, κάποιος μακρυά. Σε λυπούν αυτοί που έπαθαν κι'αυτοί που δεν έκαναν κάτι για να μην πάθουν. Σε λυπούν αυτοί που δεν έμαθαν κι'αυτοί που δεν έπαθαν και δεν θα μάθουν ποτέ. Σε λυπούν αυτοί που σ'έχουν ανάγκη, αυτοί που έχουν ανάγκη, αυτοί που σ'εκμεταλλεύονται και σε θυμώνουν γιατί είναι αδύναμοι ή και ανίκανοι κι'αυτοί που θέλουν να γίνουν δυνατοί. Σε λυπούν οι άμοιροι, οι δύσμοιροι, οι τυχεροί που δε μοιράζονται την τύχη τους κι'οι άτυχοι που μοιράζονται τη δυστυχία τους, οι ευτυχισμένοι που δε μοιράζονται την ευτυχία τους κι'οι δυστυχισμένοι που χαρίζουν απλόχερα δυστυχία. Σε λυπούν οι ασθενείς στο σώμα, οι ασθενείς στο μυαλό, οι ασθενείς στην ψυχή. Και σε λυπεί ακόμα περισσότερο όταν χαρείς ενώ γύρω σου λυπούνται, ή όταν θες να παρηγορήσεις, να βοηθήσεις και αυτοί δεν θέλουν γιατί δεν θα μπορούν να δυστυχούν, να παραπονιούνται, να ζουν αυτό που έμαθαν πως λέγεται ζωή. Σε λυπούν όλοι που πάντα θέλουν και ποτέ δεν δίνουν αλλά πάνω απ'όλους σε λυπεί ο εαυτός σου. Σε λυπεί που αφήνεις ότι σε χαλά να σε χαλά. Που αφήνεις τα λόγια λόγια, τις ιδέες ιδέες, τα όνειρα όνειρα και ανθρώπους γύρω σου να σε λυπούν. Σε λυπεί που βλέπεις όλους κι'όλα απ'το παράθυρο και αφήνεσαι στο να χαζεύεις, εσύ εκεί κι'αυτοί εκεί έξω. Αδυναμία, ευαισθησία, τρέλλα, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει που σε λυπεί. Και όταν προσπαθείς ν'ανοίξεις το παράθυρο για να φωνάξεις δεν βρίσκεις το χερούλι. Δεν έχει. Είναι ένας απλός καθρέφτης...

2 σχόλια:

ασωτος γιος είπε...

δυστυχώς υπάρχει η λύπη αλλα υπάρχει και η χαρα
μην αφήνεις τη λύπη να σε νικάει πάντα

Ανώνυμος είπε...

θα απολαύσω την εικόνα και τον ήχο και θα σου πω ένα ευχαριστώ που μου φτιαξες τη μέρα.
καλημέρα :)