Ένας λαός κι'ένας πολίτης...

Λατρεύω τις διαφημίσεις. Και ομολογώ, λάτρεψα τη διαφήμιση του 'ομορφάντρα' απ'την πρώτη στιγμή. Αυτό δε μ'εμπόδισε να την αναλύσω, συνδέοντάς την μ'ένα ολόκληρο λαό. Μια διαφήμιση γεμάτη ειρωνεία, σαρκασμό, ύβρεις, υπερβολή, εγωισμό κι'ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Έλληνα. Δε βάζει σως ο τσιφούτης για ν'αυξήσει το κέρδος του επειδή κατά τη γνώμη του χαλάει τη γεύση. Βρίζει βλασφημόντας ευγενικά ο άλλος βάζοντας τη μάνα του και τον πατέρα του μέσα σ'ένα λουκάνικο και μετά ειρωνεύεται τον πελάτη του όχι μόνο χαρακτηρίζοντάς τον κάτι που απέχει πολύ απ'αυτό, τη λατρεμένη πλέον ατάκα 'Ομορφάνδρα μου' αλλά και γελώντας κοροϊδευτικά επειδή του φαίνεται πως δεν γαμάει, αφού δεν κόβει πρόσωπο και γι'αυτό θα του βάλει ωμό κρεμμύδι και σως για να γλυστράει ο πατέρας του και η μητέρα του πού'βαλε μέσα στο λουκάνικο. Και ο άλλος χαίρεται και χαμογελάει που είναι ένα μάτσο χάλια κι'ένας άγνωστος τον πήρε χαμπάρι και τον δουλεύει. Ένας ολόκληρος λαός, μια ολόκληρη κοινωνία σε λίγα δευτερόλεπτα.

Ένας λαός που ποτέ δεν σκέφτηκε τους άστεγους παρά μόνο όταν πλέον μπόρεσε να τους χρησιμοποιήσει σαν ασπίδα και εξιλέωση για τις ενοχές του. Που νοιάζεται για τ'αδέσποτα γιατί δε μπορεί να νοιαστεί για τον συνάνθρωπό του μιας και δεν τον εμπιστεύεται. Που νοιάστηκε για τους ανέργους όταν πλέον πλησίασε η δική του στιγμή. Που νοιάστηκε για τους κλέφτες απατεώνες πολιτικούς όταν πλέον οι 'δικοί' του, αυτοί που πάντα ψήφιζε, έπαψαν να φροντίζουν και για τη δική του τσέπη δίνοντας και σ'αυτόν απ'αυτά που έπαιρναν κάτω απ'το τραπέζι.

Ένας λαός που περηφανεύεται για τους αρχαίους προγόνους του και που ποτέ δεν εφάρμοσε όλα αυτά που αυτοί δίδαξαν. Ένας λαός που απ'την αρχαιότητα ήταν περήφανος για τους γαμιάδες του, για τις πουτάνες του, για τους απατεώνες του και που σκότωνε και φυλάκιζε τους σοφούς και τα παλληκάρια κι'εκμεταλλευόταν την θυσία των άλλων, έστω και των καταλάθος ηρώων, για να πλουτίζει. Που μιλούσε και ζήλευε για τα λεφτά, τη χλιδή και τα πηδήματα που έκανε και είχε ο άλλος ή η άλλη παρά για τους κόπους και τους μόχθους για να φτάσει στην επιτυχία για το κοινό όφελος. Που λέει 'Μπράβο' αν είσαι λεσβία ή γκέϋ και το λες, ή πόρνη ή μοιχή, σε 'μισάει' αν λες πως γάμησες 30 σε 3 χρόνια, σε κάνει φίλο αν δεν γάμησες για 3 χρόνια και σε χέζει αν πήρες το δοκτωρά με άριστα και δουλεύεις ταξιτζής γιατί η δουλειά δεν είναι ντροπή και ο θησαυρός σου είναι πράγματι η γνώση κι'όχι αυτά που τσεπώνεις με το δίπλωμα. Ένας λαός που δεν άλλαξε καθόλου αυτά τα 3 χιλιάδες χρόνια, που συνεχίζει να ερμηνεύει τις λέξεις, τους όρους και τις ορολογίες κατά το δοκούν και συμφέρον, που συνεχίζει να μετρά την τιμή και την αξία σε ευρώ και δολλάρια, σε πηδήματα και χυσίματα και πουτσοίντζες και μπουκάλια αλκοόλ, σε γνωριμίες και βίσματα για θέσεις και μίζες.

Γιατί λατρεύω αυτόν τον λαό και βροντοφωνάζω πως είμαι Έλληνας? Γιατί κατ'αρχήν έχει καρδιά, κι'ας ξέχασε που την έκρυψε, θα την βρει, που θα πάει. Και επειδή αν πραγματικά αξίζεις σου λέει ξεκάθαρα τι να μη γίνεις και τι να μην κάνεις. Και τέλος, αν δεν αξίζεις, πάντα σου αφήνει χώρο για να ζήσεις και συ όμορφα ανάμεσα στην πληθώρα ομοίων σου. Κανείς δεν χάνεται. Όπως ποτέ δεν θα χαθεί κι'η Ελλάδα. Κι'ας είναι πάντα χάλια. Είναι ωραία κι'αυτό μετρά...