Μοίρες...

Ο κάθε λαός έχει τη μοίρα που τ'αξίζει. Τη μοίρα που ο ίδιος επέλεξε. Και τους πολιτικούς που ο ίδιος επέλεξε, που τ'αξίζουν. Σαν κοπάδι, σαν αγέλη. Χαρισματικοί ηγέτες υπάρχουν. Αλλά αυτοί οδηγούν στην καταστροφή. Χαρισματικοί και με ήθος σπάνια. Αλλά αυτούς τους οδηγούν στην καταστροφή. Κανείς δεν θέλει ο ηγέτης που επιλέγει νά'ναι πρότυπο, νά'ναι καλύτερος. Κανείς δεν θέλει να γίνει καλύτερος. Απλά θέλει να περνά καλά και να τον αφήνουν στην ησυχία του. Ένα εκατομμύριο άστεγοι. Όταν ήταν εκατό χιλιάδες τι κάναμε? Ένα σωρό άστεγοι. Όταν ήταν πολύ λιγότεροι τι κάναμε? Δεν θέλουμε νέο μνηνόνιο. 28 χρόνια μεταπολίτευσης τι κάναμε? Δεν θέλουμε αυτούς τους ηγέτες. Κανένα πρόβλημα. Ας βρούμε άλλους. Άλλους που θα γίνουν οι ίδιοι μ'αυτούς που δεν θέλουμε σε έξι μήνες. Ας ψάξουμε λοιπόν. Όλο και κάπου θα κρύβονται.

Αλήθεια, αύριο τι θα κάνουμε? Θα παραπονιόμαστε πάλι για την κατάνται των ηγετών μας? Ή θα δούμε την κατάντια μας και θα αρχίσουμε να την διορθώνουμε? Οι εκλογές τώρα δεν είναι λύση. Οι νέοι θά'ναι όπως τους παλιούς μιας και προέρχονται απ'το ίδιο κατεστημένο. Η χρεωκοπία δεν είναι λύση. Ούτε ένδειξη αξιπρέπειας. Η αξιοπρέπεια πρώτα πρέπει να υπάρξει μέσα μας. Φτωχός κι'αξιοπρεπής, καταδυναστευμένος κι'αξιοπρεπής, δούλος κι'αξιοπρεπής. Οι επαναστάσεις ξεκινούν από μέσα μας όχι σαν θυμός αλλά σαν φρούτο που ωρίμασε. Ξεκινούν με παιδεία, με ήθος. Μπορούμε να εποφεληθούμε απ'την κρίση για να φτιάξουμε την Ελλάδα που θέλουμε. Φτάνει να σκύψουμε στον συνάνθρωπό μας. Φτάνει να σκύψουμε μέσα μας, να ξεριζώσουμε την αλαζονεία και την πλεονεξία, τον εγωισμό και την ανευθυνότητα. Και ας ελπίζουμε όλοι πως θα βρεθεί ο ηγέτης που θέλουμε να μας αξίζει. Γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι, ακόμα κι'αν την ιστορία την γράφουν οι λαοί, όλοι αυτοί οι άγνωστοι κι'επώνυμοι, την πέννα την κρατάει ένας...