Local Hero...

Πολλές φορές ένας κόμπος σε πνίγει στο λαιμό... Ένας λυγμός... Τα μάτια βουρκώνουν και βλέπεις θολά... Και στ'αυτιά σου ακόμα ακούς απλές λέξεις γεμάτες νόημα και συναίσθημα... Δε μιλάς αν και θες πολύ... Χαμογελάς... Ναι... Ακόμα υπάρχεις απλά επειδή υπάρχεις για κάποιους άλλους... Γιατί απλά είσαι σημαντικός για κάποιους άλλους... Όπως κι'αυτοί για σένα... Ίσως να νοιώθεις το ίδιο μ'αυτούς, ίσως και περισσότερα αλλά σιωπάς... Τώρα είναι καλύτερα έτσι...