Τα παιδιά της Χίμαιρας...

''Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται η Χίμαιρα ως ένα φοβερό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και ουρά του κατέληγε σε φίδι. Σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνηθέστερα τρικέφαλος (κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα).Kατά τον Ησίοδο η Χίμαιρα ήταν κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας. Η Χίμαιρα ενώθηκε με τον Όρθρο και απόγονοί τους ήταν το Λιοντάρι της Νεμέας και η Σφίγγα.Τελικά φονεύτηκε από τον Βελλερεφόντη, που ίππευε ένα ιπτάμενο άλογο, τον Πήγασο, στη Καρία, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς.Η δημώδης ελληνική έκφραση «κυνηγάω χίμαιρες», σημαίνει «επιδιώκω κάτι ανέφικτο». Επίσης το αυτό και η γαλλική έκφραση "ζε ρεπέτρ ντε χιμέρζ (= τρέφομαι με χίμαιρες)'' (Πηγή Wikipedia, για ευκολία)...

Υπάρχουν παιδιά που κυνηγάνε τ'άπιαστο. Ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά. Τίποτ'άλλο. Κυνηγάνε ότι θεωρείτε απλό και δεδομένο. Κυνηγάνε τη στοργή, την αγάπη, το μητρικό χάδι, την πατρική προστασία. Και σχεδόν πάντα βρίσκουν την απόρριψη. Παιδιά σ'όλο τον κόσμο, ορφανά, παιδιά διαζευγμένων, παιδιά σε ιδρύματα, παιδιά που ζουν με τους γονείς τους και σπάνια τους βλέπουν ή τους έχουν κοντά τους. Παιδιά που όταν έχουν τους γονείς τους δίπλα τους θέλουν να φύγουν απ'αυτούς. Και φτιάχνουν το δικό τους κόσμο στο μυαλό και την καρδιά. Τον κόσμο που τους κάνει να νοιώθουν ζεστασιά, τους χαμογελά, τα κρατά στην αγκαλιά τους, τα φιλά, τα χαϊδεύει. Και μεγαλώνουν και συνεχίζουν να ζουν στο δικό τους κόσμο. Τον κόσμο που νοιώθουν ασφάλεια, τον κόσμο που τα θέλει και τ'αγαπά. Κι'ας ζουν και συμπεριφέρονται φυσιολογικά ή και 'παράξενα' στον 'κανονικό' κόσμο. Και μένουν πάντα παιδιά. Και πάντα κυνηγάνε τη Χίμαιρά τους. Ένα χάδι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, λίγη στοργή, λίγη αγάπη...

Κοίταξε γύρω σου... Ίσως δεις πολλά τέτοια παιδιά, μικρά ή μεγάλα... Κοίταξε στον καθρέφτη... Ίσως δεις ακόμη ένα...