Ήχοι και χρώματα...

Το πρόγραμμα σήμερα περιελάμβανε εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής και μια συναυλία πιάνο και άριες από Ρώσσους δημιουργούς. Όχι, αν και από μικρός πήγαινα σε εκθέσεις ζωγραφικής, μιας και 300 μέτρα απ'το σπίτι μου υπήρχε χώρος εκθέσεων, και είχα και για καθηγητή τέχνης στο σχολείο ζωγράφο, και πήγα σ'ένα σωρό μουσεία και εκθέσεις στις πόλεις που επισκέφτηκα (Πράδο στη Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Λούβρο στο Παρίσι μέσα σε 3 ώρες μόνο), όπως και εκθέσεις που έγιναν στην Κύπρο, πάντα προτιμούσα τη φωτογραφία (ποτέ δεν θα ξεχάσω την έκθεση φωτογραφίας της Άννυ Λίποβιτς που είδα στην Στοκχόλμη πέρυσι λίγες ώρες πριν φύγει τ'αεροπλάνο της επιστροφής). Αλλά πάνω απ'όλα η μουσική...

Γυμνά, αφηρημένα, φύση... Στο μυαλό μου έμειναν τα χρώματα. Ούτε μορφές, ούτε σχέδια. Τα χρώματα. Εκείνα που μ'αγγιξαν, εκείνα που μ'έκαναν να 'νοιώσω' τους καλλιτέχνες (ήτανε 2), να προσπαθήσω τουλάχιστο. Να νοιώσω το θυμό και την ηρεμία τους, τη λύπη και τη χαρά τους, το φόβο και τις ορμές τους... Κι'απ'την άλλη μεριά οι ήχοι κι'οι μελωδίες. Τα κύματα της ψυχής του δημιουργού, του ερμηνευτή και του ακροατή. Ν'ακούς και να ταξιδεύεις. Όπου θες, όπως θες. Και να φέρνεις στο μυαλό σου εικόνες. Πολλές εικόνες και μορφές και πολλούς άλλους ήχους, χωρίς όμως να χάνονται οι ήχοι απ'αυτό το σμίξιμο...

Και μετά, με τους ήχους και τα χρώματα στην καρδιά και στο μυαλό να δημιουργείς ήχους, εικόνες, χρώματα, γεύσεις, αρώματα σ'άλλων μυαλό, σ'άλλων καρδιά. Να μιλάς ή να γράφεις και ν'ακούς, να νοιώθεις, την ανάσα να γίνεται αργή, την καρδιά να κτυπά πιο γρήγορα, τη φωνή να γλυκαίνει, τη χροιά να φέρνει την υγρή φωτιά και στο τέλος η ηδονή σε όλες τις αισθήσεις μ'όλες τις αισθήσεις...

Λατρεύω τους ήχους της καρδιάς, του μυαλού, του κορμιού. Λατρεύω το χρώμα της ζωής. Λατρεύω νά'μαι ο δημιουργός καλλιτέχνης κι'εσύ το έργο τέχνης μου και να σ'αρέσει. Και να μου το δείχνεις έντονα. Με ήχους και χρώματα που μ'αρέσουν... Τα δικά σου...