Εγώ είμαι αυτός...

Σάββατο... Παραλία, καφεδάκι, διακοπές. Σε λίγο formula, απόψε Πυξ Λαξ, Μεξικάνικα, χαλαρά. Λογική, ευαισθησία, ερωτισμός, ηδονή, πόνος, χαρά. Όλα ταιριάζουν κι'όλα συνδέονται. Ακόμα και τα ασύνδετα, τ'ακαταλίβιστικα. Μπορώ ν'αλλάξω τον κόσμο. Από ποια ταινεία νά'σαι? Ο κόσμος είναι ωραίος. Γιατί να τον αλλάξω? Λάθος σκέψη άρα και λάθος ζωή. Ο καθ'ένας με τη σκέψη του προχωρά, συμπεριφέρεται και ζει. Αν πιστεύεις πως ο κόσμος είναι άσχημος τότε είναι και του συμπεριφέρεσαι άσχημα. Αν πιστεύεις πως είναι άδικος είναι και τους συμπεριφέρεσαι άσχημα. Αν είναι ωραίος? Αν ο πόνος είναι απαραίτητος? Αν αποφασίσεις πως δεν θες ν'αλλάξεις τίποτα, παρά μόνο να περνάς όμορφα μαζί με τους γύρω σου άρα θα περνάνε κι'εκείνοι? Αν αποφασίσεις πως όποιος δεν σε θέλει εκείνος χάνει, όποιος δεν σου ταιριάζει δεν έγινε και τίποτα, όποιος σ'αξίζει και τ'αξίζεις θα είναι πάντα κοντά σου, πως τίποτα δε σ'ανήκει και τίποτα δεν απαιτείς παρά μόνο κερδίζεις ότι σ'αξίζει απλά για να το απολαύσεις, όχι για να το φυλακίσεις και να το καταδικάσεις σ'αχρησία όπως τ'αηδόνι τ'άλλου Αυτοκράτορα απ'τα παραμύθια? Αν νοιώθεις δυνατός, ανίκητος, ανυπέρβλητος, πως κανείς δε μπορεί να σου κάνει κακό αν δεν τον αφήσεις, πως κανείς δεν είναι κακός απλά φοβιτσιάρης κι'αδύναμος? Ο κόσμος είναι ωραίος, η ζωή είναι ωραία, εσύ είσαι ωραία κι'εγώ είμαι εδώ τώρα. Αύριο? Ποιος ξέρει. Μάλλον όχι. Αλλά το τώρα πάντα θα σου ανήκει. Θά'ναι το χθες του κάθε τώρα σου αύριο. Άρα θα υπάρχω κάπου. Στη σκέψη σου, στην καρδιά σου, κομμάτι δικό σου...

Σάββατο... Μίλα μου... Εγώ είμαι αυτός...