Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

louis armstrong - la vie en rose



Επειδή τελικά είναι. Όμορφη και μυρωδάτη. Και σκοπός είναι να τη μυρίζεσαι και να τη θαυμάζεις όπως είναι. Πάνω στην τριανταφυλλιά. Και να μάθεις να την κρατάς χωρίς να τρυπηθείς απ'τ'αγκάθια της. Και χωρίς να τις τα κόψεις. Είδες ποτέ τριανταφυλλιά χωρίς αγκάθια? Είδες ποτέ τριαντάφυλλο χωρίς αγκάθια? Σκύψε λοιπόν, απόλαυσε το χρώμα της, μύρισε τ'άρωμά της και κράτησέ την απ'το μίσχο, μεταξύ των αγκαθιών, χωρίς να τρυπηθείς. Μα μην κόψεις τ'αγκάθια. Άσ'τα. Καλύτερα να τρυπηθείς, να ρουφήξεις το δάκτυλό σου και να σου περάσει. Γιατί ρόδο χωρίς αγκάθια δε γίνεται... Ούτε ζωή...

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι, όντως, υπέροχη όταν ξέρεις να τη ζεις, όταν ξέρεις γιατί ζεις.

Υπέροχο τραγούδι, όπως πάντα. Μας κακομαθαίνεις.
καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Ωραιες οι τριανταφυλλιες...κι οτι μπορει να προσομοιαζει στην εκπληξη του αρωματος...και στο απαλο των φυλλων τους...και μπορεις πραγματι, ν αγγιξεις αναμεσα τον μισχο και να μην τρυπηθεις...αλλα υπαρχουν κι εκεινες οι αγριοτριανταφυλλιες που σε ξεγελουν με την ομορφια των ροδων τους...αλλα ειναι γεματες αγκαθια...κι οσο κι αν το θελεις...δεν θα μπορεσεις να τις εγγιξεις χωρις να ματωσεις....
σαν γη αποψε...που ματωσε κι εκεινη απο το αιμα και το δικο της και των αλλων...
Σεστη ανοιξιατικη Καληνυκτα....

Emperor είπε...

me:) Ελπίζω να σας κακόμαθα αρκετά! :)

Emperor είπε...

Αγαπημένη ανώνυμη πάνω απ'όλα το άρωμα...