Η χαρά της γυναίκας...

Λογικά θά'πρεπε να βάλω για τα τραγούδι το 'Ροζ' του Μηλιώκα νομίζω. Το θυμάστε? Τουλάχιστο έχει σχέση με λίγα απ'αυτά που σκεφτόμουνα να γράψω. Του Βαλεντίνου λοιπόν ήμουνα σε ορεινό θέρετρο με τη γυναίκα μου. Set menu το βράδυ. Ενώ τρώγαμε ο νεαρός στο διπλανό τραπέζι βγάζει κάτι απ'την τσέπη του σακκακιού του, σηκώνεται, γονατίζει στο πλάι της κοπέλλας του και της κάνει πρόταση γάμου. Εκείνη γελάει και δέχεται. Χαμογελάμε με τη γυναίκα μου. Είναι ωραίο οι νέοι να κάνουν όνειρα, κι'ας αντιγράφουν τους μεγάλους. Υπάρχουν ίσως και πιο πρωτότυποι τρόποι να ζητήσεις σε γάμο την καλή σου. Όπως ο άντρας μιας γνωστής μου που της είπε 'Στις 8 του Γεννάρη έκλεισα εκκλησία για να παντρευτούμε'. Και σίγουρα κι'άλλοι. Και μετά θυμήθηκα. Ποτέ δεν έκανα πρόταση γάμου στη γυναίκα μου. Ποτέ. Απλά πήρα τους γονείς μου και το νονό μου στο σπίτι της για να γνωριστούν με τους γονείς της. Έτσι απλά. Την προειδοποίησα φυσικά για να μαγειρέψουν...

Όμως απόψε δεν ήθελα να γράψω γι'αυτό. Ούτε για τους γάμους που σιγά σιγά χάνουν ότι μαγικό είχαν όταν ξεκινούσαν. Ούτε για τις εξωσυζυγικές απολαύσεις που είτε διαλύουν κάποιους γάμους είτε συντηρούν για πάντα αρκετούς. Ήθελα να γράψω για άλλα πράγματα. Όπως τα χάδια και τα παιχνίδια που θέλουν οι γυναίκες απ'τους συντρόφους τους, όπως τότε που ήταν μικρές και τά'παιρναν απ'το μπαμπά τους, ανεξάρτητα απ'την αγριότητα του πηδήματος που θα έχουν με το σύντροφό τους... Και τ'αγόρια που δεν κατάφεραν να ανδρωθούν και ζηλεύουν πολύ, λατρεύουν τις γυναίκες γιατί θέλουν ν'αρπαχτούν από κάπου, τις αγαπάνε δήθεν αλλά μόνο τον εαυτό τους αγαπάνε, κάνουν σκηνές, νομίζουν πως είναι κτήμα τους, προσπαθούν να εξαγοράσουν την αγάπη τους με ακριβά δώρα, με επαναλαμβανόμενα 'Σ'αγαπώ', με συχνά τηλεφωνήματα, με 'έλεγχο', με δυο καφέδες και αμέσως όνειρα για νύκτες ολάκερες να κοιμηθούν αγκαλιά, για ταξίδια και περιπάτους χεράκι χεράκι και όλα αυτά, πράγματα που αρκετοί άνδρες έχουμε κάνει μικροί και ακόμα κάνουν πολλοί.

Όχι, δεν είμαι εναντίον. Αντίθετα. Αλλά είναι δεδομένο. Άντρας που ερωτεύεται σύντομα και παράφορα και θέλει ιδιοκτησιακό καθεστώς τη γυναίκα που ερωτεύτηκε, άντρας που γυρεύει πράγματα από γυναίκα που δε μπορεί να του δώσει ή έστω δε θέλει να του δώσει τα συγκεκριμένα, άντρας που ξαφνικά όλη του η ζωή είναι μια γυναίκα, παντρεμένη ή ελεύθερη, μεγαλύτερη ή μικρότερη δεν έχει σημασία, δε μπορεί ούτε να χαρεί ούτε να χαρίσει τη χαρά σε γυναίκα. Γιατί είναι παιδί ακόμα στο μυαλό και ανώριμος συναισθηματικά, κάποιοι σε σημείο επικίνδυνο. Και υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του ανώριμος συναισθηματικά και παιδί στην καρδιά.

Ζούμε σε μια κοινωνία που δύσκολα ανδρωνόμαστε. Όλοι οι άντρες έχουμε μάθει πως εκείνο που μετρά είναι ο αριθμός, σε μια κοινωνία που όλοι νομίζουμε πως τα ξέρουμε όλα, οι άντρες δεν δίνουν πλέον σωστά παραδείγματα στα νέα αγόρια, στα παιδιά τους και οι γυναίκες καταδέχονται άντρες ανώριμους για να μη νοιώθουν μοναξιά ή μειονεκτικά απέναντι σ'αυτές που διαλαλούν πως καλοπερνάνε σεξουαλικά, κι'ας ψεύδονται ασύστολα. Και όμως, η ευτυχία που θα δώσεις σε μια γυναίκα δεν είναι τα 10 λεπτά ή έστω οι 3 ή 4 ώρες που θα κρατήσει ένα άγριο σεξ ή ακόμα και όργιο. Είναι ότι θα της μείνει μετά. Αν θα σε σκέφτεται με χαμόγελο αδημονώντας πότε θα ξαναβρεθείτε, έστω και για να πείτε μια κουβέντα, ν'ανταλλάξετε ένα χάδι, ένα φιλί, μια ματιά.

Θα επανέλθω σίγουρα στα συγκεκριμένα θέματα. Μέχρι τότε απλά θα συνεχίσω να λυπάμαι. Να λυπάμαι αυτούς που ποτέ δεν θα ανδρωθούν και μένα που δε μπορώ να κάνω τίποτα γι'αυτό. Εκτός απ'το να προσπαθώ να δώσω λίγη χαρά...