Έρωτας...

Αγάπη, έρωτας, πάθος... Πάντα το λέω, άσχετα με την εμπορικότητα των γιορτών, πως είμαι υπέρ αυτών. Όχι για να κάνουμε δώρα, όχι για να δείξουμε την αγάπη μας ή το ενδιαφέρον μας πιο έντονα ή ειδικά αυτή τη μέρα, ή για να κεράσουμε - στο κάτω κάτω γιατί να γιορτάζω την ονομαστική μου γιορτή ή τα γενέθλιά μου - αλλά γι'αυτή την ατμόσφαιρα που δημιουργείται, που μπαίνεις στο κλίμα. Όπως τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, το Πάσχα, διακοπές το καλοκαίρι, γλυκάδες του Βαλεντίνου. Να ξαναγίνουν, όσοι μπορούν τουλάχιστο, παιδιά. Όπως θυμούμαι τότε που ο έρωτας ήταν απόλυτος, μοναδικός. Με τις τεράστιες κάρτες snoopy, τ'αρκουδάκια, τα τριαντάφυλλα. Και τώρα, που ο έρωτας είναι μέσα μου και μοιράζεται απλόχερα, μ'αυτές τις γλυκές αναμνήσεις. Γιατί σήμερα είναι ωραίο που δεν έχει μείνει ο πόνος κι'η πίκρα στην καρδιά και στο μυαλό αλλά η χαρά, η γαλήνη, νοσταλγία... Είναι ωραίο να μπορείς να δώσεις την καρδιά σου ακέραιη και να την κρατάς ταυτόχρονα μέσα σου. Να είσαι εσύ κι'όταν τελειώσει ότι ωραίο έζησες να μπορείς να συνεχίσεις. Είναι ωραίο να μπορείς να αγαπάς ψυχές σαν τη δική σου, να ερωτεύεσαι όποια νοιώθεις πως αξίζει και σου αξίζει άσχετα ότι μπορεί μετά να ανακαλύψεις πως έκανες λάθος, να της χαρίζεις ότι την κάνει ευτυχισμένη και σε κάνει ευτυχισμένο και να μην πονάς ή να πονάς ελάχιστα όταν τελειώσει, κρατώντας όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές που ζήσατε μαζί, στιγμές πάθους, πόθου, ηδονής, συνεύρεσης κορμιών, μυαλών, ψυχών. Γιατί τώρα ξέρεις. Τα ωραία είναι μέσα σου. Και τα χαρίζεις εσύ όταν θέλεις, όπου νοιώθεις πως αξίζει και πως κάνεις δυο ανθρώπους ευτυχισμένους, εσένα και κείνη. Και αφού είναι μέσα σου ποτέ δεν τελειώνουν. Ακόμα κι'αν τελειώσει εκείνη. Γιατί μετά θά'ρθει άλλη. Γιατί ο έρωτας είσαι εσύ...