Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011
Το θες...
Όπως κι'αν προσπαθήσεις να το πεις, το συναίσθημα το ίδιο. Είτε παλιό, είτε καινούριο, είτε αναμενώμενο. Ακόμα κι'αν προσπαθείς να τ'αποφύγεις, ξέροντας τι σε περιμένει, ξέροντας τι θες, ξέροντας τι δεν θες, είσαι εκεί. Αιώνια παραδομένη. Αιώνια ελεύθερη σκλάβα. Αιώνια σε πόλεμο με τη λογική. Αιώνια ν'ανήκεις. Σα μια παγωμένη ηλιόλουστη χειμερινή μέρα. Με το φόβο της ευτυχίας του αύριο. Το όμορφο πονά. Γιατί το ξέρεις, δεν κρατάει για πάντα. Γι'αυτό φοβάσαι. Γιατί ήδη νοιώθεις όμορφα. Γιατί το θες. Γιατί το νοιώθεις και πάλι. Η καταιγίδα σε σημάδεψε...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
...κι αν δεν ξέρει τι θέλει? Δύσκολα...
Πάντα ξέρει τι θέλει. Ακόμα κι'αν πρέπει να επιλέξει. Απλά φοβάται όταν αυτό που θέλει με την καρδιά της, με όλο της το είναι, είναι το πιο παράλογο... Καλημέρα! Καλή Βδομάδα! Φιλιά! :)
Δημοσίευση σχολίου