Κι'όμως δεν είναι (Άνθρωποι των σπηλαίων) [Elvis Presley (It's Impossible)]

Έλειψα μια βδομάδα. Παγοποίησα και τον λογαριασμό μου έτσι που κανείς να μην μπορεί να διαβάσει τον 'τοίχο' μου στο Facebook και δεν έκανα καμιά ανάρτηση στο twitter ή στο instagram. Χαμπάρι δεν πήρε κανείς. Μου θύμισε την περίπτωση μιας φίλης μου που πέθανε πριν 4μισυ χρόνια κι'ακόμα στα γενέθλιά της της στέλνουν ευχές, καρδούλες και καρτούλες (και υποθέτω και προσωπικά μηνύματα για να την ρίξουν)... Τελικά είχα δίκιο που έλεγα πως δεν αλλάξαμε και πολύ απ'τους ανθρώπους των σπηλαίων. Απλά τώρα μέσα στα σπήλαια που ζούμε κάναμε ατομικές μικρές σπηλιές και περιμένουμε τους άλλους να ενδιαφερθούν για μας. Κι'εγώ το ίδιο κάνω, μην νομίσετε πως διαφέρω. Κι'εγώ άνθρωπος των σπηλαίων είμαι. Με πρωτόγονα βασικά ένστικτα και πρωτόγονες αντιδράσεις. Σ'όλα όμως... Καληνύχτα μας...