Ακόμα μια κηδεία... (Άσχετοι)

Στις 11μισυ κηδεύτηκε ο Μικελλίδης. Ήθελα να πάω. Όμως πάλι δεν πήγα. Όπως ήθελα να πάω και δεν πήγα στην κηδεία του Κληρίδη, όπως ήθελα να πάω και δεν πήγα στην κηδεία του Μητσόπουλου κλπ. Όχι επειδή ξύπνησα στις 11. Απλά επειδή θα πήγαιναν όλοι.

Σ'αυτές τις κηδείες πηγαίνουν όλοι. Δηλαδή κάποιοι που θέλουν να πάνε για ν'αποδώσουν τιμές στο νεκρό και να ενώσουν τις προσευχές τους στο Θεό για ν'αναπαύσει τη ψυχή τους, κάποιοι που δεν θέλουν να πάνε αλλά πηγαίνουν υποχρεωτικά για να μην τους κατηγορήσουν οι άλλοι ή για να μη φανεί πως υπόσκαπταν το έργο τους ενόσω ζούσαν και κάποιοι που θέλουν να πάνε για να κάνουν σοσιαλαϊζέϊσιον, να κάνουν δηλώσεις, να φανούν στη κάμερα, να τους δουν οι συγγενείς κι'οι φίλοι κι'άλλοι πολλοί και να πουν 'Μπράβο του'. Με λίγα λόγια γεμίζουν οι εκκλησιές άσχετους. Κι'είναι κι'ύστερα αυτοί οι επικήδειοι. Που συναγωνίζεται ο κάθε άσχετος ποιος θα πει πιο μεγάλα λόγια για να του πουν πάλι 'Μπράβο'. Κι'ας έλεγε τα μικρότερα και φτηνότερα λόγια για το νεκρό ενόσω ζούσε, κι'ας έκανε το λιγότερο δυνατό τότε. Και σίγουρα στο γιατρό θα πήγαν, θέλω να πιστεύω τουλάχιστο, άνθρωποι που τους έσωσε χαρίζοντάς τους καλύτερη ποιότητα ζωής.

Προσωπικά σκέφτομαι στην δική μου κηδεία να μην πάω. Ακριβώς για τα παραπάνω. Όπως σκέφτομαι όταν πεθάνουν οι δικοί μου να τους θάψω χωρίς να ειδοποιήσω κανένα και να το ανακοινώσω την επόμενη μέρα στον τύπο. Έχω αηδιάσει τις δηθενιές, τα υστερικά ψεύτικα μαύρα δάκρυα και τα μεγάλα λόγια. Εξ'άλλου κανείς νομίζω δε μπορεί να πει μεγαλύτερα λόγια από μένα και σίγουρα κανείς τόσο αληθινά κι'ειλικρινή όπως τα δικά μου. Έχω αηδιάσει τους σοσιαλιτέ και τους χαμέρπηδες που προσπαθούν ν'ανασηκωθούν λίγο απ'το έδαφος στηριζόμενοι σ'άλλους, ή να πάρουν λίγη λάμψη, όσο κρατάει το φλας, και μετά να βυθιστούν και πάλι στο σκοτάδι του βούρκου τους.

Τό'χω πει πολλές φορές. Οι μεγάλοι άνδρες γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν μόνοι. Κι'έχουν, ενόσω ζουν, πολλούς και δυνατούς εχθρούς. Κι'έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα ρε γαμώτο...

Ο Θεός ας αναπαύσει τη ψυχή σας Μικελλίδη, Κληρίδη και άλλοι που προσφέρατε το είναι σας για να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος...