Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Παρατεταμένο Jet Lug (Κατάθλιψη)...



Η 'ξεκούραση' είχε αρχίσει τέλη Σεπτέμβρη. Με το ταξίδι στο Άγιο Όρος. Χαλάρωση από συνήθειες, διατροφή, ρουτίνα, σκέψεις, συναισθήματα. Μέχρι να συνέλθω έφυγα για άλλες δυο βδομάδες για Ινδία. Με λίγα λόγια η χαλάρωση συνεχίστηκε. Τελικά μ'έβλαψε. Τόσο οι προβληματισμοί που είχα απ'το Άγιο Όρος και μετά, όπως και η συνεχής 'τεμπελιά', ειδικά επειδή είμαι και τεμπέλης εκ γενετής (όλα τα κακά των γονιών μου τα κληρονόμησα). Βγήκα απ'τη ρουτίνα κι'ακόμα δε μπήκα. Και απ'την 1η του Δεκέμβρη μέχρι σήμερα είμαι και σπίτι με άδεια. Μια άδεια που όταν την έβαζα στο μυαλό μου είχα την Αθήνα. Λίγο δύσκολο όμως να είμαι Θεσσαλονίκη αρχές Οκτωβρίου, να επιστρέφω από Ινδίες αρχές Νοεμβρίου και να ξαναφεύγω για Αθήνα αρχές Δεκεμβρίου. Υπάρχει και κρίση. Άσε που θα πήγαινα μόνος, κι'αυτό θα είχε πολλές συνέπειες, και ευχάριστες και δυσάρεστες, και στην Αθήνα και εδώ.

Είναι αποδεδειγμένο λοιπόν πως η παρατεταμένη αργία μπορεί να μην είναι μήτηρ πάσης κακίας αλλά σίγουρα σε βλάπτει σοβαρά. Ειδικά αν η ζωή σου είναι γεμάτη από προβληματισμούς και προβλήματα, παρελθοντικά και παροντικά. Και κάθε παρατεταμένη χαλάρωση επιβαρύνει αυτά. Όταν ας πούμε κάθεσαι 15 ώρες τη μέρα και ξαπλώνεις άλλες 8, αυτό φέρνει στην επιφάνεια πόνους μέσης, αυχένα, κοίλης, τενόντων, αρθρώσεων κλπ. Όπως επίσης φέρνει στο μυαλό σκέψεις δυσάρεστες απ'το παρελθόν και φόβους για το μέλλον. Και αυτά οδηγούν σε κατάθλιψη. Κι'εδώ θα φανεί πόσο δυνατός είσαι τόσο στη σκέψη όσο και στην υπομονή. Και τώρα, στα 43 μου, ευτυχώς άρχισα να δυναμώνω. Ξέρω πως θα περάσει. Ακόμα κι'αν δεν κάνω τίποτα. Γιατί αυτό συμβαίνει πάντα. Σπουδαίο πράγμα η γνώση του εαυτού σου, ειδικά το να ξέρεις τα κακά σου. Και πέρασε.

Οι προβληματισμοί συνεχίζονται. Και τα προβλήματα, κυρίως τα της υγείας. Όχι τίποτα ασυνήθιστο αλλά ξέρεις, εμείς οι άνθρωποι ανησυχούμε για πράγματα που δε χρειάζεται και δε μπορούμε να κάνουμε και τίποτα. Και αντιδρούμε πάντα με λάθος τρόπο. Όπως στην οικονομική κρίση. Κανείς δεν σκέφτηκε πως η κρίση απλά τώρα φάνηκε έντονα, αλλά κτύπησε αυτούς που στην ουσία την δημιούργησαν. Παράξενο δεν είναι πως ενώ υπάρχουν τόσοι άνεργοι και χωρίς λεφτά, εντούτοις ακόμα υπάρχουν διαφημίσεις, ακόμα παράγονται και πωλούνται προϊόντα, ακόμα ψωνίζουμε ακριβά ρούχα και παπούτσια, ακόμα βγαίνουμε και τα σπάμε, ακόμα κάνουμε σεξ (καλά, όσοι κάνουν)?. Λες και η κρίση δεν είναι για μας. Μέχρι τον επόμενο μήνα, ή τον επόμενο χρόνο. Και έχουμε και κάτι ν'ασχολούμαστε. Αυτούς που κτύπησε η κρίση κι'αυτούς που δεν έκαναν κάτι για την κρίση. Εμείς, όπως πάντα απ'έξω. Ακριβώς όπως το πλήθος που δηλητηρίασε το Σωκράτη που τόσο πιπιλάμε σήμερα σαν 'Αρχαίο ημών πρόγονο που δεν ακολουθούν οι υπόλοιποι' και το πλήθος που σταύρωσε το Χριστό και αθώωσε το Βαρραβά. Πάρτε το χαμπάρι. Εμείς είμαστε το πλήθος κι'η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλά είπαμε. Άρτον και θεάματα, φαγητό και σεξ και όλα καλά. Και ναι, ανήκω και γω στο πλήθος.

Θα επανέλθω για θέματα υγείας και κατάθλιψης (μάλλον) στο ποστ για το φίλο μου το Νάκο. Όπως επίσης και θα γράψω το ποστ που υποσχέθηκα για το κατά πόσο το μέγεθος μετράει ή όχι. Ευτυχώς, εκτός απ'τις εκκρεμότητες που πάντα αφήνω, έχω γεμίσει το πρόγραμμά μου με εξόδους με φίλους για φαγητό (εδώ και 2 βδομάδες επανεκκίνησα και ακόμη δεν τέλειωσα, μάλλον πρέπει να τις αυξήσω από 2 σε 3 φορές τη βδομάδα), με πρόβες με τη χορωδία (με πήραν σήμερα για ενίσχυση για 2 συναυλίες που έχουμε με τη χορωδία της ΕΡΤ στην Κύπρο - έτσι, για να με πιστεύετε όταν σας λέω πως έχω και καλή φωνή και αισθησιακή) και στις 19 έρχεται η ανηψιά της γυναίκας μου που σπουδάζει στη Ναύπακτο και θέλει να τη βοηθήσω στη φυσική -ηλεκτροστατική κι'ηλεκτροδυναμική νομίζω μου είπε - (κι'αν ένας καθηγητής γυμνασίου που ζήτησα τη βοήθειά του δεν θυμάται και πρέπει να διαβάσει, πώς θα θυμάμαι εγώ που πέρασαν 25 χρόνια από τότε...). Γεμάτο πρόγραμμα? Δε λέει τίποτα. Ναι. Ξέρω. Κάποιες θα κλαίνε, κάποιες θα χαίρονται. Γιατί θα χαίρονται? Επειδή μάλλον δεν θά'χω χρόνο να φλερτάρω ή να επιμείνω για να πετύχω. Ναι, εδώ γελάτε γιατί και γω χαμογελώ. Γυναίκες. Αχ...

Το σίγουρο λοιπόν ένα είναι. Η ρουτίνα σώζει. Ακόμα και μας που δε μας αρέσει. Γιατί μόνο έτσι οι αλλαγές κι'οι αποδράσεις δε γίνονται ρουτίνα. Μόνο έτσι υπάρχουν και μας δίνουν ζωή κι'ενδιαφέρον. Πάω να βάλω πρόγραμμα και να κάνω και καμιά δουλίτσα (και πάλι)...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

την καλημέρα μου και περαστικούλια!!
φιλούδια :)

Emperor είπε...

Καλημέρα misnomer. Μα ήδη είμαι καλά. Γι'αυτό τ'ανέβασα άλλωστε. Ευχαριστώ όπως και νά'χει. Φιλιά και σε σένα...

Λιακάδα ☼ είπε...

Νους υγιής εν σώματι υγιή...
Οπότε μαζί με τα ταξίδια πνευματικών αναζητήσεων, βάλε στο πρόγραμμα μια ισορροπημένη διατροφή, μια δίατα και λιγο γυμναστική και σε λίγο θα πετάς... Μη το βάζεις κάτω!

Αλλωστε ένα αρμονικό σώμα είναι εξίσου σέξυ με ενα πολυ εξυπνο και ψαγμένο μυαλό...... ;)

Φιλάκια...