Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Ο δρόμος...



Ο δρόμος για την καρδιά ή το μυαλό περνά απ'τις αισθήσεις. Τα συνοριακά μπλόκα απ'τον ένα στον άλλο. Δεν έχει σημασία τι μεταφέρεις μαζί σου. Φτάνει να πάρεις την άδεια εισόδου. Όχι τόσο με τα σωστά λόγια όσο με τον σωστό τρόπο. Γι'αυτό κάποτε τα λόγια είναι περιττά. Γι'αυτό ένα χαμόγελο, ένα χάδι, ένα βλέμμα είναι αρκετά πολλές φορές. Ακόμα και τα λόγια είναι νεκρά αν μέσα τους δεν έχουν ένα χαμόγελο, ένα χάδι, ένα βλέμμα. Τα πάντα είναι νεκρά αν μέσα σου είσαι νεκρός. Και τα πάντα είσαι εσύ αν κάθε πράξη σου, κάθε σκέψη σου, κάθε λέξη σου, κάθε κίνησή σου έχει μέσα κάτι από σένα. Στο κάτω κάτω το σώμα δεν είναι τίποτ'άλλο από μέσο διαβίβασης συναισθημάτων. Ακόμα κι'η ηδονή που προσφέρει αρχίζει και τελειώνει μέσα σου. Ξέφραγο αμπέλι ή πολλαπλός έλεγχος διερχωμένων δεν έχει σημασία. Αν κάποιος έχει ψεύτικα χαρτιά αργά ή γρήγορα θα φύγει. Και δεν θά'ναι ούτε καν ανάμνηση. Αλλά κάποιοι μένουν. Για πάντα. Κι'ας έμειναν φαινομενικά στο κορμί. Ξέρεις πως αυτοί μπήκαν πολύ πιο βαθειά. Γιατί ήξεραν τον τρόπο... Γιατί άξιζαν...

4 σχόλια:

Ειρήνη είπε...

Το θέμα είναι κατά πόσο το δείχνουμε κιόλας σ' αυτά τα άτομα ότι άξιζαν ή τα αφήνουμε μια ζωή μέσα στην αμφιβολία...

Καλημέρα

Hopeless Romantic είπε...

"[...]Τα πάντα είναι νεκρά αν μέσα σου είσαι νεκρός[...]"
και...
"Όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας.
Κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά
μέσα απ'τη δικιά σου τη ματιά":)

Emperor είπε...

Ειρήνη, αν αξίζουν δε χρειάζεται να τους το πούμε και δεν το έχουν ανάγκη να τους το πούμε. Δεν αμφιβάλουν ποτέ. Απλά το νοιώθουν, το ξέρουν...

Emperor είπε...

Καλησπέρα Ρομαντικούλα. Έτσι ακριβώς...