Μόνος? Ποτέ...

Μέρα ή νύχτα, μ'ανοιχτά ή κλειστά τα μάτια ταξιδεύεις. Διασχίζεις θάλασσες, βουνά, πεδιάδες, γαλαξίες. Μηδενίζεις αποστάσεις και χρόνο απλά για νά'σαι εκεί. Εκεί που τα λουλούδια πάντα μυρίζουν, τα πουλιά πάντα κελαηδούν, πάντα είναι Άνοιξη. Εκεί που όλες οι ασθένειές σου έχουν εξαλειφθεί, που είσαι πάντα νέος, χαρούμενος, ευτυχισμένος. Εκεί που τα προβλήματά σου είναι παρελθόν, οι πληγές σου είναι αδιάφορη ανάμνηση, εκεί που το χαμόγελό σου έχει ανταπόκριση, το βλέμμα σου μιλάει στην καρδιά, κι'η καρδιά σου κτυπά συντονισμένη με τη δικιά της. Όνειρο? Κι'όμως, ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που αξίζει να τους ονειρευτείς. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να θες να ονειρευτείς. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τ'όνειρο ν'αξίζει. Ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που αξίζει ν'αφήσεις το σπαθί στο θηκάρι και να τους χαρίσεις ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα φιλί απαλό, γλυκό. Ακόμα υπάρχουν όνειρα. Ακόμα υπάρχεις. Ακόμα ζεις...