Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Είσαι αυτή που θέλω..

Στο μυαλό μου... Ή μάλλον τ'ανάποδο. Είμαι αυτός που ονειρεύεσαι στο μυαλό σου. Όχι απαραίτητα εγώ. Αλλά έτσι κάνουμε σχέσεις. Όταν νομίσουμε πως ο άνθρωπος που είναι απέναντί μας είναι αυτός που θέλουμε. Και πάντα θα είμασταν σωστοί αν μέναμε στη σκέψη. Κι'ας μην τον γνωρίζαμε ποτέ βαθειά. Κι'ας τον γνωρίζαμε καλύτερα κι'απ'ότι γνωρίζει αυτός αυτόν. Πόσες φορές τα ίδια πράγματα τα κάνει ένας άνθρωπος που συμπαθούμε και μας αρέσουν και κάποιος που δεν ξέρουμε ή αντιπαθούμε και μας αηδιάζουν?

Το πρόβλημα δεν είναι όταν η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας δεν αντιστοιχεί στο άτομο που έχουμε απέναντί μας. Αυτό δε μας πειράζει και τόσο. Ακόμα κι'αν είναι αυτό το άτομο που μας απορρίπτει, αν και σίγουρα πειράζει τον εγωισμό μας και τη ματαιοδοξία μας. Το πρόβλημα είναι όταν η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας δεν ταιριάζει στο άτομο, αλλά το άτομο μας κάνει να νοιώθουμε το ίδιο ή και περισσότερο απ'αυτό που θέλουμε. Τότε λέμε πως 'μας πλήγωσε'. Κι'όμως, ο καθ'ένας μας ελκύει αυτό που τ'αρέσει, αυτό που τ'αξίζει. Και την παθαίνουμε μια, και δυο και τρεις και συνεχίζουμε να λέμε πως φταίν οι άλλοι, ή ακόμα χειρότερα πως φταίμε εμείς, αλλά δεν κάνουμε κάτι ν'αλλάξουμε ούτε την εικόνα που έχουμε στο μυαλό και θέλουμε να της μοιάζει ο άλλος, ούτε αυτό που θέλουμε να αισθανόμαστε, αποφασίζοντας πως όποιο άτομο το καταφέρει τότε δε μας κάνει περισσότερο απ'το να μας κάνει να αισθανόμαστε αυτό, για λίγο καιρό, και μετά γεια...

Πάλη μυαλού και ενστίκτου-συναισθήματος? Όχι. Απλά δε μας ξέρουμε καλά, δεν προσπαθούμε να βρούμε λύσεις, και το χειρότερο, δεν βλέπουμε καθαρά. Γιατί απλά φοβόμαστε. Φοβόμαστε μήπως χάσουμε αυτή την ηδονή που προηγείται του πόνου, μήπως χάσουμε την ευκαιρεία να βρούμε αυτόν που είναι όλα όσα θέλουμε, μήπως γίνουμε δυστυχισμένοι. Μα ήδη είμαστε. Είμαστε γιατί πολεμούμε ότι μας αρέσει, χωρίς να βρίσκουμε κάτι σημαντικό να το αντικαταστήσουμε. Η πάλη ενστίκτου και μυαλού αιώνια. Η διαφορά? Το ένστικτο είναι αρχέγονο, αναλλοίωτο, ατόφιο, αγνό ακόμα και στις πιο βρώμικες εκφράσεις του. Το μυαλό όμως όχι. Το μυαλό λειτουργεί μ'ότι του βάλεις μέσα. Και ο πόνος που νοιώθουμε γι'αυτά που έβαλαν μέσα άνθρωποι στο παρελθόν πάει χαμένος αν δε φροντίσουμε να τ'αλλάξουμε. Και μπορούμε...

Προσωπικά ξέρω πως μπορώ να 'εισβάλω' στο μυαλό και την καρδιά. Κάποτε νοιώθω ένοχος γι'αυτό. Όμως μου περνούν. Γιατί ξέρω πως θά'μαι ακόμα μια εμπειρία, κι'ας συνοδεύομαι από μια ουλή, μόνιμη, στο μυαλό και στην καρδιά. Ξέρω πως θα συνοδεύομαι και από όμορφες ανομολόγητες αναμνήσεις. Η ζωή αυτό είναι. Εμπειρίες μιας στιγμής και αναμνήσεις για πάντα. Γι'αυτό χαίρομαι. Γιατί ξέρω. Μαζί μου έζησες. Όπως και γω...

12 σχόλια:

Raindrops είπε...

Ο Φερνάντο Πεσσόα είπε κάποτε τα εξής, με τα οποία συμφωνώ(εξαιρώντας δεσμούς αίματος με ανθρώπους): "Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας."

Levina είπε...

Μιλάς σαν Αυτοκράτορας
Αποστασιοποιημένα....
Μακρινά...
Ξέρω...
Μπορώ...
Καταφέρνω...
Μα όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, από όσο πιο μακριά μπορείς ή θέλεις να τα δεις, όταν πέσεις σε μια παγίδα θα πονέσεις το ίδιο με όλους.
Δεν θα πέσω…..θα πεις
Εγώ ξέρω…..θα ξαναπείς
Και εγώ θα σου απαντήσω
Χα χα χα ...
το ..ποτέ.. δεν υπάρχει
Ούτε για έναν Αυτοκράτορα.

bianca είπε...

Πάω λίγο στα προηγούμενα...
οι πεταλούδες Emperor κάθονται στους κάκτους, αλλά ξεχνάς πως και οι κάκτοι έχουν άνθος? και μπορούν να τις ξεγελάσουν?

Σήμερα ξεκινάς...είσαι αυτή που θέλω....
όμως αμέσως μετά το μπερδεύεις τόσο πολύ! για το τι μπορεί να αρέσει σε εκείνη!
Μα τελικά δεν κατάλαβα, αυτή που θέλεις έχει κάτι ξεχωριστό ή ούτε εσύ δεν έχεις ξεκαθαρίσει αν ανήκει στις πεταλουδίτσες ή στις πεταλούδες?

χαχαχα........σου έβαλα δύσκολα
Emperor?

Ειρήνη είπε...

Αυτή η "εισβολή" είναι αρκετά εγωιστική όμως, δε νομίζεις; Εμπειρία μπορεί να είναι, αλλά δε μπορείς να ξέρεις πώς αξιολογεί το άλλο άτομο αυτή την εμπειρία... κι αν προτιμά την εμπειρία, που συνοδεύεται αναγκαστικά με τον πόνο και την ουλή που λες, έναντι της παντελούς έλλειψής της και τη μακαριότητα/άγνοια...

Πολύ επικίνδυνα παιχνίδια αυτά...

Emperor είπε...

Raindrops δυστυχώς αυτή είναι η σημερινή αλήθεια. Γι'αυτό και λέω πως τελικά σήμερα οι πλείστοι τουλάχιστο δεν ξέρουμε ν'αγαπάμε...

Emperor είπε...

Levina θεωρώντας πως αυτά που ξέρω είναι η αλήθεια και συμφωνείς, αυτή που θα με ρίξει στην παγίδα πράγματι θ'αξίζει πολλά για να μπορεί να παγιδεύσει τον τελευταίο Αυτοκράτορα. Άρα της αξίζει κι'ο Αυτοκράτορας και αξίζει στον Αυτοκράτορα...

Emperor είπε...

Bianca προσωπικά, και πιστεύω και στους πλείστους άνδρες, μ'αρέσουν οι πεταλούδες που μπορούν άνετα να γίνονται και πεταλουδίτσες. Οι πεταλούδες που τις 'παγιδεύουν' μόνο οι άξιοι κι'οι δυνατοί και για χάρη τους γίνονται και πεταλουδίτσες για να τους ευχαριστήσουν, όχι οι πεταλουδίτσες που κάθονται όπου βρουν ή φοράν μάσκα πεταλούδας και αποκαλύπτονται στο πρώτο πέταγμα. Σπάνια βρίσκεις τέτοιες πεταλούδες. Αλήθεια, εσύ θεωρώντας πως είσαι πεταλούδα, μπορείς να μεταμορφώνεσαι σε πεταλουδίτσα διατηρώντας τα χαρακτηριστικά σου σαν πεταλούδα? Αν ναι στείλε κινητό και e-mail. (Ο Αυτοκράτορας δε φοβάται τα δύσκολα, γιατί βάζει ακόμα πιο δύσκολα)...

Emperor είπε...

Ειρήνη έχεις δίκηο σ'αυτό που λες. Όμως η δική μου εμπειρία μου λέει πως αυτό θα συμβεί στη ζωή κάποιας έστω και μια φορά. Τουλαχιστο μαζί μου μένει ουλή και μια γλυκειά, πιστεύω, ανάμνηση. Υπάρχουν περιπτώσεις που δε μένει καν ψυχή...

Ειρήνη είπε...

Το ότι θα συμβεί έστω μια φορά ούτως ή άλλως, δεν το κάνει απαραίτητα σωστό αυτό που κάνεις.. ούτε σου δίνει το δικαίωμα να το προκαλείς...

bianca είπε...

Πεταλουδα ή Πεταλουδιτσα
μονο για τον αγαπημενο μου,
μονο γι αυτον!!
Δεν θα είμαι εγώ ο βαθμός δυσκολίας σου.
Σαν Emperor θα βρεις την Πεταλουδα σου, μονο που ηδη εσυ υπολογιζεις τις πληγες που θα της δωσεις για να σε θυμαται.
Οταν αντιμετωπιζεις εσυ με τοσο καχυποψια εναν ανθρωπο, εισαι ετοιμος με το σπαθι να τον χτυπησεις, δεν θα περιμενεις να δεις τι εχει να σου δωσει, θα τον εχεις αποτελειωσει πολυ νωριτερα.
Προστατευεις καλα τον εαυτο σου !!
Αν εισαι τυχερος δεν θα παρεις πισω τα χτυπηματα που δινεις.

Emperor είπε...

Ειρήνη και σ'αυτό έχεις απόλυτο δίκηο. Όμως ξέρεις, η φύση δε λαμβάνει υπ'όψιν τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Έχει τους δικούς της νόμους και είναι υπεράνω όλων, εκτός απ'αυτούς του Θεού, αν πιστεύεις στο Θεό. Κι'αν δεν ξέρεις το σωστό τρόπο να συμπορεύεσαι με τους νόμους της φύσης ικανοποιώντας ταυτόχρονα και τη σκέψη, άρα και την ηθική, τότε πονάς. Μη νομίσεις πως, αφού πλέον το θέμα πήγε στα προσωπικά μου, πως αρκετές φορές δε γίνεται πάλι και σε μένα μεταξύ μυαλού και φύσης/ενστίκτου. Απλά, στα 43 μου πλέον, γεμάτος ουλές που με κάνουν περήφανο επειδή επιβίωσα, έχω μάθει να αφήνω το ένα απ'τα δυο να κυριαρχεί από ένα σημείο και μετά. Γνώμονας? Η έλξη και η ηδονή της συντρόφου. Δεν έμαθα να λυπάμαι παρά μόνο τους αδύναμους και τους δυσπραγούντες. Και δεν έμαθα να βοηθώ παρά μόνο αυτούς που υπερβάλουν εαυτόν για να πετύχουν το σκοπό τους και θέλουν αυτό το κάτι περισσότερο για να πετύχουν. Και έχω μάθει να ακούω τη φύση και αυτήν που συμπορεύεται, έστω και αν είναι μόνο τη στιγμή που είναι μαζί μου. Είμαι περαστικός, έτσι κι'αλλοιώς. Η φύση όμως είναι πάντα εδώ γιατί είμαστε μέρος της. Και αυτή αποφασίζει αν θέλει να σου δώσει μηνύματα ή όχι και πότε. Και όποιος της αντιστέκεται χωρίς τα απαραίτητα εφόδια την παθαίνει. Γιατί η φύση τιμωρεί όποιον την αγνοεί ή την καταστρέφει... Καλημέρα...

Emperor είπε...

Bianca τυχερός ο αγαπημένος σου. Ελπίζω το ίδιο τυχερή κι'εσύ. Και ελπίζω ν'ανήκεις στις ελάχιστες εξαιρέσεις του κανόνα αυτών που ξαφνικά παύουν να σκέφτονται τον αγαπημένο τους επειδή κάποιος 'κάκτος' τις έχει συνεπάρει αναστατώνοντας τις ορμόνες τους. Όσο για το σπαθί μου, όποια βλέπει καθαρά τότε ξέρει πως ν'απολαύσει τα άνθη κι'όχι τ'αγκάθια. Καχύποπτος? Όχι. Απλά αν σιγά σιγά ανακαλύψεις πως μπορεί ο ήλιος να ανατέλλει πάντα στην ανατολή αλλά αλλάζει θέση ανάλογα με την εποχή, δεν περιμένεις πως θα ανατείλει στο νότο, αλλά ξέρεις πως δεν θα ανατείλει ποτέ την ίδια ώρα κι'απ'τον ίδιο τόπο. Κι'αυτό δεν είναι καχυποψία. Είναι γνώση, εμπειρία και πλέον στάση ζωής. Λάθος? Πιθανόν. Σκέψου όμως να είναι ακριβώς έτσι... Καλημέρα...

Υ.Γ. Τους ανθρώπους δεν τους αγαπάς ανάλογα με το τι έχουν να σου δώσουν, αλλά ανάλογα με το τί είναι, κι'αν είσαι διορατικός, ανάλογα με το τι μπορούν να γίνουν. Το τι παίρνεις είναι πάντα ανάλογο με το τι δίνεις. Και ποτέ δεν δίνεις για να πάρεις. Δίνεις επειδή σ'αρέσει να δίνεις. Και παίρνεις μόνο αν αυτό που έδωσες το έδωσες με τη ψυχή σου. Ακόμα κι'η ηδονή της συντρόφου σου. Δεν κάνεις σεξ για σένα. Κάνεις σεξ γι'αυτήν, σ'αυτήν και παίρνεις την ικανοποίηση πως πρόσφερες φαίρνοντάς την σ'οργασμό...