Μη...

'Τον The last emperor μου ψυχή που θέλει να αποδράσει...'

Απ'το τελευταίο ποστ της 'Σ'αγαπώ'. Επιστέγασμα των σκέψεων που μου δημιουργήθηκαν σήμερα, τόσο διαγράφοντας τα μηνύματα που φανερώθηκαν με τα update του facebook, βλέποντας ένα σωρό που είχα ξεχάσει, όσο και με μια διαγραφή από μια 'φίλη'. Σκέφτηκα τα κριτήρια της φιλίας. Πρώτα η γνωριμία, εννοείται. Πρώτα το πρόσωπο, μετά το κορμί, μετά η ψυχή. Τότε γεννιέται η φιλία, η αγάπη, ο έρωτας για τον άλλο. Κριτήρια? Εσύ. Γυρεύεις εσένα σ'έναν άλλο. Κι'άμα δεν τον βρίσκεις τότε αποφασίζεις πως θα μένεις στο πρόσωπο και στο κορμί για να μη γνωρίσεις τη ψυχή και να τον απορρίψεις. Απλά γιατί δεν είσαι εσύ.

Οι ελεύθερες ψυχές δεν κλείνονται σε κάγκελλα, παρά μόνο στα δικά τους. Στις φυλακές της σκέψης, του κορμιού, της ηδονής. Της άγνοιας, της ανάγκης, της μοναξιάς. Της δικιάς τους. Μόνος δεν είναι αυτός που δεν έχει φίλους, γκόμενες, γνωστούς. Μόνος είναι αυτός που δεν έχει τον εαυτό του. Που έκτισε τοίχο μεταξύ αυτού και αυτού. Που δεν αγαπά αυτόν και κανέναν.

Μη μ'αγαπήσεις. Θα πετάξω και πάλι μακρυά. Έχω πολλά να μάθω ακόμα...