Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Χειμώνας...

Ναι, η μοναξιά του Χειμώνα είναι ανυπόφορη. Μόνος, κλεισμένος σ’ένα δωμάτιο, ένα σπίτι, ένα διαμέρισμα, δεν έχεις που να πας και τι να κάνεις. Τι κι’αν η φύση έχει πρασινήσει? Τι κι’αν έρχεται η Άνοιξη? Τα βράδυα του Χειμώνα δεν είναι για όλους μαγικά. Και η Άνοιξη για κάποιους είναι μόνο μια ελπίδα. Αλλά είναι η μόνη ελπίδα που έχουν και διατηρούν άσβεστη για μια ζωή. Ελπίζοντας πως θα ανθίσει κι’η δική τους ζωή και του χρόνου επιτέλους να γνωρίσουν τη μαγεία των άδειων σιωπηλών αχνοφωτισμένων δρόμων του Χειμώνα με τη μυρωδιά του καμένου ξύλου στο τζάκι. Στο δικό τους τζάκι, ή έστω στη δική τους γωνιά που θα χαρούν τον έρωτα που άνθισε αυτή την Άνοιξη και θα ζήσει για πάντα στις καρδιές τους, στις ψυχές τους, στο μυαλό τους, στο σώμα τους, στους Χειμώνες τους...

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: