Ο Κάμηλος...

Ο κουνιάδος μου έλεγε 'Έσσιει τζιαι μμιαλλύττερον κτηνόν που τον κάμηλον', μια κυπριακή παροιμία που τότε την είχα ακούσει για πρώτη φορά. Κι'είναι πραγματικότητα. Όπως και τ'ανάποδο, υπάρχουν και μικρότερα. Ο καθ'ένας μας είναι ένας κάμηλος. Ο καθ'ένας μας βλέπει τον εαυτό του και τι του λείπει ή του πάει στραβά, ειδικά σε θέματα υγείας και λεφτών. Κι'όμως, τα καλύτερα που βλέπεις ίσως απλά να φαίνονται καλύτερα, και τα χειρότερα που δε βλέπεις ίσως νά'ναι πραγματικά τραγικά. Άσε που συνήθως αυτοί που γογγούν και παραπονιούνται συνήθως είναι αυτοί που είναι καλά ή οι ένοχοι για ν'απενεχοποιηθούν. Τι κι'αν είσαι άρρωστος? Κάποιοι αργοπεθαίνουν. Τι κι'αν είσαι φτωχός? Υπάρχουν δισεκατομμύρια φτωχότεροί σου που για εκείνους είσαι πλούσιος. Κι'όσο κατηγορείς εσύ τους πιο πλούσιους από σένα, άλλο τόσο κατηγορείσαι απ'τους πολύ περισσότερους πιο φτωχούς σου. Μην παραπονιέσαι για τίποτα λοιπόν. Ενόσω μπορείς να προσπαθήσεις να γίνεις καλύτερα και κυρίως καλύτερος μια χαρά είσαι. Ενόσω φεύγεις όρθιος απ'το νοσοκομείο κι'ενόσω μπορείς να ταΐσεις τα παιδιά σου μια χαρά είσαι. Αν δεν προσπαθήσεις να βελτιωθείς και τα περιμένεις όλα από άλλους τότε έχεις πρόβλημα. Κι'είσαι πρόβλημα. Άσε λοιπόν τον κάμηλο και ξανάρχισε απ'το μυρμήγκι. Αν μη τι άλλο θα συνεχίσεις να υπάρχεις. Φρόντισε μόνο να είναι για το καλό και των γύρω σου κι'όχι τ'ανάποδο. Καληνύχτα μας...