Το τελευταίο τσιγάρο...

Νομίζω πως ένας απ'τους λόγους που δεν αποφασίζω να κόψω το κάπνισμα παρά τη ζημιά που μου κάνει, όπως σ'όλους τους καπνιστές, είναι αυτό το τελευταίο τσιγάρο μαζί με την Zero, στο τέλος της μέρας. Κάνοντας απολογισμό της μέρας, των εμπειριών που αποκόμισα, θυμούμενος τις σκηνές που έζησα, τους ανθρώπους που συνάντησα ή συνομίλησα, βλέποντας εμένα τη θέση μου και τη συνεισφορά μου στον κόσμο και στο σύμπαν αυτή τη μέρα που είναι ήδη παρελθόν. Διότι τα πάντα στη ζωή μας είναι παρελθόν. Το παρόν μόνο μια στιγμή και το μετά, το αύριο, ίσως ποτέ δεν υπάρξει. Καλό είναι λοιπόν το παρελθόν που έχουμε φτιάξει και αποθηκεύσει στο σκληρό δίσκο του μυαλού και της ψυχής μας να μας χαρίζει χαμόγελα και ηρεμία. Αν μη τι άλλο, αν το μετά δεν υπάρξει, το τώρα να είναι επιβράβευση του πριν, είτε του πριν πολύ καιρό, είτε του πριν λίγο, είτε του μόλις τώρα. Και αν το μετά δεν υπάρξει, το τέλος του τώρα και του μέχρι τώρα να μας βρει μ'ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, στα μάτια, στην καρδιά... Καληνύχτα...