Sacrifice...

Υπάρχει η αξία και το κόστος. Και τα δυο έχουν την τιμή τους. Υπάρχει η θυσία και η δράση. Και τα δυο έχουν τα όριά τους. Υπάρχει η αγάπη κι'ο έρωτας. Και τα δυο έχουν όρια και τιμή.

Σκεφτόμουνα μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για τον έρωτα και την αγάπη. Ξέρω γυναίκες που αιμορραγούσαν κι'όμως δεν έλεγαν τίποτα, που ήταν στο νοσοκομείο κι'έλεγαν πως είναι διακοπές. Ξέρω γυναίκες που αρρωσταίνουν όποτε δεν είναι κοντά στον άνθρωπο που αγαπούν και κοντά του ξεχνούν πόνο, λύπη, τα πάντα. Ξέρω ανθρώπους που ταξίδεψαν ή θα ταξίδευαν χιλιόμετρα, σ'άλλη γη, σ'άλλα μέρη, για τον έρωτά τους, για μια βραδυά, για 2 ώρες, για μια ηδονή, μια αγκαλιά, ένα φιλί. Ξέρω άνδρες που θα πέθαιναν για τη γυναίκα που αγαπάνε ή θα σκότωναν για τον έρωτά τους, το πάθος τους.

Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί, λεχθεί, τραγουδηθεί, παιχτεί για τον έρωτα και την αγάπη. Και πόσα δεν έγραψα και δεν είπα στο παρελθόν, για το πώς βλέπω τον έρωτα και την αγάπη. Θά'ταν ανώφελο να τα επαναλάβω όλα, εκτός από το ότι η αγάπη είναι ανιδιοτελής ενώ ο έρωτας εγωιστής. Όπως επίσης πως ο έρωτας κι'η αγάπη είναι μέσα μας κι'εμείς απλά τα εκφράζουμε, βρίσκοντας αντικείμενο πόθου, πάθους, δέκτη των συναισθημάτων μας και των πράξεών μας. Έτσι είναι και το παιχνίδι των φύλων. Ερωτεύεσαι μια γυναίκα και της βγάζεις τον έρωτα για σένα από τα βάθη της που κρύβεται μέρες, μήνες, χρόνια. Ή απλά είσαι γενικά ερωτεύσιμος, χωρίς πολλή προσπάθεια, εκφράζοντας με τα μάτια, τα λόγια, τη φωνή, το άγγιγμα όλο το είναι σου, κάνοντας πολλές να σ'ερωτευτούν. Ναι, συμβαίνει και τ'αντίθετο, συνήθως φέρνοντας την καταστροφή. Απλά επειδή ο κατακτητής είναι ο άνδρας, κι'αν κατακτηθεί σημαίνει απλά πως ηττήθηκε, παραδόθηκε, καταστράφηκε. Και ο κατακτητής λεηλατεί και φεύγει αν είναι γυναίκα, ενώ αν είναι άνδρας οχυρώνει την πόλη και την προσθέτει στην αυτοκρατορία του, ή απλά την αφήνει ελεύθερη και συνεχίζει στην επόμενη.

Σκεφτόμενος όλα αυτά, μαζί με πολλά άλλα, φέρνοντας στο μυαλό διάφορες μορφές απ'το παρελθόν και το παρόν μου, διερωτήθηκα: Αξίζει όσο κοστίζει? Και μέχρι που μπορεί να φτάσει? Με παίδεψε λίγο μπορώ να πω. Το συμπέρασμά μου? Η αγάπη αξίζει πολύ περισσότερο απ'όσο κοστίζει, ακόμα κι'αν θυσιαστείς γι'αυτήν. Και ο έρωτας κοστίζει πολύ περισσότερο απ'όσο αξίζει, ειδικά αν θυσιαστείς γι'αυτόν. Στον έρωτα δε χωράνε θυσίες, μόνο δράση, κάποτε πέρα απ'τα όρια, αναλόγως του επάθλου. Στον έρωτα είσαι νικητής αν κατακτήσεις. Και τότε κερδίζετε κι'οι δυο γιατί η γυναίκα θέλει να κατακτηθεί. Μόνο έτσι νοιώθει σωστή γυναίκα, μόνο τότε νοιώθει πως αξίζει. Ενώ στην αγάπη θυσιάζεσαι, δεν κατακτάς, ούτε κατακτήσαι. Και η χαρά όλη δική σου.

Δε με πιστεύεις? Δεν πειράζει. Συνέχισε. Στο κάτω κάτω εσύ πονάς ή χαίρεσαι με τις δικές σου επιλογές. Εγώ? Απλά γεμίζω οθόνες και φύλλα χαρτιού με μαύρα στίγματα...