Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Holding Back The Years of a Lifetime...




Αρκετά απ'τα ποστ μου είναι συνομιλίες με τον εαυτό μου. Και μέρες όπως η σημερινή, βροχερή με παγωνιά κι'ανέμους, που μένω στο σπίτι, χορτασμένος από ύπνο, σκέφτομαι όλα αυτά που γράφω, που μου συμβαίνουν, που συμβαίνουν. Και αναμφίβολα σκέφτομαι κι'όλες αυτές που πέρασαν και περνούν απ'τη ζωή μου...

Αρκετές φορές σκέφτομαι να γράψω ιστορίες μ'αυτά που μου συνέβησαν. Έρωτες που ξεκίνησαν από ένα καφέ, ένα σχόλιο, ένα πήδημα. Ναι, όλοι οι έρωτές μου, από ή και προς εμένα, ξεκίνησαν ανάποδα, απλά γιατί όλα τα ξεκινώ κάπως ανάποδα, με βάση τη δική μου λογική. Δυνατοί έρωτες κι'ανεξίτηλοι στην καρδιά με το γραφτό να επαναλαμβάνεται, σε μια πορεία προκαθορισμένη απ'τα βάθη των αιώνων...

Άλλοτε πάλι σκέφτομαι να γράψω για τα διάφορα που συμβαίνουν. Πάντα όμως μια συνομιλία με κάποιον, οποιονδήποτε, με κάνει να κάνω πίσω. Οι γνώμες δεν αλλάζουν, σχεδόν ποτέ, σ'αντίθεση με τα συναισθήματα. Φυσικά, αν μπορείς ν'αλλάξεις συναισθήματα, θα πει κάποιος, μπορείς ν'αλλάξεις και γνώμες. Κι'όμως, ακόμα και τότε, πάλι γνώμες δεν αλλάζουν. Απλά θ'αποτελείς την εξαίρεση του κανόνα μέχρι ν'αφήσεις το συναίσθημα που δημιούργησες να εξασθενήσει...

Αρκετές φορές αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό ήθελα απ'τη ζωή μου. Γυναίκες για τις οποίες να διερωτούμαι συνέχεια πώς είναι και τι κάνουν, ειδικά για φίλες που είχαν προβλήματα υγείας, κι'όχι πλέον γιατί εξαφανίστηκαν ή γιατί μ'αποφεύγουν. Γιατί βλέπεις συνδέομαι κι'εύκολα, ακόμα κι'αυτό φυσικά παρεξηγίσιμο. Παρεξηγίσιμο με την έννοια του ότι το ενδιαφέρον με τη συχνότητα της επαφής για μένα δεν είναι κάτι αλληλένδετο κατ'ανάγκη. Ενώ για τις γυναίκες γενικά, ειδικά επειδή όλες θέλουν κάποια αποκλειστικότητα, απ'τα ρούχα που φοράνε (ευτυχώς που δε φαίνεται δηλαδή η μάρκα του βρακιού) μέχρι φυσικά τους φίλους, πόσο μάλλον τους εραστές ή τους συζύγους, ενδιαφέρον και συχνότητα πάνε μαζί. Απλά έχουν γράφημα καμπύλης, άρα άμα πιάσεις κορυφή μετά όσο αυξάνεται η συχνότητα τόσο μειώνεται το ενδιαφέρον της. Και εδώ εννοείται φαίνεται και πόσο σε σέβεται ο άλλος, άμα δηλαδή ενώ νοιώθει παραμελημένος ίσως, δεν αρχίζει τα παράπονα, τη γκρίνια και στο τέλος να εξαφανίζεται επειδή πλέον δεν του είσαι χρήσιμος...

Εν πάσει περιπτώσει, σκεφτόμενος τα παράπονα κάποιων και τους προβληματισμούς άλλων, κατάλαβα πως τώρα, στα 44 μου, δεν έχω αφιερώσει, ή καλύτερα να πω δεν έχω αξιοποιήσει σωστά το χρόνο που αφιερώνω σε μένα. Τον πλείστο χρόνο τον αξιοποιώ για να περνώ ευχάριστα κι'ωραία κάνοντας άλλους κι'άλλες να περνάνε ευχάριστα, μ'αποτέλεσμα να μένω πίσω σ'άλλα πράγματα, πολύ βασικά, όπως ας πούμε η φυσική μου κατάσταση, ή κάποια μαθήματα που έχω μείνει πίσω. Δε λέω, μια ζωή είναι αυτή, δε σημαίνει όμως πως πρέπει να τη συμπτήξω κατά κάποια χρόνια. Ούτε σημαίνει πως στα 50 μου θα πρέπει να βλέπω πίσω, να βλέπω όλα αυτά που δεν έκανα και να λέω 'δε βαριέσαι, τουλάχιστο πέρασα όμορφα κι'έχω να θυμάμαι τώρα που δεν θα μπορώ να περνώ το ίδιο όμορφα'...

Οι γυναίκες πάντα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Για πολλά χρόνια αρνητικό και τα τελευταία θετικότατο. Και τώρα νοιώθω πως κι'εγώ παίζω σημαντικό ρόλο στη ζωή αρκετών. Άρα, αφού μ'αρέσει, θα πρέπει πλέον να φροντίσω αυτός ο ρόλος να υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα, και να είναι το ίδιο σημαντικός κι'αξιοποιήσιμος όλα τα χρόνια...

Πάλι ακατανόητος? Δεν πειράζει. Σιγά σιγά θα καταλάβετε τι εννοώ. Προς το παρών χρειάζεται λίγη συνέπεια και πειθαρχία εκ μέρους μου. Μόνο έτσι αξιοποιείται πλήρως ο χρόνος. Και τότε όλοι θα δούμε πως η συχνότητα δεν έχει να κάνει και πολλά πράγματα άμα η ποιότητα είναι άριστη...

4 σχόλια:

ναυτιλος είπε...

η αιωνια διαφωνια μας..δεν ειναι κακο ν αγαπας καποιον και να τον θελεις δικο σου, απ την πλευρα των γυναικων,,και πες εναν αντρα ερωτευμενο που μπορει να μοιραστει τον ερωτα του.

Levina είπε...

Τo να μιλάς με τον εαυτό σου και το σημαντικότερο να βρίσκεις και τις λύσεις στα ερωτηματικά σου δεν είναι κακό! Το αντίθετο θα έλεγα.
Ωστόσο επειδή δεν έχεις και την καλύτερη γνώμη για τις γυναίκες, άσχετα αν παίζουν τον οποιοδήποτε ρολο στην ζωή σου, μάλλον έχεις γνωρίσει λάθος ανθρώπους.
Δεν είναι όλοι οι άντρες όρθια στυλιάρια, ούτε όλες οι γυναίκες μόνο για την πάρτη τους ή για να μετράνε τους οργασμούς τους ή για να εκμεταλλεύονται τις φιλίες τους.
Αξιόλογα μυαλά υπάρχουν και στα δυο φύλλα που μπορούν να προσφέρουν.
Οσο για πειθαρχία και προγραμματισμό καμιά φορά χρειάζεται για να βάζουμε τον απείθαρχο εαυτό μας σε τάξη. Όλοι μας.

Emperor είπε...

Ναυτίλε συμφωνώ μ'αυτά που λες. Το κακό είναι ν'αγαπάς κάποιον και να τον θες δικό σου ενώ εσύ δεν είσαι δικός του ή δεν θες νά'σαι δικός του. Οπότε ή μοιράζεσαι και δέχεσαι να μοιράζεται ή δεν προχωράς εξ'αρχής. :)

Emperor είπε...

Levina αγαπημένη μάγισσα, τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι όπως τα λες. Και ευτυχώς βρήκα πολλές αξιόλογες γυναίκες στη ζωή μου, που πραγματικά την ομόρφυναν πάρα πολύ. Απλά σχεδόν μ'όλες τα πάντα ξεκίνησαν απ'το φλερτ, άσχετα με το ότι με αρκετές η σχέση έμεινε στη φιλία, και αρκετές, ακόμα και απλές καλές φίλες, εξαφανίστηκαν, χωρίς ν'αλλάξει κάτι εκτός απ'τη συχνότητα. Αυτό μου επέτρεψε να δώσω τις δικές μου ερμηνείες για τις σχέσεις των δύο φύλων, όχι μόνο για τις δικές μου σχέσεις. Όσο για τη γνώμη μου για τις γυναίκες, νομίζω δε μπορεί κάποιος να έχει καλύτερη γνώμη ή να τις αγαπά περισσότερο. Για τις τεχνοκράτισσες ή τις επαγγελματίες καριέρας ή τις πολιτικούς κλπ, όπως και για τους άντρες που συμπεριφέρονται και σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, άρα τους πλείστους, ίσως να μην είμαι ο μόνος που έχει τη συγκεκριμένη άποψη, με τις εξαιρέσεις της φυσικά. Ελπίζω με τη διευκρίνηση να έγινα πιο κατανοητός κι'όχι ακόμα πιο δυσνόητος. :)