Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Blue In Green...



Κάποτε δεν φταίει κάτι. Κάποτε απλά έτσι είναι. Κι'έτσι πρέπει νά'ναι. Ίσως πάντα. Κανόνες π'ακολουθείς για λίγο, απλά για να παίξεις στο παιχνίδι των άλλων, στη ζωή των άλλων. Κανόνας δικός σου. Παιχνίδι για ζωή. Για ευχαρίστηση όλων σας. Ευχαρίστηση μιας στιγμής. Ακόμα ένας κανόνας. Και η ζωή σου ζωή τους. Κι'η ζωή τους ζωή σου. Με ουλές στην ψυχή και πυροτεχνήματα στο μυαλό. Με αποπνικτική ατμόσφαιρα όταν σβήσουν. Μέχρι το επόμενο παιχνίδι. Η ανάπαυλα ακόμα ένας κανόνας. Να δεις, να σκεφτείς, να θυμηθείς, να συνεχίσεις. Όλ'η ζωή ένα παιχνίδι. Ευχάριστο μεν, με τραυματισμούς δε. Μέχρι να μη μπορείς να παίξεις. Και να μείνεις με τις αναμνήσεις. Μέχρι να μη μπορείς να θυμηθείς. Να μη μπορείς να γελάσεις, να κλάψεις, να χαρείς, να λυπηθείς. Κι'αν δεν θες να παίξεις? Απλά δεν θα ζήσεις. Κι'οι άλλοι δεν θα παίξουν μαζί σου. Το παιχνίδι δεν έχει νικητή. Ούτε ηττημένο. Απλά συνεχίζεται εδώ και αιώνες. Και συ ήρθες για να παίξεις. Μ'όλες τις νίκες ή τις ήττες. Και να χαίρεσαι. Κυρίως απ'τις ήττες. Γιατί τώρα ξέρεις. Οι νίκες πονάνε περισσότερο...

4 σχόλια:

Λιακάδα ☼ είπε...

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μη θες να παίξεις με κάποιον...
1) Μπορεί να μη σου αρέσει το παιχνίδι αυτό...

2) Μπορεί να μη σου αρέσουν οι κανόνες του παιχνιδιού...

3) Μπορεί να μη σου αρέσει απλά η παρέα ...

Και μιας και είμαστε στο διαδίκτυο θα ήθελα να ξεχωρίσω λιγάκι τα παιχνίδια σε διαδικτυακά και μη...
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι στη φύση μου τα διαδικτυακά παιχνίδια. Δε μου αρέσει να τα παίζω και όταν τα παίζω για να μη χαλάσω το χατήρι κάποιου δε τα απολαμβάνω.
Προσωπικά προτιμώ να έχω τον συμπαίκτη απέναντί μου... να τον βλέπω... να βλέπω την έκφραση του προσώπου του όταν μπλοφάρει... να με βλέπει όταν κρυφογελάω τη στιγμή που κάνω τη "ζαβολιά"... να τον αγγίζω όποτε θέλω, να του ανακατεύω τα μαλλιά σε ένδειξη πειράγματος... απλά πραγματάκια που όμως δίνουν άλλη διάσταση στο παιχνίδι.

Και μια και ανέφερα για τα διαδικτυακά παιχνίδια αφού δε μου αρεσουν πολύ προτιμώ να τα παίζω με το δικό μου τρόπο... π.χ ένα blogoπαιχνιδο που μου πασάρανε επειδή το βρήκα ανιαρό θα το κάνω λίγο πιο "δύσκολο" και λίγο πιο ενδιαφέρον πριν το πασάρω στους άλλους.

Υ.Γ. Εσύ την πάσα σου δεν την πήρες... ;)

Emperor είπε...

Αγαπημένη Λιακάδα, αν είσαι παίχτης, παίζεις τα πάντα και παντού. Και ναι, την πήρα και σκόραρα κι'όλας. ;)

Λιακάδα ☼ είπε...

Αστοχία... όχι της πάσας αλλά της άποψης!

Βλέπεις όταν είσαι επιλεκτικός δεν παίζεις όλα τα παιχνίδια...
Ο λάτρης του καλού κρασιού δεν πίνει ότι ξύδι του βάλουν μπροστά του!
;)

Emperor είπε...

Ο λάτρης του καλού κρασιού δοκιμάζει τα πάντα... Πίνει μόνο ότι τ'αρέσει. Και το παιχνίδι το ίδιο. Παίζεις τα πάντα. Παίζεις μέχρι τέλους και νικάς ότι σ'αρέσει και είναι ενδιαφέρον συνέχεια... ;)