Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Journey to the soul...



Λογική υπεράνω. Αυτή ελέγχει το συναίσθημα που υπήρξε, που υπάρχει, που θα υπάρξει. Η γνώση κι'η φιλοσοφία. Στους άνδρες. Στις γυναίκες ακριβώς το αντίθετο. Το συναίσθημα ελέγχει. Η λογική απλά είναι φραγμός, δικλείδα ασφαλείας ή δράσης μέχρι να βρεθεί ο άντρας που θα την ξεπεράσει. Η γυναίκα ζει συναισθηματικά και παράλογα. Ο άντρας ζει λογικά κι'ασυναίσθητα. Κι'ας έχει περίσσιο συναίσθημα. Κι'ας αγαπά παράφορα...

Μου λένε πως έχω 'λέγειν'. Λέξεις ατάκτως ερριμένες. Απλές καθημερινές λέξεις που όμως αγγίζουν. Αγγίζουν εκεί, στα σώψυχα, στα κρυφά ευαίσθητα σημεία. Εκεί που σμίγει η χαρά κι'ο πόνος, τ'όνειρο με την πραγματικότητα, ο παράδεισος με την κόλαση. Καμιά δεν ερωτεύεται τις λέξεις. Ερωτεύεται το μυαλό που τις γεννά, την ψυχή που τις ντύνει. Μπορώ ν'αγγίξω το είναι σου γιατί σε ξέρω αλλά κυρίως γιατί σε νοιώθω...

Κάποτε με ρωτάνε γιατί δεν ερωτεύομαι παράφορα κάποια συγκεκριμένη κι'αναλώνομαι μοιράζοντας τον εαυτό μου. Η λογική μ'απαγορεύει. Το συναίσθημα με κρατά πίσω. Όταν μοιράζεσαι μοιράζεις και τη χαρά και τον πόνο. Κι'όταν μπορείς ν'αγαπάς μπορείς και να πονάς. Κι'όταν είσαι μακρυά και δε μπορείς να φροντίσεις μια αγάπη σε μια αρρώστεια, σε μια δύσκολη στιγμή, μόνο πονάς. Σκέφτομαι κατά καιρούς αυτές που πέρασαν απ'τη ζωή μου. Με δύσκολες ασθένειες, με πολύ πόνο, με κατάθλιψη που ίσως να οδήγησε στην αυτοκτονία. Και γω είμαι εδώ. Ανήμπορος να κάνω κάτι εκτός απ'το να προσφέρω μια αγκαλιά κι'ένα φιλί. Και τώρα ανησυχώντας για το τί έγινε. Κι'αν με ρωτήσει κάποιος γιατί δεν έμεινες ή γιατί δεν τις κράτησες κοντά σου στο μυαλό μού'ρχεται ένα πληγωμένο αγρίμι. Εκεί που ο πόνος καταργεί κάθε συναίσθημα και κάθε λογική. Τό'πα πολλές φορές. Δεν είμαι παρά ένας σταθμός. Ξυπνώ ότι συναίσθημα και πάθος υπάρχει, ξυπνώ τη ζωή και προχωρώ. Λάθος? Δε νομίζω. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Πονάω? Ναι. Ο πόνος σε κάνει πιο ανθρώπινο. Αλλά είμαι πολεμιστής. Κι'ο πολεμιστής δεν πτοείται απ'τον πόνο. Το τέρμα είναι μόνο ο θάνατος. Εκεί που παύει κάθε πόνος, κάθε χαρά, κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα. Είμαι ζωντανός, όπως κι'εσύ. Και η χαρά μου θά'ναι η δικιά σου ζωή. Με μένα ή μετά από μένα. Κι'αν σ'αγαπήσω και σ'ερωτευτώ δεν έχει σημασία να στο πω ή όχι. Αρκεί που μαζί μου ξαναζείς. Κι'αν μ'αγαπάς λοιπόν φρόντισε να ζεις... Και να προσέχεις...

4 σχόλια:

Levina είπε...

Aκριβώς τα ίδια
μπορεί να αισθάνεται
και μια γυναίκα που οι δικλείδες ασφαλείας της, απαγαρεύουν το οποιοδήποτε συναίσθημα πλέον.
Μόνο που σε έναν άντρα αυτό λέγεται λογική, σε μια γυναίκα...
είναι απλά αναίσθητη σκύλα.

Καλώς όρισες my Emperor

Ανώνυμος είπε...

Λογική, συναίσθημα, διάνοια, απλά χρηστικά εργαλεία της διαδρομής ...
.... ανάλωση – έκλυση ενέργειας -παραβίαση της αρχής της ελάχιστης δράσης ...
...“αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν” είπε ...
....πολεμιστής, ερευνητής, οδοιπόρος, κοινωνός, αρωγός, έκαστος εφ' ω ετάχθη...
...ας μην παραβλέπουμε ότι η υπέρτατη/ο ευθύνη/δικαίωμα είναι αυτή/ο προς τον εαυτό μας ...
και ένα φιλί ακόμη ...από αυτά τα παράλογα, τα συναισθηματικά :)

Emperor είπε...

Levina γλυκειά μου εξού και η στρίγγλα (στην περίπτωσή μας ασυναίσθητη σκύλα) που έγινε αρνάκι απ'το αρσενικό με τη λογική και το συναίσθημα. :Ρ

Καλώς σε βρήκα!!!! Φιλί!!! :)

Emperor είπε...

Ανώνυμη... Ότι λατρεύω... Φιλί παράλογο συναισθηματικό... Ανταποδίδω... :)