Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Λίγα... Πολλά...



Κάποτε ρώτησε ο Λέο Μπουσκάλια ένα γέρο φτωχοντυμένο τι θέλει ο άνθρωπος για νά'ναι ευτυχισμένος. Αυτός τ'απάντησε 'Γεμάτο μυαλό κι'άδειο έντερο'. Λίγο πιο παλιά, είχε πει ο Χριστός 'Για κοιτάξτε τα πουλιά τ'ουρανού και τ'αγριολούλουδα του κάμπου. Ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν αλλά όλα έχουν να φάνε και να ζήσουν, κελαηδώντας τόσο γλυκά και στολισμένα με τόσο έντονα χρώματα που ούτε ο μεγαλύτερος βασιλιάς του κόσμου δε μπορεί νά'χει στα ρούχα του. Μεριμνά γι'αυτά ο Δημιουργός τους. Εσείς γιατί ανησυχείτε για το μέλλον?'. Λόγια μεγάλα θα πει κάποιος. Εννοείται, λέω εγώ. Μεγάλοι άνθρωποι, μεγάλες προσωπικότητες, Ο Θεός ο Ένας κι'ένα σοφό δημιούργημά του ο άλλος τι άλλο θα μπορούσαν να πουν από μεγάλα σπουδαία λόγια?

Αφήνεσαι στην πανσέληνο, αγκαλιά μ'όποιον ή ότι αγαπάς, κι'ένα τραγούδι ν'ακούγεται. Αφήνεσαι στην πανσέληνο, νοιώθεις την αγκαλιά αυτού ή αυτής που αγαπάς, ακόμα κι'αν δεν είναι εκεί σωματικά, κι'ένα τραγούδι ν'ακούγεται μέσα σου...

Τι θέλει ο άνθρωπος για νά'ναι ευτυχισμένος? Ένα θαύμα που δεν το εκτιμά όσο πρέπει γιατί τό'χει δεδομένο, την Πανσέληνο δηλαδή, κι'ένα μυαλό γεμάτο όμορφες αναμνήσεις και ακόμα πιο όμορφα όνειρα, φτιαγμένα με αγάπη, από αγάπη, για την αγάπη. Κι'αν δεν έχεις αναμνήσεις δεν πειράζει. Γέμισε το μυαλό σου με όνειρα και τα όνειρά σου μ'αγάπη. Κι'αν δεν πραγματοποιηθούν μη μαραζώσεις. Απλά κανείς και τίποτα δε βρέθηκε που ν'αξίζει τόσο πολύ όσο τ'όνειρό σου.

Ναι, αυτό θέλει ο άνθρωπος. Ν'αγαπά και να ονειρεύεται. Το μυαλό του και τη ψυχή του. Τόσο λίγα που όμως αξίζουν τόσα πολλά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: