Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Το πήδημα της Sandy...



Εδώ και καιρό, όσο περνά απ'το χέρι μου βλέπω ελάχιστα ειδήσεις κι'αυτό επειδή στη γυναίκα μου αρέσουν, όπως στον πλείστο κόσμο, οπότε βλέπουμε όταν τρώμε, ευτυχώς για πολύ λίγο, αλλοιώς δεν θ'άνοιγα καν τηλεόραση την ώρα της ενημέρωσης. Αλλά, λίγο τηλεόραση, λίγο διαδίκτυο, αφού τόσο στο facebook όσο και στο twitter, αλλά και σ'άλλα sites, όπως enikos.gr ή e-radio.gr και κάποια άλλα, όλο και κάτι ενημερώνουμαι. Πέρασα λοιπόν ήσυχα κι'ήρεμα ενάμισυ μήνα ανάρρωσης και πήγα δουλειά. Εκεί μ'ενημέρωσαν για όσα δεν ήξερα. Κι'έγινε αρχή κάπως έτσι, από κάποιον προϊστάμενό μου και φίλο:

-Είδες τη Σάντυ?
-Ποια Σάντυ?
-Τον τυφώνα.
-Αυτόν που σάρωσε πάλι την Κούβα? Κάτι πήρε τ'αυτί μου αλλά εντάξει. Εποχή τυφώνων στην Κούβα. Δεν θυμάσαι πριν 4 χρόνια που πήγα?
-Μα δεν έμεινε εκεί. Κατευθύνεται στη Νέα Υόρκη. Όλοι σ'επιφυλακή. Η Wall Street έκλεισε για πρώτη φορά απ'την εποχή που ιδρύθηκε για 2 μέρες και τόσο ο Ομπάμα, όσο και ο Ρόμνιϋ έχουν έτοιμα επιτελεία και ομάδες βοήθειας για να βοηθήσουν τον κόσμο αν χρειαστεί.

Θεωρούμαι άτομο με πορνοδιαστροφικό μυαλό αφού σχεδόν τα πάντα τα συνδέω με το σεξ ή τα εκφράζω μέσω σεξουαλικών υπονοουμένων και εκφράσεων, οπότε ανάλογη ήταν κι'η απάντησή μου:

-Δηλαδή όποιος πηδήξει τη Σάντυ θα βγει πρόεδρος...

Καθόλου τυχαίο ότι οι μεγάλοι ηγέτες είναι και μεγάλοι γαμιάδες. Απ'τους αρχαίους χρόνους μέχρι και σήμερα, όλοι οι μεγάλοι ηγέτες που έχω στο μυαλό ήταν γαμιάδες, πολύ πριν γίνουν ηγέτες. Και δε μιλάω γι'αυτούς που έγιναν γαμιάδες μετά που απέκτησαν εξουσία, γιατί αυτοί ουσιαστικά δεν έγιναν ποτέ. Η εξουσία κι'ο τίτλος έλκυε τις γκόμενές τους, όχι αυτοί. Όχι ότι οι γυναίκες είναι τόσο δύσκολες στο χειρισμό που πρέπει να έχεις ηγετικές ικανότητες για να τις καταφέρεις. Απλά οι ηγέτες και οι γαμιάδες έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως η αποφασιστικότητα, η τόλμη, η γοητεία, το ρίσκο, ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν πώς να τ'αποκτήσουν κι'αν δεν ξέρουν μαθαίνουν στην πορεία, δεν κωλώνουν στα προβλήματα, στα όχι και στα μη και άλλα πολλά αλλά πάνω απ'όλα είναι σταθεροί χαρακτήρες, ειλικρινής, τίμιοι κι'ακέραιοι. Θα μου πείτε όλοι? Όχι όλοι. Γι'αυτό και δε μένουν όλοι στην ιστορία και στην καρδιά σαν αγαπημένοι, ηγέτες ή εραστές.

Για νά'σαι μεγάλος γαμιάς, εραστής, επιβήτωρας, αρσενικό, δεν χρειάζεται νά'χεις γαμήσει και το μισό γυναικείο πληθυσμό. Μερικές έως ελάχιστες αρκούν. Το θέμα είναι να τις κάνεις να θέλουν να τις πηδήξεις, κι'ας μην το κάνεις ποτέ. Να μπορείς να τις καυλώσεις, ακόμα κι'αν μιλάτε για τον καιρό. Να τις πείθεις πως είσαι ότι καλύτερο τους συνέβηκε ή μπορεί να τους συμβεί και νά'ναι αλήθεια. Ότι αξίζει ο ένας στον άλλο. Κι' αν και όταν συμβεί να μην τις απογοητεύεις, να μη γκρεμίζεις τις προσδοκίες τους. Πράγματα που κάνεις κι'όταν είσαι ηγέτης. Κι'ακριβώς, για να μπορείς να λειτουργήσεις και σα γαμιάς και σαν ηγέτης σημαίνει πως όχι μόνο είσαι ικανός και άξιος να προσφέρεις την ικανοποίηση στο αντικείμενο του πόθου σου με το οποίο ασχολείσαι, γκόμενα ή λαός, γιατί περί αυτού πρόκειται, όχι μόνο έχεις αυτοπεποίθηση, αλλά σημαίνει πως όλα αυτά είναι επακόλουθα του ότι ξεπέρασες τα κόμπλεξ σου και τις φοβίες σου και μπορείς να  νοιώσεις και να σκεφτείς καθαρά και έντονα.

Πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις τους πραγματικούς γαμιάδες απ'τους πολυγαμικούς που κάνουν ότι κάνουν για να πνίξουν κόμπλεξ και φοβίες και να γεμίσουν κενά. Όπως το ίδιο δύσκολο είναι να ξεχωρίσεις και τους πραγματικούς μεγάλους ηγέτες. Αυτό μόνο οι γυναίκες που πήγαν μαζί τους μπορούν να το βεβαιώσουν, αλλά γι'αυτό είναι και μεγάλοι. Επειδή σχεδόν ποτέ δεν το μαθαίνεις. Και ίσως γι'αυτό έχουμε και έλλειψη μεγάλων ηγετών. Γιατί πιθανόν να νοιώθουν πως δεν αξίζει αυτός ο λαός να ασχοληθούν μαζί του. Ο λαός δεν τους ελκύει, όπως δεν τους ελκύουν ένα σωρό γυναίκες που νομίζουν πως αξίζουν πολλά, αλλά αυτοί ξέρουν να ξεχωρίζουν ποια αξίζει και ποια όχι.

Πέρασαν 2 βδομάδες απ'το πέρασμα της Σάντυ. Ακόμα ψάχνουν τα μπούτια τους οι Αμερικάνοι. Θυμάμαι το 2008 είχα πάει Σεπτέμβριο διακοπές Μεξικό και Κούβα. Έφτασα στην Κούβα 2 βδομάδες μετά το πέρασμα του 2ου τυφώνα που σάρωνε την χώρα εκείνη τη χρονιά. Φτωχή η Κούβα, φτωχός ο κόσμος με ελλείψεις σ'όλα σχεδόν όμως όλα λειτουργούσαν όπως πριν τον τυφώνα. Σε 2 βδομάδες, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, είχαν καταφέρι να επανέλθουν. Κάτι που στην Αμερική δεν κατάφεραν ακόμα, με τόση τεχνολογία και μέσα που διαθέτουν.

Το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατο. Κανείς απ'τους δυο δεν είναι γαμιάς, άρα ούτε ηγέτης. Η Σάντυ τους γάμησε για τα καλά. Και το μήνυμα ηχηρό. Μεταξύ δυο νερόβραστων, ο λιγότερο μαλάκας, κι'ας είναι λιγότερο ικανός, είναι προτιμότερος. Τουλάχιστο ξέρεις τι σε περιμένει και φυλάγεσαι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: