Midnight Blues...

Εκείνη η στιγμή που το απροσδιόριστο συναίσθημα μιας γλυκειάς θλίψης καταλαμβάνει το είναι σου. Τα πάθη κι'οι πόθοι ξεκουράζονται μετά απ'την ηδονή ή τον πόνο, τα συναισθήματα καταλάγιασαν μετά απ'τα δάκρυα ή τα γέλια, η σκέψη νηφάλια κενή από εικόνες που πλήγωσαν ή θάμπωσαν. Στιγμή σπάνια και μονάκριβη. Όλος ο κόσμος ένα τσιγάρο, όλη η ζωή σου μια βαθειά εισπνοή και μια παρατεταμένη εκπνοή. Ξέρεις που είσαι, ποιος είσαι, βλέπεις που πας κι'αναρωτιέσαι. Ακούς τους δικούς σου ανθρώπους, τους άλλους ανθρώπους, εσένα. Βλέπεις την αγάπη, τον έρωτα, το πάθος, βλέπεις τα πάντα και σκέφτεσαι πόσο έχουν γεμίσει με τίποτα. Ένα όμορφο γλυκό τίποτα. Βλέπεις πόσο προσπαθεί ο καθένας να στολίσει αυτό το τίποτα και να το μεγαλώσει. Και βλέπεις σαν οπτασία το μεγαλείο της απλότητας. Η μαγεία της ζωής στα πιο απλά πράγματα. Και χαμογελάς για την επανεπιβεβαίωση της αιωνιότητας και της ανθρώπινης ευτυχίας. Ένα χάδι, ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια παρουσία, μια σκέψη, εσύ...