Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011
Breathless...
Το φεγγάρι ανατέλλει ολόγιομο σαν ήλιος στην ανατολή... Ολοκόκκινο, βαμμένο απ'το αίμα του πάθους... Δε μιλάς... Μυρίζεις ένα τριαντάφυλλο... Κλείνεις τα μάτια... Δε μιλάς... Ακούς ένα πουλί να κελαηδά, το γάργαρο νερό να τρέχει, τη βροχή να πέφτει... Δε μιλάς... Κι'ας κυνηγάς λόγια βάλσαμο στην ψυχή. Κι'ας κυνηγάς λόγια φωτιά στο κορμί. Κι'ας κυνηγάς λόγια μαγεία στο μυαλό, μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί... Δε μιλάς. Σκέψου τις στιγμές που ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, ένα βογγητό, λένε πολλά. Η μαγεία είναι παντού. Κι'ας έπρεπε να σμίξουν οι δρόμοι μας για να την δεις ξανά... Σαν όνειρο που τώρα ζεις... Αληθινά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Σαν στίχους τραγουδιού είναι αυτό το κείμενο. Τόσο όμορφο... :)
η γυναίκα σου το ξέρει ότι έχει πιάσει δεκαπλό τζακ ποτ ή δεν της το έχει πει ακόμη κανείς;
Η μαγεια ειναι παντου, οταν μπορουμε να την συναντησουμε μεσα μας...οταν μπορουμε να διαβασουμε τις αληθειες της ψυχης του αλλου...κι οταν πεσουν οι μασκες, καθε τι γινεται ξαφνικα αληθινο και μπορουμε να παιξουμε στην δικη μας παρασταση χωρις προσποιηση γιατι τωρα ξερουμε...εκει απεναντι στον ατομικο μας καθρεπτη μπορουμε πια να μιλησουμε με ειλικρινεια στο ειδωλο που μας κοιταζει και να του χαμογελασουμε...η ζωη ειναι ομορφη...κι εμεις αξιζουμε τα καλυτερα....
Σαν καταιγιδα αποψε που ηρθε να ξεπλυνει με τις σταγονες της, μνημες ξεχασμενες..............
Δεν μιλάς για να μη χαλάσεις την μαγεία, ψίθυροι ακούγονται μόνο απαλοί σαν ανάσες, δεν κλείνεις τα μάτια παίρνεις εικόνες, τα κλειδώνεις μέσα σου συντροφιά για μέρες παγωμένες , άγονες.
καλημέρα my Emperor
Χαίρομαι όταν η μαγεία αγγίζει όλους μας...
Δημοσίευση σχολίου