Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011
Ζήσε τ'όνειρο...
Όνειρο ή πραγματικότητα? Κανείς δεν ξέρει... Αρκετές φορές μοιάζουν τόσο πολύ. Αρκετές φορές τ'όνειρο είναι τόσο αληθινό και η πραγματικότητα τόσο ονειρεμένη... Δεν ξέρεις αν θες τ'όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Φοβάσαι μήπως και χάσει το χρώμα του, τ'άρωμά του, τη ζωντάνιά του. Φοβάσαι μήπως πονέσει, μήπως φθαρεί, μήπως τελειώσει, μήπως χαθεί... Ζεις την πραγματικότητα και φοβάσαι πως δεν είναι αλήθεια, πως είναι ακόμα ένα όνειρο, ακόμα ένα παιχνίδι του μυαλού σου... Κριτής η μοναξιά κι'ο φόβος και η ανάγκη ν'ανήκεις, να δίνεις, ν'αγαπάς. Τώρα είναι η στιγμή να ξεπεράσεις τα όριά σου. Τώρα είναι η στιγμή ν'απελευθερωθείς απ'όλα αυτά που σε κρατούν πίσω. Ο πόνος σε κάνει να νοιώθεις ζωντανός. Σε κάνει να θες να πολεμήσεις για να νικήσεις, να πετύχεις, να κρατήσεις τ'όνειρο ζωντανό. Σου θυμίζει πως η ζωή είναι ωραία όταν καταφέρνεις να τον ξεπεράσεις, να τον νικήσεις, να αδιαφορήσεις γι'αυτόν. Πάντα θα υπάρχει ο πόνος. Και πάντα θα προσπαθεί να σε νικήσει γκρεμίζοντάς σου τ'όνειρο και απειλόντας σε με το φόβο πως στην πραγματικότητά σου υπάρχει μόνο αυτός. Και συ το πιστεύεις. Και φεύγεις μακρυά θέλοντας να κρατήσεις τ'όνειρο, τις αναμνήσεις, τις εικόνες από μια ευτυχία που νίκησε τον πόνο. Και ποτέ δεν συνειδητοποιείς πως τον νίκησες. Με κάτι που νόμιζες πως ήταν όνειρο. Με κάτι που όλοι το λένε ζωή...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Όμορφη ανάρτηση.
Απίστευτος Αυτοκράτορας.
Τα πρωινά φιλιά μου.
Kαλημέρα Εmperor
Μπλέκεται το όνειρο με την πραγματικότητα, χάνει την λάμψη του και γίνεται εφιάλτης.
Φιλιά.
Είναι σα να συνέχισες ένα βήμα την δική μου ανάρτηση , καλύτερα το όνειρο να παραμένει όνειρο καμιά φορά για όλους τους λόγους που λες!
υγ. Να και μια φορά που συμφώνησα με αυτά που γράφεις!
Φέρε Σαμπάνιες, γιατί δεν θα ξαναγίνει...χαχαχα
Φιλιά Νεφέλω μου... Παντός καιρού και χρόνου... :)
Biana mia, αν μπλεχτεί με την πραγματικότητα ναι. Αν γίνει πραγματικότητα όχι. Όσο κι'αν κρατήσουν. Και τα όνειρα έρχονται για να γίνουν ζωή... Φιλιά...
Celeste Levina όταν τ'όνειρο μένει όνειρο τότε θα σε βασανίζει μια ζωή λέγοντάς σου 'γιατί δε μ'έζησες, γιατί δε μ'έκανες πραγματικότητα'. Και το χειρότερο, πάντα θα πιστεύεις πως η πραγματικότητα είναι όπως τ'όνειρο που ποτέ δεν έζησες... Salute... Σε φιλώ...
Bianca απολογούμαι για το ορθογραφικό στ'όνομά σου. :)
Σε τρωει το ονειρο αν δεν το κανεις πραγματικοτητα...οπως ειπες και εσυ μια ζωη θα σου μουρμουριζει το σκασμενο γιατι δεν το εκανες πραγματικοτητα!φιλια emperor
άρον το φόβο σου και περιπάτει.. ...κάνε το φόβο υπηρέτη και το κουράγιο αφέντη ....
ps ανακάλυψα τα κείμενά σου χθες και τα έχω ρουφήξει στην κυριολεξία... είναι εκκκπληκτικαααααά... γράψε και αλλα pls!!!!!
Και το χειρότερο Vickyyy είναι πως δεν θα σ'αφήνει να κάνεις άλλα όνειρα... Καλημέρα και φιλιά...
Ανώνυμη (υποθέτω απ'τον τρόπο που εκφράστηκες) πρόλαβες και διάβασες κείμενα 3 χρόνων? Και σ'άρεσαν όλα κι'όλας? Σε χρίζω την φανατικότερη θαυμάστριά μου! Θα γράψω κι'άλλα. Κάνε υπομονή. Έχουμε χρόνια μπροστά μας. :)))
χμμμμ μ' αρέσει ο τίτλος ... ναι γυνή και μαλιστα της τελευταίας κατηγόριας(οριακά μεν αλλά τελευταία και καταιδρωμένη) .... τώρα βρίσκομαι σε κατάσταση δεύτερης ανάγνωσης. Αυτό που πραγματικά με συνεπαίρνει είναι το βάθος ...πολυδιάστατη βύθιση, πραγματικά τόσο εντυπωσιακή και τόσο αληθινή, τι άλλο να πω,δεν έχω λόγια ....απλά απολαμβάνω την απλότητα ...
Και την ωμότητα σε άλλα μου που διάβασες υποθέτω (κι'ελπίζω). Για εξήγησέ μου αυτό το 'τελευταίας κατηγορίας' γιατί παρά τα 43 μου δε νομίζω να το ξανάκουσα. :)
η ωμότητα(κατά τη γνώμη μου) αποτελεί μια από τις αναγκαίες συνθήκες της αθωότητας(διάφορο της άγνοιας, αγνωσίας και όλων των δήθεν υπακαταστατων της), και η αθωότητα με τη σειρά της είναι μια επιλογή στη διαβάθμιση που επιλέγεις να βιώσεις την υπάρξη. ώμος δε σημαίνει κατα ανάγκη και αθώος αλλά ένας άνθρωπος που εκφράζεται ωμά (ειδικά όταν εκφράζεται ανεπιτήδευτα) έχει σημαντικές πιθανότητες να βιώνει (ή να βιώσει στο μέλλον) την ύπαρξη του ως ζωντάνη ή τουλάχιστον να έχει επίγνωση του πόσο ζωντανός είναι.
"Είχα, όπως διάβασες, κατηγοριοποιήσει τις γυναίκες από 18 μέχρι 25-27, που είναι περίοδος ανεμελιάς, από 25-27 μέχρι 35-37 που είναι περίοδος γάμου, τεκνοποίησης, αποκατάστασης, και από 35-37 και πάνω που είναι περίοδος αναζήτησης του μεγάλου έρωτα που δεν βρήκαν τόσα χρόνια."
..εεε.. ανήκω στην άκομψη κατηγορία των 37+1, με τη διαφορά ίσως ότι είμαι χορτάτη από γυμνή, ωμή, αθώα αλήθεια (και δεν εννοώ το σεξ που σ αυτό ήμουν πάντα σκράπας και σκράπας θα παραμείνω) αλλά υπάρχει αυτό το κεράκι ...
“ Όπως η φλόγα με το κερί. Όταν σβήσει η φλόγα το κερί νοιώθει άχρηστο, νεκρό. Δεν αντέχει το σκοτάδι. Και προτιμά να λοιώνει με τη φλόγα για να νοιώθει χρήσιμο και ζωντανό. ..” και έτσι αναζητώ με το κεράκι μου την αναγκαίοτητα της ύπαρξης μου μέσα από το blog σου. Σ ευχαριστώ.
Για το σεξ μπορώ να σου μάθω κάποια πράγματα που κάνουν οι άλλες (σε πιο παλιά μου ποστ ίσως βρεις). Εκείνο που θαυμάζω σε σένα είναι πως έστω κι'ανώνυμα, τολμάς να εκτεθείς δημόσια. Όταν ανακαλύψεις την αναγκαιότητα της ύπαρξής σου, ελπίζω σύντομα, τότε θα ανακαλύψεις και το πόσο χρήσιμη είσαι για ένα σωρό που ποτέ δεν σκέφτηκες. Και μετά τη χαρά του να είσαι εσύ και τέλος μια ζωή που ποτέ δεν φαντάστηκες. Εγώ σ'ευχαριστώ. Κι'ελπίζω να βρεις στα γραπτά μου αυτήν την σπίθα και αυτό το κλειδί που χρειάζεσαι για το παρακάτω... Σε φιλώ...
"Για το σεξ μπορώ να σου μάθω κάποια πράγματα που κάνουν οι άλλες (σε πιο παλιά μου ποστ ίσως βρεις)" δε με απασχολεί το σεξ από τεχνικής άποψης - porca miseria ... προς το παρόν the last emperor's το ανάγνωσμα. καληνύχτα :)
Χαχαχαχαχα!!!!! Και γι'αυτό έχω λύση (τι σόι Αυτοκράτορας είμαι) αλλά το ανάγνωσμα βοηθάει περισσότερο μακροχρόνια. Καλημέρα! :)
καλημερούδια :)
Δημοσίευση σχολίου