44

Κάποιος θά'λεγε πως αυτοκτονώ λιγάκι κάθε μέρα. Κάποιος άλλος θά'λεγε πως πέταξα μια ζωή σε πράγματα ευτελή ενώ θα μπορούσα να κάνω θαύματα. Κάποιος ίσως νά'λεγε πως έχω μεγαλώσει πολύ περισσότερο απ'όσο θά'πρεπε για την ηλικία μου, έχω γεράσει σωματικά και λειτουργικά. Και ίσως όλοι νά'χουν δίκηο. Τώρα, στα 44 μου, δεν έχω τίποτα για να περηφανευτώ. Κι'ότι έχω πετύχει που θεωρώ σπουδαίο είναι καθαρά πρωσοπικό και δεν κάνει να περηφανεύομαι (άσχετα με το ότι εγώ περηφανεύομαι), άσε που αρκετά είναι και μυστικά...

Το σίγουρο είναι πως έχω κάνει κι'έχω πάθει και κάνει αρκετά αυτά τα 44 χρόνια μου. Ειδικά τα τελευταία 4 ήταν καταιγιστικά σ'όλους τους τομείς. Και είδα και άκουσα και διάβασα ακόμα πιο πολλά. Αλλά πάνω απ'όλα, δυστυχώς, άφησα πολλές εκκρεμότητες. Κι'ο χρόνος κυλάει. Ποτέ δεν ξέρεις αν μπροστά σου έχεις αρκετό χρόνο όσο είχες κι'άφησες να περάσει. Όπως επίσης σίγουρο είναι πως κανείς δεν αλλάζει και τίποτα. Μόνο αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και φιλοσοφία θ'αλλάξουμε συμπεριφορά κι'αντίληψη και χωρίς ν'αλλάξουμε ή ν'αλλάξουν θα τα βλέπουμε όλα διαφορετικά..

Το πιο σίγουρο δε είναι πως ξεκίνησαν οι διακοπές μου. Και το ότι τα 44α γενέθλιά μου ήταν γενέθλια περισυλλογής, αναζήτησης, σκέψης. Α, κι'ήταν στις 15. Απλά περίμενα να περάσουν για να γράψω το ποστ, μιας και τώρα που θα το διαβάζεις ήδη θά'μαι σε διακοπές ή προς τις διακοπές μου, άρα δεν θα διαβάσω ούτε και το σχόλιό σου αν αφήσεις. Όπως επίσης είχα κατεβάσει την ημερομηνία γέννησής μου μια βδομάδα πριν απ'το facebook. Ήθελα να είμαι μακρυά, κι'ας είχα και συγγενείς για φαγητό. Νομίζω το πέτυχα. Τώρα μένει να πετύχουν κι'οι διακοπές μου. Και τα υπόλοιπα άγνωστα σ'αριθμό χρόνια ζωής μου. Οι εκκρεμότητες και τα λάθη...

Καλές διακοπές...