May it be...

Η φύση είναι γεμάτη καμπύλες. Καμιά ευθεία. Και κύκλους. Μέρα νύχτα, μήνες, εποχές, ζωή. Κύκλους που κανείς δε μπορεί ν'αποφύγει. Άλλοτε μεγάλους, άλλοτε μικρούς. Άλλοτε τεμνόμενους, άλλοτε παράλληλους. Ο καθ'ένας μας ζει τουλάχιστο ένα κύκλο κάθε φορά, συνήθως περισσότερους. Κι'όταν τελειώσει ένας κύκλος, όταν κλείσει και φτάσει το τέλος στην αρχή, είτε ξαναρχίζει είτε αρχίζει ένας εντελώς καινούριος. Πιο μεγάλος ή πιο μικρός, σ'άλλη κατεύθυνση, μ'άλλο χρώμα, άλλη γραμμή, δεν έχει σημασία. Αρχίζει όμως. Είτε το ξέρουμε είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι. Ναι, πολλές φορές κλείνει κάποιος κι'αρχίζει άλλος χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουμε αλλάξει, δεν έχουμε βελτιωθεί. Κακό αυτό. Αυτό σημαίνει 'ελέγχω τη ζωή μου', ή 'κάθε μέρα γίνομαι καλύτερος'. Όταν οι κύκλοι που αφορούν αποκλειστικά εμένα κλείνουν όταν το θελήσω εγώ και αρχίζουν όταν το θελήσω εγώ, και κάθε φορά αρχίζουν σ'ένα ανώτερο επίπεδο απ'αυτό που είμαι. Για τους άλλους που είτε τέμνονται, είτε εφάπτονται, είτε είναι παράλληλοι με τους δικούς μου δεν μ'ενδιαφέρει, αν το να μ'ενδιαφέρει σημαίνει να μένω στάσιμος και να κάνω συνέχεια την ίδια διαδρομή. Ναι, αυτό ίσως να σημαίνει πόνο και θλίψη προσωρινά, αλλά μόνο έτσι αλλάζεις επίπεδο. Το θέμα είναι να το θες. Και να έχεις συνειδητοποιήσει πως είναι το δικό σου χέρι που γράφει τους δικούς σου κύκλους...

Καλό μήνα... Και καλό κυκλοξεκίνημα...