Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Χωρίς επιστροφή...



Τα πάντα γίνονται για ένα σκοπό. Ποτέ δεν ξέρεις τον σκοπό μέχρι να συμβεί, αλλά όταν συμβεί τότε εξηγούνται όλα. Έκλεισε η Cobalt, κλείσαμε εισιτήρια με την Blue (απόψε είδα πως και η Aegean κάνει προσφορές, ακόμα πιο χαμηλές, για ταξιδιώτες που έκλεισαν εισιτήρια και δεν πρόλαβαν να πάνε) και ξαφνικά είναι η πρώτη φορά στη 50χρονη ζωή μου, μετά από τόσα ταξίδια στην μισή υφήλιο, που έκλεισα εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Λες να σημαίνει κάτι? Ίσως και τίποτα. Θα το ξέρω στο μέλλον. Μέχρι τότε υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα ν'ασχοληθώ, άσχετα με το ότι αν συμβεί κάτι στο μέλλον ίσως τα τόσο σοβαρά σήμερα νά'ναι τόσο αμελητέα τότε, όπως συμβαίνει σχεδόν καθημερινά στη ζωή μας κι'ας μην έχουμε τον χρόνο ή την ικανότητα να το αντιληφθούμε. Προς το παρόν καληνύχτα μας... Καλό ξημέρωμα...

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Περί δασκάλων και άλλων δεινών



Μου είπε μια φίλη να γράψω 'εγώ που τα γράφω ωραία δήθεν' πως οι δάσκαλοι όχι μόνον δουλεύουν πάρτ τάΪμ αφού μόνο τις 5 απ'τις 8 ώρες του οκταώρου τις δουλεύουν στην δουλειά και τις υπόλοιπες 3 στο σπίτι, αλλά ακόμα και τις 3, για τις οποίες ήδη πληρώνονται από μας, ανεξαρτήτως αν έχουμε παιδιά ή όχι ή αν τελειώσαν το σχολείο ή όχι, συν ακόμα κάποιες ώρες, τις οποίες διεκδικούν τώρα απ'ότι κατάλαβαν για να τις πληρώνονται, τις πληρώνονται κι'απ'τους γονείς αφού κάνουν ιδιαίτερα. Εύκολα λοιπόν κάποιος μπορεί να πει πως επίτηδες αφήνουν τα παιδιά τούβλα στο σχολείο για να τους υποχρεώνουν να κάνουν ιδιαίτερα. Κι'επειδή κακά τα ψέματα κανείς γονεύς (που το βρήκα αυτό ο άτιμος) δεν δέχεται το παιδί του να είναι τούβλο αφού τότε θα σήμαινε πως κι'αυτός ή πηλός θά'ναι ή τουβλοποιείον, άσε που σίγουρα είναι γιατί δε νομίζω τα μαθήματα του δημοτικού να μην μπορούσαν να τους τα διδάξουν οι ίδιοι, αφού για να πιάσεις μια δουλειά στην τράπεζα, στο δημόσιο και παντού βασικά θά'πρεπε τουλάχιστο να τελειώσεις το λύκειο άρα πέρασες απ'το δημοτικό, πληρώνουν τους δασκάλους (και τους καθηγητές εννοείτε) που δε μπορούν να διδάξουν τα παιδιά τους στο σχολείο να τους διδάξουν στο σπίτι.
Λοιπόν τά'γραψα. Εγώ όμως συμπληρώνω 2 πράγματα. Όταν ήμουνα υπάλληλος σ'ένα σωρό υπεύθυνους (αφού άμα είσαι σε μια ιεραρχική δουλειά όλοι οι αποπάνω σου είναι υπεύθυνοί σου) πάντα έλεγα πως αν κάποιος δεν φτάνει την δουλειά του τότε αυτό σημαίνει πως είτε η δουλειά είναι πολλή για ένα άτομο είτε αυτός είναι λίγος για τη δουλειά. Δεν σημαίνει κατ'ανάγκη το ένα ή το άλλο αν δεν είσαι σίγουρος πως η δουλειά αντιστοιχεί σ'ένα άτομο, κάτι που ποτέ δε μπορείς να ξέρεις αφού αυτοί που τ'αποφασίζουν αυτό και κατανέμουν την δουλειά συνήθως δεν την ξέρουν ούτε την έχουν κάνει ποτέ. Αλλά ακόμα κι'αν αυτό δεν ίσχυε, το ότι κάποιος δεν κάνει για μια δουλειά δεν σημαίνει πως δεν κάνει για άλλη. Άσε που αρκετοί δεν κάνουν για καμιά αλλά συνήθως αυτοί είναι που είναι στις πιο ψηλές θέσεις. Οπότε αν δεν φτάνουν την δουλειά τους οι δάσκαλοι και λοιποί, τότε να μειωθεί ο μισθός όλων στον κατώτατο χαμηλό (επειδή ο μισθός που πληρώνονται είναι για όλη τη δουλειά κι'όχι για τη μισή) και να προσληφθούν κι'άλλοι για να την προλαβαίνουν. Και οι δάσκαλοι (και καθηγητές κλπ) να πληρώνονται κάθε Ιούλη που θα βγαίνουν τ'αποτελέσματα των εξετάσεων, ανάλογα με το ποσοστό των επιτυχόντων, όχι στα πανεπιστήμια αλλά στις εξετάσεις της ύλης της χρονιάς.
Όσο για το δεύτερο, επειδή έκανα και ένα φεγγάρι χλωμό και εκλειπτικό σε συντεχνία, κακά τα ψέματα, οι συντεχνίες προωθούν το δικό τους καλό κι'όχι των μελών τους. Επειδή οι περισσότεροι που ανήκουν σ'αυτές, όπως καλή ώρα τώρα οι δάσκαλοι ή πριν λίγο καιρό οι συνεργατικοί υπάλληλοι και πάει λέγοντας, είναι είτε αθώοι είτε αρνιά οπότε ούτε οι κατηγορίες μας τους αξίζουν, ούτε η αντιπάθειά μας. Αλλά δυστυχώς όταν είσαι αρνί ακολουθείς τον τράγο, είτε για καλό είτε για κακό σου. Και όσο τρως επειδή όλα βαίνουν αισίως τότε δεν έχει πρόβλημα. Αλλά μια φορά αντί στη στάνη πας στο σφαγείο.

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018

Ο σανός...



Δεν είναι ότι στα 50 σου τα έχεις δει όλα. Είναι ότι έχεις δει τόσα πολλά που με λίγη φαντασία και λίγο μυαλό δύσκολα μπορεί να σε ξενίσει κάθε καινούριο που θα δεις. Κι'όμως, συνεχίζεις να εκπλήσσεσαι απλά επειδή ενώ στην μνήμη σου έχεις τα πάντα σχεδόν των τελευταίων 48 περίπου χρόνων, ξεχνάς ακόμα και τα κείμενα που έγραψες, τα συμπεράσματα που έβγαλες κι'όλα αυτά που έζησες τόσα χρόνια μέσα στην αγέλη. Δεν είναι ότι γίνομαι παράξενος ενώ γερνάω. Είναι ότι σχεδόν εκμηδενίστηκε η ανοχή μου. Και δυστυχώς αυτός ο κόσμος δεν σώζεται με τίποτα. Ναι, ούτε κι'εγώ αφού είμαι στην αγέλη αλλά αυτό είναι το τελευταίο που μ'ενδιαφέρει. Γιατί σε τελική ανάλυση, όλες οι παροιμίες ισχύουν. Το θέμα είναι πώς θα τις ερμηνεύσεις. Και αρκετές είναι παρερμηνευμένες απ'τον καιρό που ειπώθηκαν. Έτσι κι'αλλοιώς τι σημασία έχει η αλήθεια σε μια αγέλη. Σανός να υπάρχει κι'όλα καλά. Καληνύχτα μας...

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Κι'όμως Έλληνα της Κύπρου ξεχνάς...



Κι'όμως Έλληνα της Κύπρου ξεχνάς. Μπορεί να δηλώνεις πως δεν ξεχνάς τους σκλαβωμένους τόπους μας, δεν ξεχνάς τους νεκρούς, τους αγνοούμενους, τις βιασμένες, τα σπίτια, τις περιουσίες σου (αυτό κι'αν δεν ξεχνάς), το έγκλημα, την προδοσία, την χούντα, την ΕΟΚΑ Β', τον Μακάριο κι'όλους αυτούς που λές πως μας κατέστρεψαν αλλά ξεχνάς πως μας τα πήραν επειδή είμασταν ανάξιοι να τα κρατήσουμε, να τα χαρούμε, να τα ζήσουμε. Και ξεχνάς πως συνεχίζουμε να είμαστε το ίδιο ανάξιοι, το ίδιο άχρηστοι, το ίδιο ξεπουλημένοι, από γενιά σε γενιά, και γι'αυτό ακόμα δεν τα έχουμε. Επειδή δεν μας αξίζουν. Ότι αξίζει πονάει κι'είναι δύσκολο. Κι'εμείς μάθαμε στα πολλά, τα εύκολα, τα άπονα. Ίσως λοιπόν θά'ταν καλύτερα να σιωπάς κάθε μαύρη επέτειο. 24ωρη σιγή. Ποιος ξέρει. Ίσως ακούσεις τα κόκκαλα των ηρώων, όλων αυτών που έχυσαν συνειδητά το αίμα τους διά μέσου των αιώνων γι'αυτόν τον τόπο που εσύ τον μετράς με σκάλες και ευρώ. Και τότε ίσως ξαναγίνεις αυτό που δεν είσαι πλέον. Άξιος. Έλληνας. Άνθρωπος... (Δεν είναι παράξενο που συνήθως αυτός που πραγματικά πονά, σιωπά και κλαίει βουβά ενώ όποιος βογγά και φωνάζει απλά κάνει θέατρο?)

Κυριακή 13 Μαΐου 2018

Τάδε έφη Αυτοκράτορας σχετικά με τον διαγωνισμό Eurovision 2018



Λαμβάνοντας υπ'όψιν τ'αποτελέσματα του ψεσινού διαγωνισμού, ο Αυτοκράτορας οδηγείτε στο συμπέρασμα πως τον διαγωνισμό ψες τον παρακολούθησαν κυρίως γυναίκες μέσης κατηγορίας εμφανισιακά που ζήλεψαν την κορμάρα της δικιάς μας και ψήφισαν την Ισραηλίτισσα για εκδίκηση. Επίσης, λαμβάνοντας υπ'όψιν το γεγονός ότι βλέπουμε τα κακά στις ειδήσεις για να νοιώσουμε καλά που ένα σωρό είναι χειρότερα από εμάς, το πιο πάνω συμπέρασμα ενισχύεται. Τέλος, ακόμα μια μερίδα όχι αμελητέα που παρακολούθησε τον διαγωνισμό, ήταν ένα σωρό άντρες που έφαγαν χυλόπιτα από γυναίκες στυλ Φουρέϊρα και γι'αυτό ψήφισαν και πάλι την κότα, είτε για να βγάλουν το άχτιν τους είτε επειδή άλλαξαν τα γούστα τους. Και εννοείτε πως οι πλείστοι ψήφοι δόθηκαν με βάση το τι στοιχημάτισε ο καθ'ένας. Υποθέτω πως οι πλείστοι στοιχημάτισαν στην κότα κι'όχι στην φοράδα (όπως χαρακτήρισαν αρκετοί αλλά κι'αρκετές τη δικιά μας).