Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Sacrifice...



Υπάρχει η αξία και το κόστος. Και τα δυο έχουν την τιμή τους. Υπάρχει η θυσία και η δράση. Και τα δυο έχουν τα όριά τους. Υπάρχει η αγάπη κι'ο έρωτας. Και τα δυο έχουν όρια και τιμή.

Σκεφτόμουνα μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για τον έρωτα και την αγάπη. Ξέρω γυναίκες που αιμορραγούσαν κι'όμως δεν έλεγαν τίποτα, που ήταν στο νοσοκομείο κι'έλεγαν πως είναι διακοπές. Ξέρω γυναίκες που αρρωσταίνουν όποτε δεν είναι κοντά στον άνθρωπο που αγαπούν και κοντά του ξεχνούν πόνο, λύπη, τα πάντα. Ξέρω ανθρώπους που ταξίδεψαν ή θα ταξίδευαν χιλιόμετρα, σ'άλλη γη, σ'άλλα μέρη, για τον έρωτά τους, για μια βραδυά, για 2 ώρες, για μια ηδονή, μια αγκαλιά, ένα φιλί. Ξέρω άνδρες που θα πέθαιναν για τη γυναίκα που αγαπάνε ή θα σκότωναν για τον έρωτά τους, το πάθος τους.

Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφτεί, λεχθεί, τραγουδηθεί, παιχτεί για τον έρωτα και την αγάπη. Και πόσα δεν έγραψα και δεν είπα στο παρελθόν, για το πώς βλέπω τον έρωτα και την αγάπη. Θά'ταν ανώφελο να τα επαναλάβω όλα, εκτός από το ότι η αγάπη είναι ανιδιοτελής ενώ ο έρωτας εγωιστής. Όπως επίσης πως ο έρωτας κι'η αγάπη είναι μέσα μας κι'εμείς απλά τα εκφράζουμε, βρίσκοντας αντικείμενο πόθου, πάθους, δέκτη των συναισθημάτων μας και των πράξεών μας. Έτσι είναι και το παιχνίδι των φύλων. Ερωτεύεσαι μια γυναίκα και της βγάζεις τον έρωτα για σένα από τα βάθη της που κρύβεται μέρες, μήνες, χρόνια. Ή απλά είσαι γενικά ερωτεύσιμος, χωρίς πολλή προσπάθεια, εκφράζοντας με τα μάτια, τα λόγια, τη φωνή, το άγγιγμα όλο το είναι σου, κάνοντας πολλές να σ'ερωτευτούν. Ναι, συμβαίνει και τ'αντίθετο, συνήθως φέρνοντας την καταστροφή. Απλά επειδή ο κατακτητής είναι ο άνδρας, κι'αν κατακτηθεί σημαίνει απλά πως ηττήθηκε, παραδόθηκε, καταστράφηκε. Και ο κατακτητής λεηλατεί και φεύγει αν είναι γυναίκα, ενώ αν είναι άνδρας οχυρώνει την πόλη και την προσθέτει στην αυτοκρατορία του, ή απλά την αφήνει ελεύθερη και συνεχίζει στην επόμενη.

Σκεφτόμενος όλα αυτά, μαζί με πολλά άλλα, φέρνοντας στο μυαλό διάφορες μορφές απ'το παρελθόν και το παρόν μου, διερωτήθηκα: Αξίζει όσο κοστίζει? Και μέχρι που μπορεί να φτάσει? Με παίδεψε λίγο μπορώ να πω. Το συμπέρασμά μου? Η αγάπη αξίζει πολύ περισσότερο απ'όσο κοστίζει, ακόμα κι'αν θυσιαστείς γι'αυτήν. Και ο έρωτας κοστίζει πολύ περισσότερο απ'όσο αξίζει, ειδικά αν θυσιαστείς γι'αυτόν. Στον έρωτα δε χωράνε θυσίες, μόνο δράση, κάποτε πέρα απ'τα όρια, αναλόγως του επάθλου. Στον έρωτα είσαι νικητής αν κατακτήσεις. Και τότε κερδίζετε κι'οι δυο γιατί η γυναίκα θέλει να κατακτηθεί. Μόνο έτσι νοιώθει σωστή γυναίκα, μόνο τότε νοιώθει πως αξίζει. Ενώ στην αγάπη θυσιάζεσαι, δεν κατακτάς, ούτε κατακτήσαι. Και η χαρά όλη δική σου.

Δε με πιστεύεις? Δεν πειράζει. Συνέχισε. Στο κάτω κάτω εσύ πονάς ή χαίρεσαι με τις δικές σου επιλογές. Εγώ? Απλά γεμίζω οθόνες και φύλλα χαρτιού με μαύρα στίγματα...

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Bad Timing...



Κι'εκεί που όλα πήγαιναν μια χαρά κολλάει η word. 'Not responding'. Και μέχρι να την ξεκολλήσω και να το στείλω, φεύγει το e-mail με ώρα 00:01. Κι'έρχεται η αυτόματη απάντηση 00:01. 'Καλή επιτυχία' λέει. Κι'ύστερα λένε φταίει το timing κι'όχι η συνήθεια της τελευταίας στιγμής. Ας προλάβω τουλάχιστο τον ύπνο πριν φύγει κι'αυτός...

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Enigma - T.N.T. For The Brain



Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, το diavaseme.gr προκηρύσει διαγωνισμό συγγραφής διηγήματος, ο οποίος λήγει την 1η Δεκεμβρίου. Τα τελευταία 2 χρόνια στέλνω κι'εγώ, χωρίς επιτυχία, αλλά άσχετο. Και όταν ανακοινωθούν τ'αποτελέσματα το δημοσιεύω εδώ.

Πέρυσι κοίταζα συνέχεια το site, χωρίς να βρω κάτι παρά μόνο την ανακοίνωση για τον 5ο διαγωνισμό, χωρίς ημερομηνίες. Έστειλα και e-mail χωρίς απάντηση. Οπότε υπέθεσα πως δεν θα γίνει ο διαγωνισμός.

Κι'απόψε βλέπω αυτό: http://www.diavasame.gr/news.cfm?itemID=339

23 ώρες. Μείον 8 με 9 ύπνο και καμιά δυο για φαγητό και δυο τρεις για καμιά δουλίτσα. Ώρα για ύπνο, ναι?

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Trans-Siberian Orchestra-Carmina Burina



Υπερδοσοληψία... Αρρώστεια... Θάνατος...

Αξίζει τον κόπο? Θα δούμε. Καληνύχτα...

Είναι ωραίο...



Να ξυπνάς το πρωί. Νά'σαι έτοιμος να ζήσεις και πάλι όλες τις χαρές και τις λύπες της μέρας. Ν'ανεχτείς, να δεκτείς, να κάνεις, να δώσεις, να γελάσεις, να κλάψεις, να πλημμυρίσεις αισθήματα και συναισθήματα. Να προσπαθήσεις να γίνεις ακόμα λίγο καλύτερος, να χαρίσεις ακόμα λίγη αγάπη, να πάρεις ακόμα λίγη αγάπη. Είναι όμορφο να νοιώθεις ότι ξύπνησες, ότι είσαι ζωντανός ακόμα. Είναι όμορφο να νοιώθεις ότι υπάρχεις... Καλημέρα...

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Hoochie Coochie Man - Live Vernon



Επειδή η υγεία κι'η ψυχική ηρεμία εξαρτώνται απ'τη σωστή διατροφή, την άθληση και τον ύπνο... Καληνύχτα...

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2012

Holding Back The Years of a Lifetime...




Αρκετά απ'τα ποστ μου είναι συνομιλίες με τον εαυτό μου. Και μέρες όπως η σημερινή, βροχερή με παγωνιά κι'ανέμους, που μένω στο σπίτι, χορτασμένος από ύπνο, σκέφτομαι όλα αυτά που γράφω, που μου συμβαίνουν, που συμβαίνουν. Και αναμφίβολα σκέφτομαι κι'όλες αυτές που πέρασαν και περνούν απ'τη ζωή μου...

Αρκετές φορές σκέφτομαι να γράψω ιστορίες μ'αυτά που μου συνέβησαν. Έρωτες που ξεκίνησαν από ένα καφέ, ένα σχόλιο, ένα πήδημα. Ναι, όλοι οι έρωτές μου, από ή και προς εμένα, ξεκίνησαν ανάποδα, απλά γιατί όλα τα ξεκινώ κάπως ανάποδα, με βάση τη δική μου λογική. Δυνατοί έρωτες κι'ανεξίτηλοι στην καρδιά με το γραφτό να επαναλαμβάνεται, σε μια πορεία προκαθορισμένη απ'τα βάθη των αιώνων...

Άλλοτε πάλι σκέφτομαι να γράψω για τα διάφορα που συμβαίνουν. Πάντα όμως μια συνομιλία με κάποιον, οποιονδήποτε, με κάνει να κάνω πίσω. Οι γνώμες δεν αλλάζουν, σχεδόν ποτέ, σ'αντίθεση με τα συναισθήματα. Φυσικά, αν μπορείς ν'αλλάξεις συναισθήματα, θα πει κάποιος, μπορείς ν'αλλάξεις και γνώμες. Κι'όμως, ακόμα και τότε, πάλι γνώμες δεν αλλάζουν. Απλά θ'αποτελείς την εξαίρεση του κανόνα μέχρι ν'αφήσεις το συναίσθημα που δημιούργησες να εξασθενήσει...

Αρκετές φορές αναρωτιέμαι αν τελικά αυτό ήθελα απ'τη ζωή μου. Γυναίκες για τις οποίες να διερωτούμαι συνέχεια πώς είναι και τι κάνουν, ειδικά για φίλες που είχαν προβλήματα υγείας, κι'όχι πλέον γιατί εξαφανίστηκαν ή γιατί μ'αποφεύγουν. Γιατί βλέπεις συνδέομαι κι'εύκολα, ακόμα κι'αυτό φυσικά παρεξηγίσιμο. Παρεξηγίσιμο με την έννοια του ότι το ενδιαφέρον με τη συχνότητα της επαφής για μένα δεν είναι κάτι αλληλένδετο κατ'ανάγκη. Ενώ για τις γυναίκες γενικά, ειδικά επειδή όλες θέλουν κάποια αποκλειστικότητα, απ'τα ρούχα που φοράνε (ευτυχώς που δε φαίνεται δηλαδή η μάρκα του βρακιού) μέχρι φυσικά τους φίλους, πόσο μάλλον τους εραστές ή τους συζύγους, ενδιαφέρον και συχνότητα πάνε μαζί. Απλά έχουν γράφημα καμπύλης, άρα άμα πιάσεις κορυφή μετά όσο αυξάνεται η συχνότητα τόσο μειώνεται το ενδιαφέρον της. Και εδώ εννοείται φαίνεται και πόσο σε σέβεται ο άλλος, άμα δηλαδή ενώ νοιώθει παραμελημένος ίσως, δεν αρχίζει τα παράπονα, τη γκρίνια και στο τέλος να εξαφανίζεται επειδή πλέον δεν του είσαι χρήσιμος...

Εν πάσει περιπτώσει, σκεφτόμενος τα παράπονα κάποιων και τους προβληματισμούς άλλων, κατάλαβα πως τώρα, στα 44 μου, δεν έχω αφιερώσει, ή καλύτερα να πω δεν έχω αξιοποιήσει σωστά το χρόνο που αφιερώνω σε μένα. Τον πλείστο χρόνο τον αξιοποιώ για να περνώ ευχάριστα κι'ωραία κάνοντας άλλους κι'άλλες να περνάνε ευχάριστα, μ'αποτέλεσμα να μένω πίσω σ'άλλα πράγματα, πολύ βασικά, όπως ας πούμε η φυσική μου κατάσταση, ή κάποια μαθήματα που έχω μείνει πίσω. Δε λέω, μια ζωή είναι αυτή, δε σημαίνει όμως πως πρέπει να τη συμπτήξω κατά κάποια χρόνια. Ούτε σημαίνει πως στα 50 μου θα πρέπει να βλέπω πίσω, να βλέπω όλα αυτά που δεν έκανα και να λέω 'δε βαριέσαι, τουλάχιστο πέρασα όμορφα κι'έχω να θυμάμαι τώρα που δεν θα μπορώ να περνώ το ίδιο όμορφα'...

Οι γυναίκες πάντα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Για πολλά χρόνια αρνητικό και τα τελευταία θετικότατο. Και τώρα νοιώθω πως κι'εγώ παίζω σημαντικό ρόλο στη ζωή αρκετών. Άρα, αφού μ'αρέσει, θα πρέπει πλέον να φροντίσω αυτός ο ρόλος να υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα, και να είναι το ίδιο σημαντικός κι'αξιοποιήσιμος όλα τα χρόνια...

Πάλι ακατανόητος? Δεν πειράζει. Σιγά σιγά θα καταλάβετε τι εννοώ. Προς το παρών χρειάζεται λίγη συνέπεια και πειθαρχία εκ μέρους μου. Μόνο έτσι αξιοποιείται πλήρως ο χρόνος. Και τότε όλοι θα δούμε πως η συχνότητα δεν έχει να κάνει και πολλά πράγματα άμα η ποιότητα είναι άριστη...

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Ο κόμπος στο χτένι...



Αλήθεια πόσες φορές μπορεί να φτάσει και να τ'αφήσεις? Δεν ξέρω. Μάλλον πολλές. Η τελευταία όμως φορά πάντα υπάρχει. Και πλέον δεν έχει αύριο. Έχει τώρα. Δεν έχει 'δε βαριέσαι'. Έχει τώρα. Δεν έχει 'δεν πειράζει'. Έχει τώρα. Δεν έχει 'τι κι'αν'. Έχει τώρα. Και μάλλον είναι τώρα...

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Natural woman... (Συμβουλές για άντρες)



Οι γυναίκες θέλουν έναν άντρα για να σεξάρουν, να τον φροντίζουν και να ζηλεύουν. Όλα τ'άλλα είναι υποκατάστατα ή δολώματα για να τον βρουν...

Ο μόνος τρόπος να δεις ποιος και τι πραγματικά είσαι είναι να παρακολουθήσεις σιωπηλά αυτά που κάνεις να τα κάνουν άλλοι...

Τον κόσμο τον χάλασαν οι πολιτικοί, οι ποιητές των χαμένων ερώτων και όσοι φοβούνται μια γόβα στιλέτο που κρατά στυλό και δίνει διαταγές...

Για όλα φταίει ο Αδάμ και μέχρι σήμερα τον αντιγράφουμε.Σιώπησε, υπάκουσε και αποποιήθηκε κάθε ευθύνη αφήνοντας το κουμάντο στην Εύα...

Πώς μπορείς να εξισώσεις 2 φύλα όταν το καλύτερο του ενός είναι σκυφτό ή στα 4 και του άλλο οριζόντιο ή κάθετο κι'άκαμπτο???

Οι άντρες παντρεύονται αυτές που θέλουν να ξυπνάνε μαζί τους. Και τις τιμάνε γυρνώντας απ'τις γκόμενες κοντά τους για να ξυπνήσουν μαζί...

Λατρεύω τις γυναίκες γι'αυτό που πλάστηκαν να είναι, όχι γι'αυτό που νομίζουν πως είναι. Και γι'αυτό μ'αγαπάνε ή με μισάνε. Πολύ όμως...

Να θυμάσαι. Ποτέ, μα ποτέ μην ακούς τι σου λένε οι γυναίκες, εκτός αν παραμιλάνε στον ύπνο τους. Τις γυναίκες να τις νοιώθεις. Μόνο έτσι θα ξέρεις τι λένε, τι σκέφτονται, τι θέλουν. Μόνο έτσι θα τις αγαπήσεις, θα τις ανεχτείς, θα τις λατρέψεις, θα σ'αγαπήσουν, θα σε ποθήσουν, θα σ'ερωτευτούν και θα σε θυμούνται μια ζωή. Και να θυμάσαι. Η γυναίκα πλάστηκε για τον άνδρα, όχι ο άνδρας γι'αυτήν. Θέλει νά'ναι η συντροφιά του, θέλει να τον φροντίζει, θέλει να της λείπει. Εσύ είσαι το ναρκωτικό της. Φρόντισε να σε παίρνει με δόσεις. Τη σωστή δόση, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο, αλλοιώς την έχασες. Και φρόντισε σα ναρκωτικό νά'σαι αυθεντικό και καθαρό, χωρίς προσμίξεις και νοθείες. Γιατί πάλι την έχασες. Ναι, σ'έχει ανάγκη, δεν την έχεις. Και δεν θέλει να την έχεις. Θέλει άντρα να στηρίζεται πάνω του, όχι να σέρνεται μπροστά της. Γυναίκες πολλές. Άντρες λίγοι. Φρόντισε νά'σαι ένας απ'αυτούς. Αλλοιώς την έχασες και πάλι. Αν όμως είσαι σωστός ποτέ δεν την χάνεις. Ποτέ. Ακόμα κι'αν φύγει. Γιατί θά'ναι πάντα δική σου...

Μόνο αυτά προς το παρών...





Καληνύχτες...



Η διαφορά μιας καληνύχτας από μια άλλη καληνύχτα είναι απλά η μέρα που πέρασε κι'η μέρα που θά'ρθει. Κι'αφού οι μέρες είναι ίδιες εδώ και 6 χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, η διαφορά είναι στο πώς αντιμετώπισες όλα αυτά που σου παρουσιάστηκαν σήμερα και τι προγραμμάτισες για αύριο. Σε τελική ανάλυση οι διαφορές στη ζωή σου είναι θέμα δικό σου και οι καληνύχτες κι'οι καλημέρες σου εξαρτώνται από σένα. Όχι απ'τους άλλους, ούτε απ'τον καιρό, ούτε σίγουρα απ'την πανσέληνο. Αυτή απλά φωτίζει τα σκοτεινά σου σημεία και τέρατα κι'αγγέλους του φωτός και του σκότους της ψυχής σου που βγαίνουν τα βράδυα για να τα δεις, για να σε δεις. Κι'αν απόψε η καληνύχτα σου είναι πικρή, δεν φταιν οι άνθρωποι που σε πίκραναν, σε πλήγωσαν ή σε λύπησαν σήμερα αλλά εσύ που το επέτρεψες. Κι'αν η καληνύχτα σου είναι γλυκειά δεν είναι λόγω της χαράς που βρήκες ή της γκόμενας πού'ριξες ή της γριάς που βοήθησες αλλά επειδή ήσουν ανοιχτός και τα δέχτηκες. Κι'αν αναρωτιέσαι μέχρι που ευθύνεσαι εσύ η απάντηση είναι απλή. Μέχρι εκεί που όταν θα πεις 'έκανα ότι περνούσε απ'το χέρι μου' ή 'δε μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο' δεν θα σε κοιτάξει ο καθρέφτης κατάματα και θα σε φτύσει για το ψέμα πού'πες, αυτό που λέμε τύψεις. Και επειδή πάντα η καλή μέρα απ'το προηγούμενο βράδυ φαίνεται, πριν πας για ύπνο κοιτάξου στον καθρέφτη, χαμογέλασε για όλα όσα πέτυχες σήμερα, φτύστου για όσα λάθη έκανες και πες 'Αύριο το ξέρω, θα προσπαθήσω νά'μαι καλύτερος σ'όλα, έστω κι'αν αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να θυσιάσω κάτι από μένα, έστω κι'αν σημαίνει πως θα πρέπει να κάνω λίγο πίσω ή πολύ μπροστά, ξεπερνώντας φραγμούς, εμπόδια, δεσμούς και σχέσεις'. Γιατί τ'αξίζεις ρε γαμώτο...

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Blue In Green...



Κάποτε δεν φταίει κάτι. Κάποτε απλά έτσι είναι. Κι'έτσι πρέπει νά'ναι. Ίσως πάντα. Κανόνες π'ακολουθείς για λίγο, απλά για να παίξεις στο παιχνίδι των άλλων, στη ζωή των άλλων. Κανόνας δικός σου. Παιχνίδι για ζωή. Για ευχαρίστηση όλων σας. Ευχαρίστηση μιας στιγμής. Ακόμα ένας κανόνας. Και η ζωή σου ζωή τους. Κι'η ζωή τους ζωή σου. Με ουλές στην ψυχή και πυροτεχνήματα στο μυαλό. Με αποπνικτική ατμόσφαιρα όταν σβήσουν. Μέχρι το επόμενο παιχνίδι. Η ανάπαυλα ακόμα ένας κανόνας. Να δεις, να σκεφτείς, να θυμηθείς, να συνεχίσεις. Όλ'η ζωή ένα παιχνίδι. Ευχάριστο μεν, με τραυματισμούς δε. Μέχρι να μη μπορείς να παίξεις. Και να μείνεις με τις αναμνήσεις. Μέχρι να μη μπορείς να θυμηθείς. Να μη μπορείς να γελάσεις, να κλάψεις, να χαρείς, να λυπηθείς. Κι'αν δεν θες να παίξεις? Απλά δεν θα ζήσεις. Κι'οι άλλοι δεν θα παίξουν μαζί σου. Το παιχνίδι δεν έχει νικητή. Ούτε ηττημένο. Απλά συνεχίζεται εδώ και αιώνες. Και συ ήρθες για να παίξεις. Μ'όλες τις νίκες ή τις ήττες. Και να χαίρεσαι. Κυρίως απ'τις ήττες. Γιατί τώρα ξέρεις. Οι νίκες πονάνε περισσότερο...

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Here With Me...



Θυμάστε τον Κοέλλο που έλεγε 'Αν θες κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν θα συνομοτήσει υπέρ σου για να το αποκτήσεις'? Και που όλοι σχεδόν λένε 'Τι μαλακίες μας λέει αυτός?', αφού σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει?

Μέσα σε μια μέρα μειώθηκαν οι φίλοι μου στο fb κατά πέραν των 10. Με πείραξε? Μάλλον όχι. Έχω συνηθίσει πλέον πως δεν ταιριάζουν όλοι με όλους και πως η ζωή μου είμαι εγώ με ή χωρίς τους άλλους κι'όχι οι άλλοι. Εκτός αυτού ξέρω πως αφήνω σημάδι... Ανεξίτηλο... Αλλά είχα περιέργεια για κάποια συγκεκριμένη που πραγματικά χρειάζεται και φίλους και στοργή και βοήθεια ίσως από κάποιο ειδικό και έτσι έτρεξα να δω τι έκανε. Τα διέγραψε όλα, τους διέγραψε όλους και ξανάρχισε απ'την αρχή. Έχει μόνο 2 φίλους απ'τους 150 ή 200 που είχε. Και κάποιος/α άλλος/η έχει μόνο ένα. Εμένα... Κάπου πάει το μυαλό μου...

Τι σχέση έχει αυτό με τον Κοέλλο? Μεγάλη. Όπως κι'άλλα που βλέπω, ακούω, συνομιλώ, ζω, εδώ, εκεί, αλλού παντού. Βλέπεις, ο Κοέλλο είπε 'αν θές κάτι πάρα πολύ'. Κι'αν το θες φροντίζεις να δουλεύεις γι'αυτό και για σένα, όχι εναντίον σας. Αν θες να ερωτευτείς παράφορα, φροντίζεις να είσαι ερωτεύσιμος/η για νά'χεις επιλογές και να ελκύεις. Αν θες να σεξάρεις φροντίζεις νά'σαι ερεθιστικός/η και ν'ανάβεις την/τον άλλο εύκολα. Και φυσικά φροντίζεις νά'σαι αξέχαστος/η για να επαναληφθεί. Αν θες νά'σαι αρεστός και νά'χεις φίλους φροντίζεις πρώτα να ξέρεις τι είδους ανθρώπους θες για φίλους, φροντίζεις να γίνεις φίλος τους και φροντίζεις να ενδιαφέρεσαι γι'αυτούς, όχι για σένα και να τους την σπας. Άλλο το 'σε δέχονται' κι'άλλο το 'σε ανέχονται'. Αν θες νά'σαι επιτυχημένος/η φροντίζεις νά'χεις γνώσεις, αποφαστιστικότητα και χαρακτήρα. Και πάνω απ'όλα φροντίζεις νά'σαι ο εαυτός σου και νά'σαι σταθερός/η...

Πριν λοιπόν αρχίσετε να τα βάζετε με το σύμπαν και τις συνομοσίες, συνομοτείστε με τον εαυτό σας για να δείτε τι κάνετε λάθος. Πάρτε το χρόνο σας, μη βιάζεστε. Έτσι κι'αλλοιώς τώρα το σύμπαν είναι απασχολημένο με μένα...

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Καταιγίδα...



Δεν ξέρω αν μού'λειψε ή αν γενικά έλειψε. Πάει καιρός. Ίσως είναι καιρός πάλι. Κι'ας αλλάξει ορίζοντες. Καλημέρα...