Ίσως μια άλλη φορά...

Ήρθε το ποτό της. Ήπιε μια γουλιά. Άναψε τσιγάρο. Σκέφτηκε εκείνη. Θυμήθηκε την πρώτη φορά που τη φίλησε. Δεν είχε ξαναφιλήσει γυναίκα. Είχε νοιώσει παράξενα. Το χάραμα τις βρήκε στο κρεββάτι της να πηδιούνται άγρια με αλλεπάλληλους οργασμούς. Όταν πήγε σπίτι της, ξαναπήγε στο μπάνιο με δάκρυα στα μάτια. Είχε καιρό να χύσει γενικά, ούτε καν θυμάται από πότε. Και ποτέ δεν πέρασε καν απ’το μυαλό της πως θα μπορούσε να γαμηθεί με γυναίκα. Κι’όμως ένοιωσε τόσο όμορφα. Δεν ήξερε αν θα συνέχιζε τη σχέση ή όχι. Ήταν και θέμα χρόνου, μιας και η δουλειά της, τα παιδιά της και τα βράδυα της για συνοδεία δεν της άφηναν και πολύ. Και μέσα σ’όλα αυτά ήρθε κι’εκείνος. Και της τα αναποδογύρισε όλα. Ξανάνοιωσε γυναίκα. Τον ερωτεύτηκε, τον πόθησε, τον αγάπησε, και ξανάνοιωσε τον οργασμό με άνδρα.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Η Ιστορία μέσα μας...

Παρά να σου βγει τ’όνομα καλύτερα να σου βγει το μάτι, έλεγαν οι παλιοί. Επίσης έλεγαν η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς τον που την έχει. Στη σημερινή εποχή αυτά δεν περπατούν και τόσο. Ή καλύτερα, αξίζουν το ίδιο αλλά εφαρμόζονται κι’ακολουθούνται ελάχιστα. Το νά’σαι καλό παιδί σημαίνει για τους άλλους ένα θύμα που θα το χρησιμοποιούν για όφελός τους και θα του λένε μπράβο, και για τις γυναίκες ένα καλό φίλο που θα πίνουν καφέ, θα του μιλάνε για το γκόμενο που τις άφησε ή που θέλουν να τις πηδήξει, και θα εξαφανίζονται όταν έχουν γκόμενο. Αλλά πάντα θα επιστρέφουν για παρηγοριά, μιας και σαν καλό παιδί είσαι πάντα εκεί. Οι δε φίλοι του άλλα καλά παιδιά, που αν ακούσεις να μιλάνε όταν βρεθούνε, σχεδόν πάντα θ’ακούσεις και το παράπονό τους, για την κοινωνία, τη δουλειά, την οικογένεια, τη γκόμενα Αν τώρα το παίξεις κακό παιδί, θα είναι κοντά σου, γιατί οι γυναίκες ελκύονται απ’τα κακά παιδιά, μέχρι να ανακαλύψουν ότι δεν είσαι τελικά, και τότε την κάνουν και μάλιστα σου κρατάνε και μούτρα που τις ξεγέλασες. Γενικά οι γυναίκες παρατάνε τους άνδρες όταν δουν ότι δεν έχουν κάτι να πάρουν ή όταν έχουν πάρει τα πάντα και δεν έχουν κάτι άλλο να πάρουν.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Αλήθειες... (Για το Θανάση και τον κάθε Θανάση)

Όμοιος λοιπόν με όμοιους. Όμοιους στο σταυρό που κουβαλάνε. Στο ότι κουβαλάνε το δικό τους σταυρό στον δικό τους Γολγοθά, ζώντας τα δικά τους πάθη, οδηγούμενοι στη δική τους Ανάσταση. Διαφορετικός για τον καθένα. Διαφορετική Αλήθεια. Τόσες Αλήθειες όσοι και μεις. Τόσες Αλήθειες που θέλουν να βγούνε στο φως και μεις τις κρατούμε φυλακισμένες. Γιατί φοβόμαστε, γιατί ντρεπόμαστε, γιατί πονάμε κι’όταν τις λέμε ματώνουμε. Αλλά το κυριότερο, γιατί είναι δικές μας. Ολόδικές μας. Κομμάτι του εαυτού μας. Και δεν θέλουμε να τις βγάλουμε στο φως, για να μην τις κλέψει κάποιος, να μην τις μοιάσει κάποιος, να μην φύγουν, να μη χαθούν και μαζί τους κι’εμείς. Αυτές οι Αλήθειες όσο κι’αν πονάνε, μας δίνουν ζωή. Και μαζί τους ζει κι’ότι χάσαμε. Γιατί μαζί του ζούσαμε κι’εμείς. Και θέλουμε να ζήσουμε. Και ζούμε μόνο αν ζει. Όπως η φλόγα με το κερί. Όταν σβήσει η φλόγα το κερί νοιώθει άχρηστο, νεκρό. Δεν αντέχει το σκοτάδι. Και προτιμά να λοιώνει με τη φλόγα για να νοιώθει χρήσιμο και ζωντανό. Και πεθαίνουν μαζί. Κι’ο κάθε ένας από μας κυνηγάει το φως. Το θέλει μέσα του. Κι’ας καίει, κι’ας πονά. Γιατί Αλήθεια είναι Φώς.

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!

Κρίση Ηλικίας...

Ο Συγγραφέας πρέπει να γράψει. Να καταθέσει με τη ψυχή του τη σκέψη του, την ιστορία του μέσω της πέννας του, όχι τα σώψυχά του. Ο Τραγουδιστής πρέπει να τραγουδήσει. Να καταθέσει με τη ψυχή του το συναίσθημά του μέσω της φωνής του, όχι τα σώψυχά του. Ο Ηθοποιός πρέπει να παίξει. Να καταθέσει με τη ψυχή του τη ζωή των άλλων κάνοντάς την δική του και κάνοντας το θεατή να την κάνει κι’αυτός δική του. Αλλά όχι τα σώψυχά του. Ο Ζωγράφος πρέπει να δημιουργήσει εικόνα. Να αποτυπώσει με τη ψυχή του το συνδυασμό των χρωμάτων στο άψυχο σεντόνι δίνοντάς τους μορφή που θα αγγίξει τους άλλους. Ο εραστής πρέπει να γαμήσει. Να καταθέσει με τη ψυχή του την καύλα του μέσω του κορμιού του για να κάνει τις συντρόφισσές του να απελευθερώσουν τη ψυχή τους διεγείροντας τις ορμόνες τους και χύνοντας. Ναι. Όλοι αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να καταθέσουν τη ψυχή τους για να ανοίξουν τη ψυχή του άλλου. Παράξενο. Όλοι προσπαθούν με την τέχνη τους να πουν και να δείξουν τα βιώματά τους με τρόπο που να μην φανεί η αδυναμία τους ή το παράπονό τους ή το πρόβλημά τους αλλά η εμπειρία τους και η ειδικότητά τους και η ικανότητά τους και να αγγίξουν τόσο πολύ το κοινό που να νοιώσει ένα με την τέχνη τους φτάνοντας στην ηδονή.

Συνεχίστε να διαβάζετε εδώ...

Φτιάξε τη δική σου ανάγκη. Τι λείπει? Μαέστρο Πάμε!

Μας έμαθαν πως τα αγαθά αγοράζονται απ’το σούπερμαρκετ, τα αυτοκίνητα είναι για να δείχνουμε την ευημερία μας, τα τακούνια είναι για να είστε πιο όμορφες κι’όχι πιο πουτάνες, το ποτό είναι κοινωνικό στοιχείο κι’όχι τρόπος για πολλούς να ξεφύγουν απ’την πραγματικότητα, το Rolex είναι επιβράβευση των κόπων σου στα θρανία μέσω της δουλειάς σου, το κεράτωμα είναι must, τα όργια είναι για ανοικτά μυαλά και αγάπη σημαίνει βρίσκω μια όμορφη γυναίκα για να την πηδώ όταν κι’όπως θέλω, να με φροντίζει και να είμαι δίπλα της όπως ξέρω, αφού φροντίσω να θέλει ότι μπορώ να της δώσω και τίποτα παραπάνω. Και στην καλύτερη περίπτωση, δεν πηδάς τη γυναίκα του φίλου και του αδελφού σου, τη γκόμενα/γραμματέα του αφεντικού σου. Όλες οι άλλες είναι διαθέσιμες, φτάνει να αγαπάς τη γυναίκα σου και να μην της λείπει τίποτα απ’αυτά που έχουν κι’οι άλλες. Κυνηγάς περισσότερο χρήμα, κάνεις τα πάντα για μεγαλύτερο εισόδημα, για να έχεις παπούτσια και τσάντες και κοστούμια των 1000 ευρώ, σπίτι μεγάλο με οικιακή βοηθό, ταξίδια στο εξωτερικό, πριβέ πάρτυ, με σνιφάρισμα, ουίσκυ και όργια, τηλεόραση 50 ιντζών, κότερο, ιδιαίτερα στο σπίτι για τα παιδιά σου που δεν βλέπεις γενικώς, θέσεις vip στο γήπεδο και στη Madonna, μετοχές κι’ακίνητα για το μέλλον, και προσπαθείς μέχρι που τα καταφέρνεις να είσαι ευτυχισμένος στα εξαρτησιογόνα – ναρκωτικά, ποτό, σεξ, κάπνισμα, φαγητό, ρούχα και φρου φρου.

Η Συνέχεια ΕΔΩ!!!

Κλανιές...

Πολλές κλανιές. Πορδές. Όπως θέλετε πέστε τις. Όλος ο κόσμος σιχαίνεται κάτι που κάνει. Όπως το βίντεο που έβαλε την περασμένη βδομάδα ο Λαζόπουλος, στις τουαλέτες. Φτάνει να κλάσει ο πρώτος. Ναι, είναι αντικοινωνικό να κλάνεις και να ρεύεσαι μπροστά στους άλλους, ασχέτως πως σε κουλτούρες όπως των Αράβων είναι – λένε, δεν ξέρω - ασέβεια στην οικοδέσποινα να μη ρευτείς γιατί με το ρέψιμο δείχνεις πως σου άρεσε το φαγητό. Υποθέτω το να κοροϊδεύεις, να ειρωνεύεσαι, να βρίζεις, έστω και ένα απλό γαμώτο είναι λιγότερο προσβλητικό. Ναι, δεν λέω, δεν είναι κι’ότι καλύτερο να κλάνεις σε κλειστό χώρο επίτηδες, αλλά έλα που και ένα απλό κρύωμα φέρνει πορδές, πόσο μάλλον αν έφαγες κάτι που σε πειράζει στα έντερα. Και μη μου πείτε πως αν δεν υποφέρετε από σπαστική κωλίτιδα ή άλλη σοβαρή ασθένεια ή δυσλειτουργία των εντέρων, δεν τρώτε απ’όλα. Φυσικά σε χειρότερη θέση απ’όλους είναι αυτοί με κωλοστομή, με έξοδο δηλαδή στο πλευρό και σακκουλάκι, μιας και κλάνουν ανεξέλεγκτα αφού απουσιάζουν οι σφιγκτήρες – ναι, αυτοί οι μυς που σε κάνουν να πονάς αλλά μετά σου χαρίζουν την ηδονή όταν σε πηδάνε απ’τον κώλο, σωστά μιλάω κορίτσια? – και οι καημένοι στην αρχή ντρέπονται να κυκλοφορήσουν μέχρι να συνηθίσουν τη νέα κατάσταση και να την ελέγξουν με κατάλληλη διατροφή και σκευάσματα. Σημειώστε δε πως μετά από μια εγχείρηση, όταν ξυπνήσει ο ασθενής και του περάσει η επήρεια του αναισθητικού, το πρώτο που θέλουμε είναι να κατουρήσει και να κλάσει. Αλλοιώς το κλίσμα δεν το γλυτώνει.
Πώς μού’ρθαν οι κλανιές στο νου? Όχι, δεν είναι για να γλυτώσω απ’το δεύτερο μέρος της αγάπης και του έρωτα. Απλώς θυμήθηκα, μιας και ότι μου συμβεί ή/και ακούσω/δω, μετά το αναλύω στο ανισόρροπο μυαλό μου, κάτι κουβέντες που έφυγαν σήμερα της καθαρίστριάς μας στη δουλειά. Μια κουβέντα για να κατηγορήσει μια σκύλλα αγάμητη υπεύθυνη που έχω υποψίες πως τη γαμά ο διευθυντής μας, μια κουβέντα για να κατηγορήσει το διευθυντή μας, και σίγουρα μια κουβέντα που δεν άκουσα για να κατηγορήσει εμένα. Σε κάποια φάση της είπα – ας σημειωθεί ότι μιλάμε μια χαρά και γελάμε το ίδιο, όπως κάνω με όλους τους ανθρώπους που δεν χωνεύω ή είμαστε σε αντιπαράθεση – πως ένα φίλος κάποιου φίλου ενός φίλου μου λέει ότι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, και εκείνες που διαφέρουν είναι απλώς χειρότερες. ‘Όχι κι’όλες’ μου λέει, πειραγμένη. ‘Γιατί ξέρεις καμιά που δεν είναι φάουσα (κάτι σαν σκύλλα στα κυπριακά)’ τη ρώτησα χαμογελαστά. ‘Εγώ’ μου απαντά δειλά, συμπληρώνοντας με χαμόγελο που δύσκολα έβγαινε ‘Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει’. ‘Ναι’, της λέω, ‘αλλά για ρώτα και τους άλλους’. Και εκεί σταματήσαμε την κουβέντα.
Κάποιος είπε πως τα μόνα πράγματα που δεν γυρίζουν πίσω είναι ο χρόνος, μια πέτρα που έφυγε απ’το χέρι σου (ή μια σφαίρα απ’το όπλο) και μια κουβέντα. Οπωσδήποτε και μια κλανιά, απλώς η κλανιά, αν εξαιρέσουμε τις κλανιές των αγελάδων που καταστρέφουν το όζον, είναι ακίνδυνη. Λοιπόν οι περισσότεροι άνθρωποι αμολάνε κουβέντες όπως αμολάνε άλλοι τις κλανιές (ναι, συνήθως αυτοί, όχι όλοι φυσικά, δεν αμολάνε κλανιές, δεν είναι παράξενο?). Και εγώ, μιας και ακούω καλά και θυμάμαι ακόμα καλύτερα, δυστυχώς, τους τις επιστρέφω όπως αυτούς που κλάνουν επίτηδες. Όχι, δεν το κάνω με όλους, μόνο μ’αυτούς που κλάνουν και μετά γυρίζουν και φωνάζουν ‘Ποιος μαλάκας έκλασε?’. Έλεγαν κι’οι παλιοί ‘Λανθάνουσα γλώσσα την αλήθειαν λέγει’. Πόσο δίκηο είχαν. Γιατί άλλο το νά’σαι ψεύτης κι’άλλο παραμυθάς. Ναι, είναι πολύ καλύτερο να έχεις ‘τακτ’ όταν θα πεις κάτι, αλλά γαμώτο, μη λες και μαλακίες. Μην υποτιμάς τη νοημοσύνη των άλλων, ούτε ακόμα κι’αν είσαι σίγουρος πως είναι λιγότερη απ’τη δική σου. Το πιο αστείο δε, είναι πως οι πλείστοι χαίρονται όταν μ’ακούν να καυστηριάζω τα λεχθέντα κάποιων που δεν χωνεύουν, ή έστω αν το κάνω χιουμοριστικά, χωρίς να σκέφτονται πως σίγουρα θα’ρθει κι’η δική τους σειρά. Κι’εκεί είναι που φαίνονται πραγματικά οι άνθρωποι που σε εκτιμούν κι’αξίζει τον κόπο να εκτιμάς. Γιατί όταν τους την πεις, χαμογελάνε, σε βρίζουν και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ενώ αν δεν σε εκτιμούν, χάνουν το χρώμα τους, το χαμόγελό τους, γίνονται βλοσυροί, σιωπάνε και πλέον σε καίνε πισώπλατα. Πολλές φορές, εντελώς άθελά μου αλλά όχι κατά λάθος, μάλλον ενστικτωδώς, το κάνω αυτό για να ‘κόβω δρόμο’ στις σχέσεις μου. Έτσι σκαρτάρω αμέσως μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δεν ταιριάζουμε. Κάποιος θα πει ‘Μα έτσι μένεις μόνος και κάνεις εχθρούς’. Και λοιπόν? Μήπως αλλοιώς δε μένω μόνος και κάνω εχθρούς? Δεν είναι εχθρός μου όποιος με θέλει για δική του υποστήριξη? Οπόταν γλυτώνω από πολλά, και κυρίως, πολλοί ψευτοπαλληκαράδες φοβούνται να επιχειρήσουν κάποια παγαποντιά στο μέλλον. Όπως περίπου γίνεται και με τις γυναίκες. Οι πλείστες που με πλησιάζουν, δεν είναι επειδή είμαι καλό παιδί.
Πάντα λέω πως ο θάνατος επέρχεται όταν έχεις εκπληρώσει το χρέος σου στον κόσμο και στην κοινωνία ή όταν το χρέος σου εκπληρώνεται ακριβώς με το θάνατό σου, ο οποίος είναι σημαντικός γιατί αλλάζει σημαντικά τη ζωή κάποιου ή κάποιων άλλων. Οι παλιοί έλεγαν ‘Ώσπου έχει λάδι το καντήλι’. Δυο οικογένειες με 4 παιδιά. Ο σύζυγος ένας, οι σύζυγοι – γυναίκες δύο. Η αρχική οικογένεια, το ζευγάρι, 2 γιοί και μια κόρη. Πριν 8 χρόνια σκοτώθηκαν σε τροχαίο η σύζυγος κι’η κόρη στην Ελλάδα, ενώ περπατούσαν στο δρόμο και παρασύρθηκαν από αυτοκίνητο. Σήμερα, σκοτώθηκε ο πατέρας, ο οποίος στο μεταξύ ξαναπαντρεύτηκε και έκανε ακόμα μια κόρη, κι’ο μεγάλος γιος, ενώ πήγαιναν κυνήγι και σχεδίαζαν να πάνε το απόγευμα στην κηδεία κάποιου γνωστού. Και την είδηση του θανάτου του την άκουσε μια ξαδέλφη του απ’το τηλέφωνο του σταθμού που την μετάδιδε, ενώ περίμενε να μιλήσει απ’το Σουδάν για το θάνατο του παραπληγικού φίλου της σε κατάδυση στο Σουδάν. Θυμήθηκα πριν κάποια χρόνια ένα παλιό γνωστό που ενώ πήγαινε κυνήγι το αυτοκίνητό του έπαισε σε γκρεμό. Κατάφερε να ανέβει στο δρόμο, και ενώ μιλούσε με κάποιον που σταμάτησε για να τον βοηθήσει, ήρθε ένα αυτοκίνητο, κτύπησε στο αυτοκίνητο του ανθρώπου που σταμάτησε για βοήθεια, το οποίο τον κτύπησε και τον σκότωσε. Κάποιος είπε πως το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι η αλλαγή και ο θάνατος.
Η Κινέζα πέρυσι είχε λάβει μέρος σε διαγωνισμό στο ‘diavase me . gr’. Έψαξα το θέμα, πήρα τις δυο εκδόσεις με τα βραβευμένα κείμενα κι’αυτά που ξεχώρισαν, διαβάζω για δεύτερη φορά (εδώ τις σημειώσεις των μαθημάτων που έδινα εξετάσεις και μια φορά αρκετές δεν διάβασα) το ‘Πώς να γράψεις’ της Μανίνας Ζουμπουλάκη (τι γυναίκα Θεέ μου) και ετοιμάζομαι. Λίγο αυτό, λίγο οι εξόδοι για φαγητό, λίγο η δουλειά, λίγο απ’όλα, χρόνος ελάχιστος. Έριξα μια ματιά στους τίτλους των ποστ σας και προτίμησα να γράψω. Βλέπετε, τα προβληματικά άτομα γράφουν συνέχεια (ή μιλάνε συνέχεια, αν δεν βρίσκουν χρόνο να γράφουν συνέχεια). Και όπως είδατε δεν με είδατε στο X – Factor μιας και αποκλείστηκα πριν συμμετάσχω (διερωτούμαι γιατί μιας και άκουσα πως έκαναν προ – ακρόαση αλλά ούτε καν με ειδοποίησαν. Ίσως νά’φταιγε το ότι δήλωσα συμμετοχή πριν ανακοινωθούν οι συμμετοχές για Κύπρο μέσω του ίντερνετ στο site. Θα δούμε του χρόνου).
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας κλάνω όλα αυτά? Αφού είπαμε, τα προβληματικά άτομα γίνονται καλλιτέχνες ή συγγραφείς. Έστω κι’αν γράφουν μαλακίες. Αλλοιώς γίνονται εγκληματίες ή ψυχασθενείς. Γιατί λοιπόν να μη σας βασανίσω εσάς? Έ? (Κι’ελπίζω αν και όσοι σχολιάσετε να μην ασχοληθείτε περισσότερο με την τελευταία πρόταση αντί το κείμενο ολόκληρο, έτσι?) Φιλιά!!!

Σ αγαπώ καυλιάρα ερωμένη μου...

Εσείς οι γυναίκες λέτε το αγόρι μου, ο άνθρωπός μου, ο γκόμενός μου, ο άντρας μου, ο αρραβωνιαστικός μου, το αίσθημά μου, κι’εσείς οι άνδρες λέτε η γκόμενά μου, η αρραβωνιαστικιά μου, η γυναίκα μου, η κοπέλλα μου, το κορίτσι μου, το αίσθημά μου. Κανείς δε λέει η πουτάνα μου, η ερωμένη μου, η καύλα μου, η γαμιόλα μου, ούτε καμιά λέει ο γαμιάς μου, ο πουτσάς μου, ο εραστής μου, το πάθος μου. Και για όλους τους παράνομους δεσμούς μας, αλήθεια, αν ποτέ μιλήσουμε, ειδικά οι άντρες που μας αρέσει κάποτε να το περηφανευόμαστε ενώ οι γυναίκες μπορεί να μιλάνε περισσότερο μεταξύ τους για τα πηδήματά τους όταν είναι ελεύθερες αλλά όχι και τόσο όταν είναι σε δεσμό ή παντρεμένες, μιας και δεν είναι και το καλύτερο να λες ‘είμαι πουτάνα και πηδιέμαι με τον εραστή μου’ ανεξάρτητα απ’το τι πιστεύει η ίδια, αφού η κοινωνία, όσο κι’αν το αποδέχεται και το επιζητά, αυτό πιστεύει, πόσοι λοιπόν χρησιμοποιούμε εκφράσεις και λέξεις ‘ευγενικές’ που να υποδηλώνουν αίσθημα και μέλλον στη σχέση?

Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ!!!